Profesor kryminologii Elizabeth Yardley wyodrębniła trzy typy matek, które mogą przyczynić się do tego, że ich dziecko wyrośnie na mordercę. Pewne jest to, że żaden zabójca nie rodzi się już spaczony - przyczyn jego zachowań można upatrywać w wielu czynnikach. Wpływ na wychowanie dziecka mają jego koledzy, szkoła i oczywiście rodzina. Yardley uznaje, że najważniejszą rolę w życiu mordercy odgrywa właśnie jego matka.

Swoje wnioski Yardley przedstawiła na portalu Huffington Post. Zostały one wyciągnięte na podstawie analiz życiorysów prawdziwych morderców. Badaczka zauważyła, że pewne zachowanie ich matek sprawiły, że zboczyli w złym kierunku. Można wręcz powiedzieć, że to rodzicielki napisały scenariusze do życia swoich pociech. Całkiem prawdopodobne, że gdyby przyszli zabójcy trafili do innych domów, innych rodzin, nigdy nie mieliby żadnych problemów z prawem.

Zdaniem kryminolog kobiety, które mają niszczycielski wpływ na psychikę swoich dzieci, można podzielić na trzy kategorie.

Antymatki - te pochodzące z dysfunkcyjnych rodzin kobiety musiały wiele przeżyć. W ich rodzinie panowały przemoc i nadużycia. Jako dziewczynki były zaniedbywane i lekceważone, ich rodzice nigdy nie zbudowały z nimi zdrowej więzi. Takie kobiety nie wiedzą, jak powinny wyglądać normalne relacje rodzinne i często wybierają sobie za mężów nieodpowiednie osoby. Kiedy zakładają własne rodziny, nieraz same stają się agresorami i zaczynają powielać schematy, których się nauczyły we własnym domu. Są wobec swoich dzieci tak samo chłodne, kontrolujące i okrutne, jak ich właśni rodzice.

Ubermatki - mają potrzebę kontrolowania i sprawdzania każdego kroku swojego dziecka. Kobiety, które same mogły pochodzić z ubogich i nieuprzywilejowanych rodzin chcą, by ich pociechy miały zupełnie inne życie. Ubermatka układa dla dziecka skomplikowane rozkłady zajęć, a wszystko po to, aby stało się kimś, kim nigdy nie zostały one same. Ubermatki urodziły się we względnie stabilnej, tradycyjnej rodzinie i dzieci zajmują w ich życiu szczególne miejsce. Jednak mimo dobrych chęci potrzeba kontrolowania, przez patologiczne zarządzanie życiem małego człowieka sprawiają, że jego zachowanie coraz bardziej wymyka się spod kontroli.

Matki pasywne - nigdy nie przekraczały żadnych granic i norm, które narzucało im społeczeństwo. Zawsze ślepo podporządkowywały się zaleceniom innych osób i zaspokajały ich potrzeby. Boją się osądu społeczeństwa, ostracyzmu, dlatego robią wszystko, by zadowolić znajdujących się dookoła ludzi. Kiedy dziecko zaczyna łamać moralne, a potem też prawne zasady, matka pozostaje bezczynna i nie potrafi odpowiednio zareagować.

Warto pamiętać, że to nie są powszechnie udowodnione zależności, a tylko analiza profesor Elizabeth Yardley. Nie każda matka, która przeżywa traumę, powtarza błędne schematy w relacji z własnym dzieckiem. Niektórym osobom udaje się przerwać niszczycielskie skutki wpływu dysfunkcyjnych rodziców na swoje życie i nie przekazać ich potomstwu. W tym właśnie pomaga psychoterapia.