trzymam kciuki Alum89 jak chcesz to powiadamiaj nas o swoich postępach
myślę że wiele osób skorzysta z Twoich doświadczeń ...
jesteś teraz na początku swojej najpiękniejszej drogi...nie poddawaj się
pewnie nie lubisz czytać książek to polecam Ci audiobooka którego można ściągnąć z chomika
"Sekret milionera" słuchaj go do bólu i działaj

_________________
żyj z całych sił i uśmiechaj się do ludzi.. bo nie jesteś sam
www.jakzyc.lunasis.pl

Alum89,piszac tego posta, z pewnoscia czules sie malowartosciowym czlowiekiem, bez zadnych perspektyw na przyszlosc. Ale te pare linijek ktore napisales pokazaly jaki jestes wspanialy. Wiele osob nie ma nawet odwagi dokonac takiej autoanalizy, wiele osob nie ma odwagi przyznac sie do swoich wad, a co jeszcze napisac o tym na forum, wiele osob ucieka od problemu - siega po narkotyki, alkohol...Ty jestes odwazny, stawiasz czolo problemowi, chcesz cos zmienic w swoim zyciu i co najwazniejsze nie wstydzisz sie poprosic o pomoc, co niektorym tez przychodzi z trudnoscia. Ludzie nie lubia pokazywac ze cos im nie wychodzi,lepiej grac, udawac pozera. Faceci generalnie maja wpojone ze nie wolno plakac, okazywac slabosci, tlumia emocje - to wszytsko jest takie niewykrzyczane, jak ja to mowie "niewyplukane". Naprawde Alum89 - jestes wspanialym czlowiekiem i szukaj swojego miejsca na ziemi - jestesmy z Toba!

Witam Wszystkich. Mineło ponad pół roku od mojego pierwszego postu, więc postanowiłem napisać jak idą postępy w "szukaniu" miejsca i samego siebie.Długo się nad tym zastanawiałem czy w ogóle coś pisać bo powiem szczerze nie ma za bardzo co.
A więc przejdę do rzeczy.Od czasu kiedy napisałem pierwszy raz a było to w grudniu zmieniłem prace dwa razy, ta obecna jest moją trzecią pracą. Powiem szczerze, że jeśli chodzi o sprawy zawodowe to jest coraz gorzej. Finansowo tragedia, i praktycznie nie mam życia prywatnego.Czuje że pewne osoby mają mi trochę za złe zmiane pierwszej pracy, bo jakby nie było mimo że jej nienawidziłem przynosiła jakiejś sensowne dochody.Do tego wszystkiego z moją kobietą sie wyprowadzamy, no po prostu zmieniamy mieszkanie.Dla niej to jest spełnienie marzenia, a ja nie mogę się wziąć w garść i pełną parą zająć się tą przeprowadzką, żeby sprawić jej radość.(Lenistwo i jeszcze raz lenistwo).Powiem Wam szczerze że coraz częściej jest mi jej żal że trafiła na takiego faceta jak ja.To jest wspaniała kobieta, nie wymaga wiele, a wręcz takie "minimum" a ja nawet tego nie umiem jej zapewnić.Może to jest chore, ale czasami jak siedzimy z przyjaciółmi, to po dłuższej rozmowie z nimi,jakie mają plany jak to realizują, myśle sobie "kurcze to właśnie taki facet by pasował do niej.Z nim by sie zrealizowała, i w ogóle." Zadaję sobie pytanie kim jestem, i jakie jest przeznaczenie takiego człowieka jak ja, który już na starcie nie umie zapewnić jako takiego bytu swojej kobiecie. Jedyną rzeczą jaką wywnioskowałem jest to że jestem egoistą.Dlaczego nie umiem się poświęcić dla drugiej osoby, żeby patrzeć na jej radość.
Jestem zły sam na siebie, sprawiam jej ból, bo cały czas marudze, i narzekam jakby cały świat był przeciwko mnie.K...a ile to idzie słuchać jednego i tego samego w kółko, sam bym nie wytrzymał, a ona cały czas mnie pociesza i mówi że będzie dobrze,mimo że ją to rani.
I jaki jest sens.
Prosze nie piszcie, " k...a znów sie użala itp, itd", bo ja to dobrze wiem. Tylko nie idzie sie zmienić tak szybko, jeśli w ogóle.Nie mam już siły, i coraz bardziej czuje wstręt do samego siebie.Chciałem napisać dużo więcej, ale nawet moja pamięć jest na ... Sami wiecie na co.Pozdrawiam.

Poznawanie siebie to długotrwała i ciężka praca.Najwięcej jednak trzeba włożyć pracy własnej. Jest to ogromny wysiłek, gdyż poznawanie siebie stawia w prawdzie a to przeważnie nie jest miłe. Uświadamianie sobie masek, które nakładamy powoduje, że stajemy twarzą w twarz z naszymi słabościami. W takich momentach potrzebne jest wsparcie innych ludzi. Szczególnie, jeżeli dotykamy spraw bardzo nas bolących. I tutaj dochodzimy do kwestii zaufania, które jest niezbędne do tego, aby otworzyć się na drugiego człowieka ze swoimi słabościami i problemami, ale także, żeby otworzyć się ze swoimi radościami i sukcesami (szczególnie w polskiej specyfice). Wytworzenie takiego zaufania jest bardzo trudne – wymaga otwartej, dojrzałej komunikacji i wielkiej determinacji, aby stanąć ponad chwilowymi negatywnymi stanami emocjonalnymi.
Myślę że wiele ludzi zastanawia się nad sobą ale podejrzewam że większość z nich szybko rezygnuje i żyje chwilą. Szczerze powiedziawszy sama mam ten problem. Często zastanawiam się nad sobą ale widząc tą pustkę w głowie szybko się dołuje i moje postępy w tym kierunku są znikome. Ty jednak masz jakąś moc w sobie potrafisz systematycznie robić rachunek sumienia i jesteś świadomy swoich wad.Ludzie zazwyczaj nie dostrzegają takich wad które ty potrafisz sobie wytknąć palcem, ty je tak szczegółowo i ostro potrafisz opisać.Jesteś na dobrej drodze bo starasz się zmienić coś w swoim życiu na lepsze tylko pamiętaj ze nie zawsze jest tak jakbyśmy sobie wymarzyli. Potrzebne jest Ci więcej wiary w siebie. Życie jest skomplikowane niesie ze sobą wiele przykrości,trzeba podejmować trudne decyzje które nie zawsze są trafne.Musimy kształtować w sobie wytrwałość i cierpliwość. Tak czytając Twojego ostatniego posta stwierdzam że nie masz się co łamać ze masz 3 pracę (ciesz się że ja masz) po prostu masz strasznego pecha jak narazie. Uzbrój się w cierpliwość i bądź dobrej myśli ze po trupach a do celu aż wreszcie się uda. Ludzie często muszą przez coś przejść aby docenić w późniejszym czasie... A co do Twojego egoizmu to troszkę ciężka sprawa.Są różne typy egoistów nie wiem do których ty się zaliczasz. Egoista kieruje się przeważnie własnym dobrem i interesem, nie zwracając zbytniej uwagi na potrzeby i oczekiwania innych. Odnosi wszystko do siebie, patrzy na świat poprzez pryzmat "JA",Ludzie od urodzenia mają w sobie coś z egoisty. Ale jest to wtedy egoizm etyczny, czyli pogląd mówiący, że każdy powinien robić to, co leży w jego własnym interesie. To raczej prawidłowe. Instynktownie robimy to, co jest dla nas korzystne.Ale prawdziwy egoizm to zdecydowanie nic dobrego. Owszem, musimy mieć w interesie własną osobę, ale przecież istnieje na świecie tyle ludzi! Każdy, kogo spotkamy w swoim życiu liczy na choć odrobinę naszej dobroci. Nie musimy być altruistami, ale powinniśmy myśleć o innych. Egoizm jest ewidentnie złą cechą i należy ją w sobie przezwyciężać. Dzięki temu możemy stać się lepszymi ludźmi, ludźmi, którzy liczą się z innymi i chcą ich rozumieć. Ludźmi, którzy kochają. Bierz się w garść i zaczynaj ciężką pracę nad sobą. Bądź wytrwały i nie trać nadziei. Wiem że to nie jest takie łatwe ale nadzieja jest najlepszą motywatorką. Więcej wiary w siebie!!

To prawda, że poznawanie siebie to długa i ciężka praca. Często nie jest to miły proces, trzeba uświadomić sobie wiele rzeczy, zdjąć maskę, wyćwiczyć zaufanie do samego siebie i wsłuchać się tak na prawdę w siebie, w to co nam wnętrze podpowiada (a nie to co zostało w nas wyuczone przez wcielanie się w różne role).