|
Etylen rtęci z Tiomersalu – czy wiesz, że
Według polskiego kalendarza szczepień do 2011 r. dzieci niezależnie od wagi urodzeniowej otrzymywały etylen rtęci w następujących dawkach: 25 mcg w 1. dobie życia + 50 mcg w 2. m. życia + 25 mcg w 3-4 m. życia + 25 mcg w 5.-6. m. życia + 25 mcg w 7. m. życia, co oznaczało stałą obecność rtęci w organiźmie do skończenia 8. m. życia lub dłużej. Skąd to wiadomo? Czytaj poniżej i uwzględnij, że polskie niemowlęta i dzieci nadal otrzmują etylen rtęci ze szczepionek DTP firmy Biomed w ilości 25 mcg na dawkę.
Autor streszczonego poniżej badania i publikacji odnośnie procesu eliminacji rtęci – E. Pichichero – przebadał na zawartość rtęci próbki krwi, kału i moczu od 3 grup zdrowych i urodzonych o czasie dzieci poddanych szczepieniom zawierającym związek rtęci, w każdej grupie było 72 dzieci. Streszczenie Mercury levels in newborns and infants after receipt of thimerosal-containing vaccines, Pediatrics 2008:
Badania moczu nie wykazały znaczących śladów rtęci, co oznacza, że tą drogą substancja ta nie jest eliminowana z organizmu.
Pobieranie krwi i kału wykonywano 2 razy u każdego dziecka, jeden raz przed szczepieniem (dzień 0) i jeden raz po szczepieniu (w różne dni).
Próbki od wszystkich dzieci badanych w danym dniu były podstawą do wyliczenia median dla danego dnia i połączenia linią wykresu wartości median z różnych dni po szczepieniu.
Wykresy poniżej przedstawiają: Grupa A – dzieci szczepione w 1 dobie życia dawką wynosiła 12,5 mcg lub 37,5 mcg etylenu rtęci, Grupa B – dzieci szczepione w 2 miesiącu życia dawką 37,5 mcg lub 57,5 mcg, Grupa C – dzieci szczepione w 6 miesiącu życia dawką 37,5 mcg lub 57,5 mcg.
Według wartości median eliminacja rtęci z krwi do poziomu pierwotnego zajmuje 11 dni, okres półtrwania rtęci we krwi 3-4 dni – wykresy po lewej.
Jednocześnie okres wydalania rtęci ze kałem w grupach A, B i C wykazuje znacznie wolniejsze tempo –wykresy po prawej, co jest dowodem na pozostawanie rtęci w organiźmie ponad 30 dni po szczepieniu, mimo eliminacji z krwi po 11 dniach, przy czym indywidualne wartości w grupie B i C znacznie od siebie odbiegają.
W grupie A wydalone wartości rtęci w kale są zauważalnie niższe niż w grupach B i C, na co nie ma żadnego wyjaśnienia w tekście publikacji.
Autor nie podał jaki procent wprowadzonej do organizmu rtęci z Tiomersalu został wydalony z organizmu po 30 dniach od szczepienia, wykres pokazuje jedynie poziom rtęci w nanogramach na jeden gram stolca.
Autor przyznaje, że nie wiadomo co się dzieje z rtęcią po jej eliminacji z krwi, ale interpretuje wyniki jako małe ryzyko negatywnego wpływu rtęci.
Urzędnicy sanitarno-epidemiologiczni i inne osoby nadinterpretują omawianą publikację i wcześniejsze badanie tego samego autora (zob. #7-Pichichero(USA)) sugerując, że eliminacja rtęci z krwi oznacza jej eliminację z organizmu.
Urzędnicy uznali też, że taką nadintepretacją wyników można się również kierować w zaleceniach szczepień dla dzieci o niskiej wadze urodzeniowej i urodzonych przed terminem.
Etylen rtęci z Tiomersalu – czy wiesz, że
Według polskiego kalendarza szczepień do 2011 r. dzieci niezależnie od wagi urodzeniowej otrzymywały etylen rtęci w następujących dawkach: 25 mcg w 1. dobie życia + 50 mcg w 2. m. życia + 25 mcg w 3-4 m. życia + 25 mcg w 5.-6. m. życia + 25 mcg w 7. m. życia, co oznaczało stałą obecność rtęci w organiźmie do skończenia 8. m. życia lub dłużej. Skąd to wiadomo? Czytaj poniżej i uwzględnij, że polskie niemowlęta i dzieci nadal otrzmują etylen rtęci ze szczepionek DTP firmy Biomed w ilości 25 mcg na dawkę.
Autor streszczonego poniżej badania i publikacji odnośnie procesu eliminacji rtęci – E. Pichichero – przebadał na zawartość rtęci próbki krwi, kału i moczu od 3 grup zdrowych i urodzonych o czasie dzieci poddanych szczepieniom zawierającym związek rtęci, w każdej grupie było 72 dzieci. Streszczenie Mercury levels in newborns and infants after receipt of thimerosal-containing vaccines, Pediatrics 2008:
Badania moczu nie wykazały znaczących śladów rtęci, co oznacza, że tą drogą substancja ta nie jest eliminowana z organizmu.
Pobieranie krwi i kału wykonywano 2 razy u każdego dziecka, jeden raz przed szczepieniem (dzień 0) i jeden raz po szczepieniu (w różne dni).
Próbki od wszystkich dzieci badanych w danym dniu były podstawą do wyliczenia median dla danego dnia i połączenia linią wykresu wartości median z różnych dni po szczepieniu.
Wykresy poniżej przedstawiają: Grupa A – dzieci szczepione w 1 dobie życia dawką wynosiła 12,5 mcg lub 37,5 mcg etylenu rtęci, Grupa B – dzieci szczepione w 2 miesiącu życia dawką 37,5 mcg lub 57,5 mcg, Grupa C – dzieci szczepione w 6 miesiącu życia dawką 37,5 mcg lub 57,5 mcg.
Według wartości median eliminacja rtęci z krwi do poziomu pierwotnego zajmuje 11 dni, okres półtrwania rtęci we krwi 3-4 dni – wykresy po lewej.
Jednocześnie okres wydalania rtęci ze kałem w grupach A, B i C wykazuje znacznie wolniejsze tempo –wykresy po prawej, co jest dowodem na pozostawanie rtęci w organiźmie ponad 30 dni po szczepieniu, mimo eliminacji z krwi po 11 dniach, przy czym indywidualne wartości w grupie B i C znacznie od siebie odbiegają.
W grupie A wydalone wartości rtęci w kale są zauważalnie niższe niż w grupach B i C, na co nie ma żadnego wyjaśnienia w tekście publikacji.
Autor nie podał jaki procent wprowadzonej do organizmu rtęci z Tiomersalu został wydalony z organizmu po 30 dniach od szczepienia, wykres pokazuje jedynie poziom rtęci w nanogramach na jeden gram stolca.
Autor przyznaje, że nie wiadomo co się dzieje z rtęcią po jej eliminacji z krwi, ale interpretuje wyniki jako małe ryzyko negatywnego wpływu rtęci.
Urzędnicy sanitarno-epidemiologiczni i inne osoby nadinterpretują omawianą publikację i wcześniejsze badanie tego samego autora (zob. #7-Pichichero(USA)) sugerując, że eliminacja rtęci z krwi oznacza jej eliminację z organizmu.
Urzędnicy uznali też, że taką nadintepretacją wyników można się również kierować w zaleceniach szczepień dla dzieci o niskiej wadze urodzeniowej i urodzonych przed terminem.
|
