googletłumacz
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22235057

2012 luty; 21 (2): 223-30. doi: 10.1177 / 0961203311430221.
[size=150]Mechanizmy toksyczności adiuwanta glinu i autoimmunizacji w populacji pediatrycznej.[/size]
Tomljenovic L 1 , Shaw Kalifornia .
Informacje o autorze
1
Neur Dynamics Research Group, Wydział Okulistyki i Nauk Wizualnych, Uniwersytet Kolumbii Brytyjskiej, Vancouver, BC, Kanada. lucijat77@gmail.com
Abstrakcyjny
Wyzwania immunologiczne podczas wczesnego rozwoju, w tym wywołane przez szczepionkę, mogą prowadzić do trwałych szkodliwych zmian w mózgu i funkcjach odpornościowych. Dowody doświadczalne pokazują również, że równoczesne podawanie zaledwie dwóch do trzech adiuwantów immunologicznych może przezwyciężyć odporność genetyczną na autoimmunizację. W niektórych krajach rozwiniętych do czasu, gdy dzieci będą miały od 4 do 6 lat, otrzymają w sumie 126 związków antygenowych wraz z dużymi ilościami adiuwantów glinowych (Al) poprzez rutynowe szczepienia. Według amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków oceny bezpieczeństwa szczepionek często nie obejmowały odpowiednich badań toksyczności, ponieważ szczepionki nie były postrzegane jako z natury toksyczne. Podsumowując, obserwacje te budzą wiarygodne obawy dotyczące ogólnego bezpieczeństwa obecnych programów szczepień dla dzieci. Przy ocenie toksyczności uzupełniającej u dzieci należy wziąć pod uwagę kilka kluczowych punktów: (i) niemowlęta i dzieci nie powinny być postrzegane jako „małe osoby dorosłe” w odniesieniu do ryzyka toksykologicznego, ponieważ ich unikalna fizjologia czyni je znacznie bardziej podatnymi na toksyczne zniewagi; (ii) u dorosłych ludzi adiuwanty szczepionki Al zostały połączone z szeregiem poważnych stanów autoimmunologicznych i zapalnych (tj. „AZJA”), jednak dzieci są regularnie narażone na znacznie większe ilości Al ze szczepionek niż dorośli; (iii) często zakłada się, że obwodowe odpowiedzi immunologiczne nie wpływają na funkcje mózgu. Jednak obecnie wyraźnie ustalono, że istnieje dwukierunkowa neuroimmunologiczna przemowa krzyżowa, która odgrywa kluczową rolę zarówno w immunoregulacji, jak i funkcjonowaniu mózgu. Z kolei, zaburzenia osi neuroimmunologicznej wykazano w wielu chorobach autoimmunologicznych objętych „AZJĄ” i uważa się, że są one napędzane przez hiperaktywną odpowiedź immunologiczną; i (iv) te same składniki osi neuroimmunologicznej, które odgrywają kluczową rolę w rozwoju mózgu i funkcji immunologicznej, są silnie ukierunkowane przez adiuwanty Al. Podsumowując, dowody z badań pokazują, że rosnące obawy dotyczące obecnych praktyk szczepień mogą rzeczywiście być uzasadnione. Ponieważ dzieci mogą być najbardziej narażone na powikłania wywołane szczepionką, pilnie potrzebna jest rygorystyczna ocena negatywnych skutków zdrowotnych związanych ze szczepionką w populacji pediatrycznej. i (iv) te same składniki osi neuroimmunologicznej, które odgrywają kluczową rolę w rozwoju mózgu i funkcji immunologicznej, są silnie ukierunkowane przez adiuwanty Al. Podsumowując, dowody z badań pokazują, że rosnące obawy dotyczące obecnych praktyk szczepień mogą rzeczywiście być uzasadnione. Ponieważ dzieci mogą być najbardziej narażone na powikłania wywołane szczepionką, pilnie potrzebna jest rygorystyczna ocena negatywnych skutków zdrowotnych związanych ze szczepionką w populacji pediatrycznej. i (iv) te same składniki osi neuroimmunologicznej, które odgrywają kluczową rolę w rozwoju mózgu i funkcji immunologicznej, są silnie ukierunkowane przez adiuwanty Al. Podsumowując, dowody z badań pokazują, że rosnące obawy dotyczące obecnych praktyk szczepień mogą rzeczywiście być uzasadnione. Ponieważ dzieci mogą być najbardziej narażone na powikłania wywołane szczepionką, pilnie potrzebna jest rygorystyczna ocena negatywnych skutków zdrowotnych związanych ze szczepionką w populacji pediatrycznej.

PMID: 22235057 DOI: 10.1177 / 0961203311430221