Hej
Dawno mnie tu nie bylo. Mi sie wydaje ze klamie poniewaz tak jak wczesnie ktos napisal mam bardzo niska samaoocene. Jak mi cos nie wyjdzie nie potrafie sie do tego przyznac wole nie powiedziec prawdy, ktora i tak wyjdzie najaw niz przyznac sie do porazki

Sens radzenia sobie ze soba wymaga uradzenia takiej dialektyki aby kto blaga o pomoc sam sobie po takowej akcyzie stanowczo zapomógł.

"ad quote" Jeśli rzeczywiście Bardzo kochasz te'go' faceta, to z pewnością życzyłabyśmu jaknajlepiej. Albowiem jeśli nie umie Ci zaufac to należałoby się Tobie samej zapracować na swe wewnętrzne ułożenie tak, aby osoba którą się prezentujesz była tą samą osobą którą jesteś.

_________________
Jeśli nie wiesz czym jest Koniec, to wiedz iż jest tym, co kończy się dokąd się wiesz, a odkąd zaczyna się, że się to co nie wiesz.
三 ミ ★₪

Oj znałam nie jedną nawet osobę z takim problemem. I wiesz co - najpierw denerwowały mnie te osoby, myślałam, że to niedorzeczne to kłamać - no i po co? Potem docierało do mnie, że one same mają z tym problem - wiedziały, że otoczenie po ciuchu śmieje się z "bajek" które opowiadają, że nie wierzy się im w ich historie. A mimo to dalej kłamali, narażając się na pośmiewisko.
Udaj się do specjalisty, albo sama przed sobą uczciwie odpowiedz sobie na kilka pytań - Czy lubię siebie? Czy jestem zazdrosna w stosunku do innych? Czy uważam się za osobę wartościową i interesującą? Czy moje życie jest ciekawe, czy nudne? Itd. Najprawdopodobniej wynika to z twojej niskiej samooceny, braku pewności siebie i chęci przypodobania się innym.

Witaj-ja mam taki sam problem.Wiem ze wynika to z mojej niskiej samooceny-nigdy nie mialam ojca,wychowalam sie w biednej rodzinie co zawsze bylo powodem do przykrych komentarzy.Dolowalam sie,smucilam az wynalazlam "zloty srodek"-klamstwo.Wyjechalam z rodzinnej miejscowosci i sie dopiero zaczelo.Opowiadalam o sobie rzeczy ktore mijaly sie z prawda a co najgorsze-sama zaczelam w nie wierzyc i coraz bardziej utozsamiac sie z wymyslonymi bohaterami moich opowiesci.Kazdy moj zwiazek byl budowany na klamstwie,budowalam sobie totalnie inna tozsamosc-wtedy bylam kims a nie zakompleksiona mala dziewczynka bez ojca.W moich bajkach zawsze byl tata,piekna mama,i te inne rzeczy ktorych tak naprawde nigdy nie mialam.Obecnie jestem w zwiazku dosc powaznym i jakze jestem z siebie dumna ze jestem szczera.Uwaznie sie kontroluje chociaz zdarza sie jakas ubarwiona historyjka ale to juz nie to samo.Jednak problem pozostal-klamie dalej do innych ludzi im bardziej sie staram tym mniej mi wychodzi.Czuje sie okropnie z tym w przeciwienstwie do niedawna-teraz mi to przeszkadza.Nie chce byc juz idealnie wymyslona,chce byc soba bez tych upiekszen jednak tez nie wiem jak wrocic,nie moge nagle przeciez powiedziec ze to co mowilam nie jest prawda.Podobnie jak Ty nie mam pojecia jak z tym skonczyc.

To zaburzenie, które mozna wyleczyć, porada u specjalisty, leczenie, czy terapia i bedzie dobrze.

Skoro sama już sobie z tym nie radzisz zdecydowanie powinnaś udać się do psycholloga. Czasami warto zapytać kogoś mądrzejszego od siebie.

Na taką przypadłość jest bardzo prosta metoda, zaczerpnięta z filozofii sukcesu:

Załóż na rękę gumkę-recepturkę i za każdym razem, gdy skłamiesz - ugryź się w rękę w miejsce, gdzie masz założoną gumkę.

Jeśli wywołuje to Twoje rozbawienie - to nie filozofuj (bo sama sobie nie poradziłaś z tym problemem) tylko ślepo "zaryzykuj" tygodniowy trening. Zobaczysz, że będziesz zaszokowana rezultatami.

Rano (po przebudzeniu) i wieczorem (przed zaśnięciem) powtórz sobie ze trzy razy: "Zawsze mówię prawdę, bez względu na okoliczności"

... i postaraj się w międzyczasie zrozumieć bardzo logiczne przesłanie:

"Przez dłuższy czas żaden człowiek nie jest w stanie mieć jednej twarzy dla siebie, a innej dla ludzi, aby w końcu nie pomieszało mu się, która jest prawdziwa" - Nathaniel Hawthorne.

_________________
http://podkowaa.wordpress.com/

Ciekawe czy w/w sposób rzeczywiście pomaga, przydałby się ktoś kto to sprawdził :) Zresztą... Trzeba znaleźć jakiegoś kłamczucha, któremu źle z tym, że kłamie i wypróbować. Dzięki za pomysł! :)

_________________
Si vis pacem, para bellum...

No tak, są takie osoby, które ciągle kłamią. Czasem nawet tego nie kontrolują lub jeszcze gorzej - same popadają w ciąg własnych kłam i wydaje im się, że to wszystko jest prawdą. Jest taka choroba, która to opisuje - nazywa się: Mitomania SPAM o której polecam poczytać. Taką osobę trudno jest przekonać do tego, by oddała się na leczenie. Nie potrafi się do tego przyznać ale jak uda się już namówić to najtrudniejsze za nami bo właśnie ten krok jest najbardziej wymagający.

a pomoc kogoś bliskiego/zaufanego nie jest lepsza niż terapie u specjalisty? jakby nie było, najpierw trzeba sobie uzsmysłowić własny problem, tak mi się przynajmniej wydaje