Z moją się nie da rozmawiać. Trzeba ją poznać, żeby to stwierdzić. Ahh... sama se poradzę. Zawsze se jakoś radzę. Nie ufam jej, bo już tyle razy zawiodła. Cóż. Przynajmniej będę odporniejsza

_________________
'gdy żar popołudnia stygnie powoli, a cienie wydłużają się na chodniku, w hawajskich koszulach obydwaj dostojni pyskaty skur*iel i wariat pihu' :>
SKAZANI NA SUKCEZZ ^^

Czy są tutaj ludzie, którzy nie ufają ludziom ? Bo z waszych wypowiedzi bije tyle poufności, że trudno już o niej rozmawiać, tylko paść na kolana i uwierzyć :)

_________________
www.mojapierwszakomorka.pl

Wychodze z zalozenia ze nie mozna zaufac komukolwiek od tak, na zaufanie trzeba sobie zapracowac, i to ciezko

_________________

ja kiedys potrafilam zaufac w 100% az do momentu jak sie zawiodlam na osobie bardzo mi bliskiej dlatego teraz jestem duzo ostrozniejsza jesli chodzi o zaufanie. jak juz raz sie czlowiek przejedzie to potem trudno zaufac komukolwiek.

Wcale nie jest tak trudno, wiem, że ludzie mogą mnie zawieść ale ufam im mimo wszystko. Tak jak wierze, że istnieje istnieje, a nie jest iluzją, inaczej nie mógłbym się cieszyć jego smakiem.

Jeśli chce się żyć z pasją, trzeba zaufać temu co się przydarza, trzeba się zaangażować.

_________________
www.mojapierwszakomorka.pl

nie potrafił bym nie ufać -nawet wiedząc ze moje zaufanie może być zawiedzione

gorycz po rozczarowaniu nie jest tak straszna jak radość przy obdarzaniu zaufaniem ...
poza tym jeśli nikomu nie zaufasz nie znajdziesz nikogo godnego zaufania a to już tragedia

_________________
nudy

Gdyby człowiek nie ufał nikomu to jakby żył?? z kim by się spotykał i o czym rozmawiał?? Zaufanie samo w sobie jest rzeczą oczywistą i przypisaną odgórnie naszej egzystencji. Jeśli nie potrafisz komuś zaufać wszędzie widzisz zakłamanie i sam w tym zakłamaniu żyjesz/

"Gdyby człowiek nie ufał nikomu to jakby żył?? z kim by się spotykał i o czym rozmawiał?? Zaufanie samo w sobie jest rzeczą oczywistą i przypisaną odgórnie naszej egzystencji. Jeśli nie potrafisz komuś zaufać wszędzie widzisz zakłamanie i sam w tym zakłamaniu żyjesz/"

Nie możesz tak mówić, bo w wielu przypadkach zbyt duże zaufanie kończy się tragicznie.

Necroposting, ale cóż, najwyżej dostane ładnego warna^^
Czy ufam ludziom? Tak, ufam i wierze w nich, mimo że wiem jacy mogą być, człowiek nie jest istotą doskonałą, kłamie nawet jak nie chce tego robić... Podziękujmy ewolucji mózgu.^^ Samemu przyłapuje się na drobnym kłamstwie dość często, ale walczę z tym i staram się tego nie robić. Cenię Prawdę i jeżeli cenię Ją to muszę Ufać komuś... Ema niby paszkwil i wredna małpa, ale ufam jej, jak mało komu, czemu? Bo znam ją od lat, wiem że jak ma coś do mnie mówi wprost i nie zdradza. (Ale i tak jest wredna Małpa) ALe na to musiała sobie zapracować w moich oczach, w normalnej sytułacji nie mówię niczego wprost, najpierw powoli sprawdzić do jakich granic można się posunąć a po tym ich nie przekraczać, ufać komuś w 100% owszem, ale nie sobie... Po za tym ufać w 100% nie oznacza mówić wszystkiego i odpowiadać na każde pytanie, ufać w 100% powinno na to pozwalać, ale nie wymuszać tego...
Umm zawile napisałem, ale chyba rozumiecie o co chodzi...

W 100 % nie, nie ma takiej możliwości, po prostu tak się nie da. W moim całym życiu było wiele osób, którym ufałam do pewnego stopnia, a jak tylko się odwróciłam, to już reszta o wszystkim wiedziała.
Może czasami lepiej wygadać się komuś kogo mało co znamy, niż takiej osobie, która traci zaufanie w naszych oczach, żeby się znowu nie rozczarować.

_________________
' Droga- rządzi nami, raz wiedzie raz zwodzi
Diabelskie widły rozgałęzia się
I drzewo niewiedzy, gdzie dobre w złe przechodzi
Nieludzkie prawo, nieubłagane lewo..'