Szczepionka przeciw HPV – fakty i mity
Nie ma żadnej gwarancji, że szczepionka przeciwko wirusowi HPV jest tak skuteczna, jak twierdzą koncerny farmaceutyczne. Nie istnieją jasne dowody naukowe na to, że szczepionka zapobiega rakowi (zapobiega tylko zakażeniu niektórymi wirusami HPV, które mogą wywoływać raka). Dodatkowo może powodować ona nieodwracalne skutki uboczne t.j.: niewydolność jajników, brak miesiączki, przedwczesna menopauza, odrętwienie ciała, bóle głowy, bezsenność a nawet bezpłodność.
„Komitet ds. Produktów Leczniczych Stosowanych u Ludzi (CHMP) zadecydował, że korzyści płynące ze stosowania preparatu Gardasil jako szczepionki przewyższają ryzyko w zapobieganiu zmianom szyjki macicy, rakom szyjki macicy, zmianom w obrębie sromu oraz brodawkom zewnętrznych narządów płciowych spowodowanym przez typy 6, 11, 16 i 18 wirusa HPV. Na tej podstawie komitet zalecił przyznanie pozwolenia na dopuszczenie preparatu Gardasil do obrotu”. – podsumowuje prof. dr Maria Majewska.
Kontrowersje budzą także inne fakty:
Testy bezpieczeństwa szczepionki Gardasil w grupie wiekowej poniżej 16. roku życia objęły tylko około 1200 dziewcząt i obserwacja trwała zaledwie 2 lata; Badania nad skutkami ubocznymi szczepionki nie są zakończone. Pierwsze raporty z wynikami jej skuteczności i długoterminowymi skutkami ubocznymi pojawią się dopiero w 2018 r (prace trwają od 2006 r.). Gardasil testowano 5 lat, a Cervarix – 6,5 roku. W tym czasie udało się jedynie dowieść, że szczepionki zmniejszają liczbę tzw. dysplazji, czyli zmian w komórkach, które mogą – ale nie muszą – przekształcić się w nowotworowe; Żadne badania kliniczne nie objęły okresu sięgającego czasu, gdy nowotwór się pojawia (30 – 50 lat). Badania kliniczne z udziałem kobiet powyżej 26. roku życia wykazały skuteczne blokowanie infekcji wirusem brodawczaka, ale nie miało to wpływu na wystąpienie zmian II i III stopnia, ani raka szyjki macicy (na tej podstawie amerykańska agencja FDA odmówiła wydania rekomendacji dla tej szczepionki w grupach wiekowych powyżej 26 roku życia). Istnieje ponad 100 typów wirusa HPV. Do zakażenia dochodzi zazwyczaj drogą płciową. Większość aktywnych seksualnie dorosłych ma kontakt z HPV, jednak organizm sam radzi sobie z zakażeniem. Ustępuje ono samoistnie w ciągu roku do dwóch lat, w zależności od odpowiedzi immunologicznej organizmu oraz typu wirusa. Najgroźniejszymi typami wirusa są: 16, 18, 31 i 45 – to one mogą powodować zmiany w szyjce macicy. Wirusy tzw. niskiego ryzyka onkologicznego typu 6 i 11 często odpowiadają za powstawanie brodawek w okolicy narządów moczowo-płciowych. Szczepionka Silgard/Gardasil chroni jedynie przed typami HPV 6 i 11 oraz wysokoonkogennymi 16 i 18, a Cervarix (firmy GSK) – przed typami 16 i 18. Pozostają jednak dziesiątki typów wirusów, na które nie ma szczepionki, a można się nimi zarazić.
_________________ wolność to świadomość ograniczeń
|