No cóż jeśli mamy problemy emocjonalne to prędzej czy później lepiej wygadać się którejś zaufaniej osobie niż ranić siebie i swoje ciało, żeby sobie ulżyć

uch, zalezy po co kto się tnie. zresztą, gdy mamy problem to pierwsze co to myslimy o zyletce, pozniej o bliskich. i jak natty wspomniała, bardzo trudno jest z tym skończyć samemu. Bez wsparcia ze strony innych osób jest to wręcz niemozliwe. ;) chyba, że jest to przejsciowa moda, tręd {widziałam dziewczyny obnoszące się ze swoimi cięciami na rękach} ale wowczas jest to wybitna głupota. Po co robić sobie blizny które nie wiadomo czy zejdą?

Może dlatego że to dla mody, a może dlatego, że ktoś już nie ma siły żyć i robi sobie dobrze poprostu się cinając (nie wiem jak mam napisać to słowo)

tnąc :)

a czasami jest to nie tyle kwestia mody co wieku, wiadomo, ze przed nastolatkiem piętrza sie rozne problemy a on poprostu nie ma w sobie tyle wewnetrznej siły by sobie z nimi poradzic - nie jest dojrzały psychicznie by szukać innego wyjscia.

moja koleżanka np cięła się bo bluzgała rodzinę, znajomych ( a to wiązało się z anoreksją, przez którą chciała być sama w swoim odchudzaniu ) i żeby ukarać siebie, dać upust swoim emocjom, żeby ich nie krzywdzić sprawiała sobie ból. Trochę takie błędne koło.

Tylko,że jest mnóstwo innych sposobów wyładowania tej "złej"agresji,np.sport lub jakieś inne hobby.
Jeśli znamy taką osobę,która się okalecza-powinniśmy jej pomóc,bo to objaw choroby.