tak, mamy bardzo irracjonalny strach przed tym że coś sie wykryje, i z tym tak naprawdę najtrudniej sobie poradzić, z przełamaniem się i pójściem do lekarza,,, a tu im szybciej tym lepiej, zwlaszcza przy kłopotach z pamięcią,

O zawsze wiadomo, że lepiej zapobiegać niż leczyć...

http://alzheimeregzaminzzycia.blogspot.com/ polecam ten blog w kwestii chorób i pamięci .Warto poczytać

Rzeczywiście interesująca lektura...

Opisane przeżycia pacjentki w tym blogu Egzamin z życia ,znam również również z autopsji.Wspólnie z żoną opiekowaliśmy się przez 15 lat,jej chorym wujkiem.Nie miał dokładnie zdiagnozowanego alzhaimera,lecz był to zanik kory mózgowej"atrofia".
Do całego nieszczęścia jego stanu zdrowia,dodatkowo miał gwałtowne wybuchy agresji.Tak naprawdę,te lata były dla nas wielką próbą.Cały przebieg choroby,był podobny do "alzhaimera".

Zwyczajny- nigdy czegoś takiego nie przeżyłam, ale domyślam się, że były to trudne chwile... Datego uważam, że należy robic co w naszej mocy, by takie choroby były jak najwcześniej wykrywane, gdyż to daje możliwość wdrożenia leczenia i opóźnienia przebiegu...

Tak też bywa i szacunek dla takich ludzi

ja również podziwiam, ale niestety nie zawsze jest czas/możliwości by zająć się chorą osobą, dlatego dobrze jest jeśli zauważy się problem, kiedy da się go zdusić jeszcze w zarodku

_________________
:)

No pewnie- to bardzo ułatwia sprawę, bo od zawsze wiadomo, że wczesne wykrycie daje duże szanse na poprawę warunków życia dla starszej osoby...

zawsze lepiej zapobiegać niż leczyć, a dbanie o pamięć naszych najbliższych jest tez poniekąd w naszym interesie, bo nie oszukujmy się, ale kto, mając dom, rodzinę, pracę znajdzie jeszcze czas na opiekowanie się niedołężnymi staruszkami, bo przeciez utrata czy zaburzenia pamięci to spory problem

_________________
:)