będą akcje jak wezmę trzy sztuki i popiję drinkiem wściekła mery, już kiedyś ................

BIEGUNKĘ I NIECHCĄCY BABCINNĄ NARZUTĘ ŻEM POBRUDZIŁ ZIELONYM..........

zielonym szlakiem doszli wprost na dużą polanę. Drzewa jak by rozsunięte robiły miejsce ciepłym promykom słońca, a te pieściły Julkę po twarzy. Trochę im się zeszło, dwie godziny spaceru. Ale warto było tu jest pięknie, wesoło, słonecznie widać, że cała przyroda uśmiecha się do nas.
Usiedliśmy na trawie, wtuliłam się w Marka i tak leżeliśmy bez słów, a marzenia były teraz bliższe i bardziej możliwe wręcz w zasięgu ręki. Nasze wspólne marzenia dom, rodzina, małe rozbiegane dzieci i my razem. Już od dawna o tym marzymy zostały mi tylko ostatnie egzaminy jeśli je zdam za tydzień będzie po szkole. Żeby tylko później znaleźć jakąś przyzwoitą pracę!. Mama Marka mówiła, że może pomóc, będzie dobrze!.
- Marku?
- tak Promyczku
- a kochasz mnie bardzo? hi.hi
Zaśmiała się wesoło
- jak ten promyk co nas grzeje, jak te drzewa co w upał dają cień, jak tą wodę co gasi pragnienie.
- jesteś kochany!
Jej włosy opadły mu na twarz, a usta zakrył radosny pocałunek...

ale wszystko nagle stracilo urok gdy.....

ja musialam dopowiedziec,bo jestem odpowiedzialna, jesli cos jest moje to nigdy nie zostawiam tego na pastwe losu, ot taka mam zasade

...gdy Pani pisała na tablicy Tomek chował do plecaka pomiętą karteczkę. Była dla niego bardzo ważna przecież przed chwilą Natalia napisała Tak!!! Od tygodnia nie wiedział jak jej to powiedzieć, jak zapytać. Wstydził się po prostu wstydził - jak ma tak podejść do niej stanąć na wprost i spytać! Najłatwiej by było esemesem lub pocztą, ale nie znał do niej ani numeru, ani poczty. Z każdym dniem tracił nadzieję, a tu masz! olśnienie. Przecież to takie proste zwykła karteczka podana między ławkami na lekcji, sprawnie, szybko i skutecznie!. Ale i tak martwił się, przeżywał... przecież mogła się nie zgodzić, czy wyśmiać. Natalka jednak uśmiechnęła się, napisała szybciutko i puściła z powrotem. Oprócz „Tak” było napisane jeszcze coś niby mały szczegół, a jak ważny i miły tylko siedem liter...

musiala mu pomoc .nie mial nikogo bliskiego,wiec zgodzila sie na

pomoc za stosowną opłatą :D

bo nie jestem Teresa z Kalkuty tylko Nati z Lodzi,wiec chyba jasne jest ze

jasne jest ze stala sie materiaistka,bo kto ma miekie serce musi miec...