Niespecyficzne skutki szczepień cz.1 – Szczepienia dzieci – dr Suzanne Humphries
http://szczepienia.wybudzeni.com/2017/12/08/szczepienia-dzieci-niespecyficzne-skutki-szczepien/
dr Suzanne Humphries -Poznanie mechanizmów kierujących tymi niespecyficznymi skutkami jest bardzo istotne, ponieważ jeżeli nie wiadomo, że to szczepionka powoduje jakiś problem, nikt nie pomyśli, żeby zrobić cokolwiek inaczej. Chore niemowlęta i dzieci zaczną wyglądać normalnie, a kwitnące zdrowie nieszczepionych niemowląt będzie ignorowane, zwłaszcza jeśli te dzieci nie znajdą się ostatecznie w systemie medycznym. Większość lekarzy praktykujących medycynę konwencjonalną nie widzi nieszczepionych zdrowych dzieci, a kiedy je widzą, koncentrują się wyłącznie na tym, by je zaszczepić – nie zaś na tym, że ręka dziecka krwawi czy czymkolwiek co się dzieje. Nie zauważają, że te dzieci wyglądają jak przybysze z kosmosu w porównaniu z ich zwyczajową klientelą. Dopóki sama nie zobaczyłam nieszczepione dzieci, nie miałam pojęcia jakiego rodzaju promiennym zdrowiem może w ogóle cieszyć się człowiek. Byłam zaszczepiona na wszystko, nieustannie chorowałam jako dziecko, podawano mi antybiotyki i sądziłam, że to jest normalne.

Ci, którzy chcą, żebyście szczepili się przeciwko wszystkiemu starają się, aby to było bardzo proste. Nazywam to nauką redukcjonistyczną. Och, to bardzo proste, to ratuje życie. To najlepsza rzecz od czasu krojonego chleba. Róbcie to albo wasze dziecko umrze. Dla nich to bardzo proste. Kiedy spojrzy się na to naukowo, staje się bardzo skomplikowane. Zatem według mnie nie jest tak, że w literaturze medycznej mamy za mało informacji, ale raczej ich nadmiar, a wszyscy lekarze mają dostęp do tej literatury. Jednak nie korzystają z niej, ponieważ wierzą po prostu w to co widzą w wiadomościach i w swoich bzdurnych czasopismach medycznych, w których znajdują się streszczenia poważnych artykułów naukowych.

Spędziłam ostatnie cztery lata swojego życia nie zajmując się niczym, jak tylko studiowaniem nauki dotyczącej szczepień – od rana do wieczora, 7 dni w tygodniu, 52 tygodnie w roku. To dla mnie bardzo interesujące, to już nawet nie jest dla mnie praca.

od ponad dwustu lat, praktyka szczepień jest pełna niespodziewanych i niepożądanych skutków. W 2010 roku Fundacja Billa i Melindy Gates przekazała 10 miliardów dolarów – tak jest, miliardów – aby lata między rokiem 2010 a 2020 stały się dekadą szczepień. I prą do przodu pełną parą. W 2015 roku nastąpiły znaczące zmiany w społeczeństwie służące wsparciu tego celu. W Stanach Zjednoczonych koncentrują się na tym, by szczepienia były obowiązkowe dla każdego, więc nie możemy odmówić, by stały się wydarzeniem stanowiącym część stylu życia dla wszystkich ludzi od kołyski do grobu oraz na tym, by stare szczepionki, które zostały usunięte z kalendarza szczepień, zyskały nowe życie.

Jednak zanim powiem o tym dlaczego i jak te zmiany ostatecznie wpłyną na cały świat, wydaje się logiczne powiedzieć wam w jaki sposób mnie objawił się fakt, że szczepionki nie są do końca takie jak się o nich mówi.
po tym, jak byłam świadkiem najpoważniejszych rodzajów reakcji poszczepiennych u swoich własnych pacjentów zaczęłam na poważnie badać temat i zbierać dane, które wspierane przez solidną naukę i logikę doprowadziły mnie w to miejsce gdzie jestem dzisiaj. Moja edukacja, odkrycia i wczesne dociekania naukowe zostały nakreślone w tej serii materiałów video zatytułowanej „Uczciwość kontra strategia”, dostępnej w Internecie pod tym krótkim linkiem.
W tej serii omówiłam sylwetki kilku lekarzy, którzy pracowali na najwyższym szczeblu w instytucjach prowadzących badania i nadzór nad szczepieniami w rządzie Stanów Zjednoczonych i którzy krytykowali naukę poświęconą szczepieniom, ich bezpieczeństwo oraz politykę dotyczącą szczepień już wtedy, w latach 40-tych, 50-tych i 70-tych. Tak więc dlaczego ktoś taki jak ja miałby zrezygnować z dobrze płatnej pracy i doskonałej reputacji i przyjąć tak niewdzięczny styl życia? Mówię „niewdzięczny” nie mając oczywiście na myśli osób takich jak wy, ale ludzi poza tą salą. Kontrowersyjny temat tylko po to, żeby na moich rękach było więcej krwi.

Prawdziwą ironią jest to, że wszystko co mówię znajduje się w literaturze medycznej, ale jest zdmuchiwane przez tych, którzy woleliby raczej zastrzelić posłańca niż wziąć pod uwagę zdrowie szczepionych dzieci. Rodzice często podejmują decyzję o szczepieniu dzieci, ponieważ lekarze mówią, że to absolutnie bezpieczne i nie ma w tym nic szkodliwego.

Związki aluminium w szczepionkach i brudny sekrecik Mercka (AAHS) oraz błędne ulotki – dr Suzanne Humphries

Ta fiolka „Gardasilu”, szczepionki przeciw HPV, wygląda na zupełnie przezroczystą, kiedy patrzy się na nią przez buteleczkę. Jednak gdy popatrzy się na tę maleńką kropelkę płynu przez mikroskop, widać, że znajdują się w niej igiełki glinu i przyłączone cząstki wirusopodobne i drożdże i rzeczy o nazwie plazmidy itd. Wiadomo, że tam są. Jednak w analizach po wprowadzeniu do sprzedaży kilku szczepionek pojawiły się niespodziewane cząstki i wirusy. O niektórych z nich opowiadam w serii video „Uczciwość kontra strategia.” Zatem to co rodzic widzi gołym okiem jest niczym w porównaniu z rzeczywistością pod mikroskopem. Naprawdę istotne pytanie brzmi: co się dzieje, gdy jakakolwiek szczepionka zostanie wstrzyknięta do organizmu?
Aby to zrozumieć, trzeba mieć podstawowe pojęcie o tym, co dzieje się w układzie odpornościowym, kiedy doświadczamy infekcji i jak to się zmienia, kiedy wstrzyknie się koktajl chemiczno-biologiczny, ponieważ to coś totalnie innego niż go wypić.
.... chcę powiedzieć kilka rzeczy o infekcjach i iniekcjach. Wiemy, że infekcje różnią się znacząco między ludźmi pod względem intensywności. Jeśli pojawiłby się tu wirus grypy lub nawet wirus, z którym nigdy wcześniej się nie zetknęliśmy, wpłynąłby na różne osoby w różny sposób. Jednemu członkowi rodziny może po prostu cieknąć z nosa, ale u innego może wystąpić w pełni rozwinięte przeziębienie.

Do pierwszego doświadczenia człowieka z naturalną infekcją dochodzi zazwyczaj poprzez wejścia, które mamy w ciele – nos, gardło, płuca lub jelito. W przypadku większości chorób potrzeba dni, a czasami tygodni zanim człowiek wyda się chory, a następnie wyzdrowieje. Większość mikrobów, z którymi się stykamy, nigdy nie wywołuje choroby, chociaż mają pełną zdolność do tego, żeby nas zabić w określonych okolicznościach. Dlaczego tak jest?

Bakterie wywołujące zapalenie opon mózgowych mogą być bardzo paskudne, ale większość ludzi nie wie, że jakaś część społeczeństwa stale nosi w swoich gardłach i przekazuje potencjalnie inwazyjne chorobotwórcze szczepy tych bakterii. Zdecydowana większość osób na tej sali posiada naturalną odporność na wiele szczepów powodujących chorobę meningokokową, przy czym nie mają pojęcia, że je w przeszłości nosili. A można być nosicielem niekiedy czterech lub więcej różnych szczepów w roku kalendarzowym i nawet o tym nie wiedzieć. Można rozwinąć w sobie odporność. Szczepy przez cały czas zmieniają typy i podtypy i większość ludzi po prostu pozbywa się tych bakterii z organizmu bez żadnych lub przy minimalnych objawach. W tym samym czasie od pięciu do trzydziestu procent społeczeństwa jest cichymi nosicielami i roznosicielami bakterii, przeciwko którym dzieci otrzymują szczepionki. We wszystkich grupach wiekowych w każdym kraju na każdą osobę chorą na kliniczne zapalenie opon mózgowych co najmniej 100.000 ludzi nosi tę konkretną bakterię nawet o tym nie wiedząc.

Departament zdrowia koncentruje się na szczepieniach, ale dziś chcę, żebyście zrozumieli co wasz własny organizm może zrobić z tymi mikrobami, czego nie może zrobić szczepionka, ponieważ faktem jest, że organizm jest wyposażony do tego, żeby robić dużo więcej niż robi po iniekcji/zastrzyku.

Mikroby po prostu ustawiają się w rządku w nosie, gardle lub w jelicie i chcą się dostać do środka, ale macie coś, co nazywam strażnikami bram pałacu. Czekają tam i składają się z normalnych bakterii, które mamy wszędzie – w uszach, w gardle, w jelicie, nawet na skórze. Zupełnie normalne bakterie zwalczają tych najeźdźców. Skóra wydziela anty… Tak naprawdę antybiotyki są również wydzielane przez skórę. Tak więc w zaledwie kilka godzin można odepchnąć potencjalną infekcję. Albo infekcja może wykorzystać waszą podatność, którą być może gdzieś macie i troszkę wejść do środka.

Następnie dzieje się coś takiego, że jeśli znajdzie się w skórze lub gardle, poczujecie ciepło w tym konkretnym obszarze, ale to jeszcze nie będzie gorączka. Zasadniczo to są białka, które znajdują się już w waszej krwi i które nie mają nic wspólnego z pamięcią, nic wspólnego ze szczepieniami. Rodzicie się z tą zdolnością. Te komórki mogą po prostu przyjść i spałaszować tych najeźdźców, zamknąć to i wszystko zdrowieje, macie problem z głowy.

Może też być tak, że przyjdą, staną się bardziej inwazyjne i przedostaną się przez dolną powłokę – naczynie krwionośne, gardło lub jelito – i wtedy zacznie się regularna gorączka w całym organizmie. Tutaj mamy znowu rzeczy, z którymi się rodzicie. To nie ma nic wspólnego ze szczepionką ani pamięcią czegokolwiek.

To się nazywa dopełniacz i są to białka w organizmie gotowe już do stoczenia dla ciebie bitwy. Posiadacie wszystkie typy komórek NK i… komórek gotowych do tego, by schrupać mikroby z miejsca, w ciągu kilku godzin. Czasami początek trwa od zera do czterech godzin, następnie potrzeba od około czterech do dziewięćdziesięciu sześciu godzin, aby w pełni to wszystko rozwinąć, a potem jest już po wszystkim, problem znika, zdrowiejecie.

Mogą też wejść głębiej. Macie wyższą gorączkę. To wtedy wasz organizm zaczyna produkować wszystkie limfocyty T i limfocyty B, które nie tylko wykopują z organizmu ten mikrob, ale też tworzą pamięć, więc jeśli kiedykolwiek znów go zobaczą, będą we właściwym miejscu, bum, nie będziecie mieć nawet objawów.