36. Bu X, Zhang X, Zhang X, et Al. A study of simian virus 40 infection and its origin in human brain tumors. Zhonghua Liu
Xing Bing Xue Za Zhi 2000 Feb;21(1):19-21. PMID 11860751.
37. Butel JS, Jafar S, Wong C, Arrington AS, Opekun AR, Finegold MJ, Adam E. Evidence of SV40 infections in hospital-
ized children. Hum Pathol 1999 Dec;30(12):1496-502. PMID 10667429.
38. von Mettenheim AE. Studies on simian viruses as possible contaminants of inactivated virus vaccines. I. Direct and sero-
logic detection of simian adenovirus SV20. Zentralbl Bakteriol [Orig A] 1975 Jul;232(2-3):131-
40. PMID 1179876.
39. Schuurman R, van Steenis B, Sol C. Bovine polyomavirus, a frequent contaminant of calf serum. Biologicals 1991
Oct;19(4):265-70. PMID 1665699.
40. Nettleton PF, Rweyemamu MM. The association of calf serum with the contamination of BHK21 clone 13 suspension
cells by a parvovirus serologically related to the minute virus of mice (MVM). Arch Virol 1980;64(4):359-74. PMID
7396725.
41. Fong CK, Gross PA, Hsiung GD, Swack NS. Use of electron microscopy for detection of viral and other microbial con-
taminants in bovine sera. J Clin Microbiol 1975 Feb;1(2):219-24. PMID 51855.
42. Erickson GA, Bolin SR, Landgraf JG. Viral contamination of fetal bovine serum used for tissue culture: risks and con-
cerns. Dev Biol Stand 1991;75:173-5. PMID 1665460.
43. Kniazeff AJ, Wopschall LJ, Hopps HE, Morris CS. Detection of bovine viruses in fetal bovine serum use in cell culture.
In Vitro 1975 Nov-Dec;11(6):400-3. PMID 172434.
44. Michalski FJ, Dietz A, Hsiung GD. Growth characteristics of bovine herpesvirus 1 (infectious bovine rhinotracheitis) in
human diploid cell strain WI-38. Proc Soc Exp Biol Med 1976 Feb;151(2):407-10. PMID 175382.
45. Egyed L. Bovine herpesvirus type 4: a special herpesvirus (review art icle). Acta Vet Hung 2000;48(4):501- 13. PMID
11402667.
46. Egyed L. Replication of bovine herpesvirus type 4 in human cells in vitro. J Clin Microbiol 1998 Jul;36(7):2109-11.
PMID 9650976.
47. Johnson ES. Poultry oncogenic retroviruses and humans. Cancer Detect Prev 1994;18(1):9-30. PMID 8162609.
48. For example, see Nevins JR, "Cell Transformation by Viruses", in Knipe DM et al (ed.), 2001. Fields Virology (4th ed),
Vol. I, chapter 10, p.245-283. Lippincott. Also see Joklik WK, "Tumor Viruses", in Joklik WK et al, 1992. Zinsser Microbi-
ology (20th ed), chapter 59, p.869-905. Appleton & Lange.
49. Felder MP, Eychene A, Laugier D, Marx M, Dezelee P, Calothy G. Steps and mechanisms of oncogene transduction by
retroviruses. Folia Biol (Praha) 1994;40(5):225-35. PMID 7895853.
50. Harris RJ, Dougherty RM, Biggs PM, Payne LN, Goffe AP, Churchill AE, Mortimer R. Contaminant viruses in two live
virus vaccines produced in chick cells. J Hyg (Lond) 1966 Mar;64(1):1-7. PMID 4286627.
51. Payne LN, Biggs PM, Chubb RC, Bowden RS. Contamination of egg-adapted canine distemper vaccine by avian leukosis
virus. Vet Rec 1966 Jan 8;78(2):45-8. PMID 4285488.
52. Knipe DM et al (ed.) 2001. Fields Virology (4th ed), Vol. I, p.1103. Lippincott.
53. Johnson JA, Heneine W. Characterization of endogenous avian leukosis viruses in chicken embryonic fibroblast sub-
strates used in production of measles and mumps vaccines. J Virol 2001 Apr;75(8):3605-12. PMID 11264350.
54. Maudru T, Peden KW. Analysis of a coded panel of licensed vaccines by polymerase chain reaction-based reverse tran-
scriptase assays: a collaborative study. J Clin Virol 1998 Jul 24;11(1):19-28. PMID 9784140.
55. Tsang SX, Switzer WM, Shanmugam V, Johnson JA, Goldsmith C, Wright A, Fadly A, Thea D, Jaffe H, Folks TM,
Heneine W. Evidence of avian leukosis virus subgroup E and endogenous avian virus in measles and mumps vaccines de-
rived from chicken cells: investigation of transmission to vaccine recipients. J Virol 1999 Jul;73(7):5843-51. PMID
10364336.
56. Hussain AI, Shanmugam V, Switzer WM, Tsang SX, Fadly A, Thea D, Helfand R, Bellini WJ, Folks TM, Heneine W.
Lack of evidence of endogenous avian leukosis virus and endogenous avian retrovirus transmission to measles, mumps, and
rubella vaccine recipients. Emerg Infect Dis 2001 Jan-Feb;7(1):66-72. PMID 11266296. Full article text available at
www.cdc.gov/ncidod/eid/vol7no1/hussain.htm
57. Arshad SS, Howes K, Barron GS, Smith LM, Russell PH, Payne LN. Tissue tropism of the HPRS-103 strain of J sub-
group avian leukosis virus and of a derivative acutely transforming virus. Vet Pathol 1997 Mar;34(2):127-37. PMID
9066079.
58. Johnson ES, Overby L, Philpot R. Detection of antibodies to avian leukosis/sarcoma viruses and reticuloendotheliosis vi-
ruses in humans by western blot assay. Cancer Detect Prev 1995;19(6):472-86. PMID 8925516.
59. Raines MA, Maihle NJ, Moscovici C, Crittenden L, Kung HJ. Mechanism of c-erbB transduction: newly released trans-
ducing viruses retain poly(A) tracts of erbB transcripts and encode C-terminally intact erbB proteins. J Virol 1988
Jul;62(7):2437-43. PMID 2897475.
60. Joklik WK, "Tumor Viruses", in Joklik WK et al, 1992. Zinsser Microbiology (20th ed.), chapter 59, p.889. Appleton &
Lange.
61. Geier MR, Stanbro H, Merril CR. Endotoxins in commercial vaccines. Appl Environ Microbiol 1978 Sep;36(3):445-9.
PMID 727776.
62. Kreeftenberg JG, Loggen HG, van Ramshorst JD, Beuvery EC. The limulus amebocyte lysate test micromethod and ap-
plication in the control of sera and vaccines. Dev Biol Stand 1977;34:15-20. PMID 838139.
63. Sharma SK. Endotoxin detection and elimination in biotechnology. Biotechnol Appl Biochem 1986 Feb;8(1):5-22.
PMID 3548752.
64. Fumarola D, Panaro A, Palma R, Mazzone A. Endotoxic contamination of biological products (ribosomal vaccines, viral
vaccines and interferon). G Batteriol Virol Immunol 1979 Jan-Jun;72(1-6):72-7. PMID 95449.
65. Cussler K, Godau H, Gyra H. Investigation of the endotoxin content of veterinary vaccines. ALTEX 1994;11(5):24-29.
PMID 11178403.
66. Whitaker AM, Smith EM. Effect of bacterial toxins in serum on the chromosomes of WI-38. Dev Biol Stand 1976 Dec
13-15;37:185-90. PMID 801471.
67. See "What are nanobacteria?" at http://www.nanobaclabs.com/PageDisplay.asp?p1=6578
68. Breitschwerdt EB, Sontakke S, Cannedy A, Hancock SI, Bradley JM. Infection with Bartonella weissii and detection of
Nanobacterium antigens in a North Carolina beef herd. J Clin Microbiol 2001 Mar;39(3):879-82. PMID 11230398. Full arti-
cle text available at http://jcm.asm.org/cgi/content/full/39/3/879?view=full&pmid=11230398
69. Nanobacteria detected in vaccines. NanoNews 2001 July;1(2). Article available at
http://www.nanobaclabs.com/Files/Newsletter/JulyNANONEWS1.pdf
70. Cell Culture Contamination Example. Mycoplasma. http://www.unc.edu/depts/tcf/mycoplasma.htm
71. Prasad E, Lim-Fong R. Mycoplasmas. http://www2.provlab.ab.ca/bugs/biologos/9702mypl.htm
72. Mycoplasma Detection Kit. http://www.atcc.org/Products/MycoplasmaDetectKit.cfm
73. Mattman LH, 2001. Cell wall deficient forms: stealth pathogens (3rd ed.). CRC Press.
74. Uphoff CC, Drexler HG. Prevention of mycoplasma contamination in leukemia -lymphoma cell lines. Hum Cell 2001
Sep;14(3):244-7. PMID 11774744.
75. Mycoplasma Detection and Elimination. http://www.dsmz.de/mutz/mutzmyco.htm
76. Mycoplasma Detection Kit. http://www.biovalley.fr/anglais/biology/mob_cc.htm
77. Kojima A, Takahashi T, Kijima M, Ogikubo Y, Tamura Y, Harasawa R. Detection of mycoplasma DNA in veterinary
live virus vaccines by the polymerase chain reaction. J Vet Med Sci 1996 Oct;58(10):1045-8. PMID 8916012.
78. Kojima A, Takahashi T, Kijima M, Ogikubo Y, Nishimura M, Nishimura S, Harasawa R, Tamura Y. Detection of My-
coplasma in avian live virus vaccines by polymerase chain reaction. Biologicals 1997 Dec;25(4):365-71. PMID 9467032.
79. Benisheva T, Sovova V, Ivanov I, Opalchenova G. Comparison of methods used for detection of mycoplasma contamina-
tion in cell cultures, sera, and live-virus vaccines. Folia Biol (Praha) 1993;39(5):270-6. PMID 8206173.
80. Nicolson GL, Nass M, Nicolson N. Anthrax vaccine: controversy over safety and efficacy. Antimicrobics and Infectious
Disease Newsletter (Elsevier Science) 2000. Article located at http://www.flatlandbooks.com/anthrax.html
81. Thornton DH. A survey of mycoplasma detection in veterinary vaccines. Vaccine 1986 Dec;4(4):237-40. PMID
3799018.
82. Kong F, James G, Gordon S, Zelynski A, Gilbert GL. Species-specific PCR for identification of common contaminant
mollicutes in cell culture. Appl Environ Microbiol 2001 Jul;67(7):3195-200. PMID 11425741.
83. Mycoplasma testing by PCR. http://locus.umdnj.edu/nia/qc/myco.html
84. Mycoplasma sp. Reagent Set. http://www.euroclone.net/mol_biology/mycoplasma.htm
85. Macomber PB. Cancer and cell wall deficient bacteria. Med Hypotheses 1990 May;32(1):1-9. PMID 2190063.
86. Baseman JB, Tully JG. Mycoplasmas: sophisticated, reeme rging, and burdened by their notoriety. Emerg Infect Dis 1997
Jan-Mar;3(1):21-32. PMID 9126441. Full text article available at http://www.cdc.gov/ncidod/eid/vol3no1/baseman.htm
87. Gartler SM. Apparent Hela cell contamination of human heteroploid cell lines. Nature 1968 Feb 24;217(5130):750-1.
PMID 5641128.
88. Lavappa KS. Survey of ATCC stocks of human cell lines for HeLa contamination. In Vitro 1978 May;14(5):469-75.
PMID 566722.
89. Nelson-Rees WA, Daniels DW, Flandermeyer RR. Cross-contamination of cells in culture. Science 1981 Apr
24;212(4493):446-52. PMID 6451928.
90. Gold M. The cells that would not die. Science 81 1981 April; 29-35.
91. Gold M, 1986. A Conspiracy of Cells: One Woman's Immortal Legacy and the Medical Scandal It Caused. State Univer-
sity of New York Press.
92. Demidova SA, Tsareva AA, Mikhailova GR, Perekrest VV, Gushchin BV. Several methodologic problems in the control
of cell cultures. Vopr Virusol 1976 May-Jun;(3):371-9. PMID 983006.
93. Hukku B, Halton DM, Mally M, Peterson WD Jr. Cell characterization by use of multiple genetic markers. Adv Exp Med
Biol 1984;172:13-31. PMID 6328905.
94. MacLeod RA, Dirks WG, Matsuo Y, Kaufmann M, Milch H, Drexler HG. Widespread intraspecies crosscontamination
of human tumor cell lines arising at source. Int J Cancer 1999 Nov 12;83(4):555-63. PMID 10508494.
95. Stacey GN. Cell contamination leads to inaccurate data: we must take action now. Nature 2000 Jan 27;403(6768):356.
PMID 10667765.
96. Kniss DA, Xie Y, Li Y, Kumar S, Linton EA, Cohen P, Fan-Havard P, Redman CW, Sargent IL. ED(27) Trophoblast-
like Cells Isolated from First-trimester Chorionic Villi are Genetically Identical to HeLa Cells Yet Exhibit a Distinct Pheno-
type. Placenta 2002 Jan;23(1):32-43. PMID 11869090.
97. Buttner M, Oehmig A, Weiland F, Rziha HJ, Pfaff E. Detection of virus or virus specific nucleic acid in foodstuff or bio-
products--hazards and risk assessment. Arch Virol Suppl 1997;13:57-66. PMID 9413526.
98. Monath TP, Cropp CB, Harrison AK. Mode of entry of a neurotropic arbovirus into the central nervous system. Reinves-
tigation of an old controversy. Lab Invest 1983 Apr;48(4):399-410. PMID 6300550.
99. Burke DS, Monath TP, "Flaviviruses", in Knipe DM et al (ed.), 2001. Fields Virology (4th ed), Vol. I, chapter 33,
p.1057. Lippincott.
100. Hoffman PN, Abuknesha RA, Andrews NJ, Samuel D, Lloyd JS. A model to assess the infection potential of jet injec-
tors used in mass immunisation. Vaccine 2001 Jul 16;19(28-29):4020-7. PMID 11427278.
101. Canter J, Mackey K, Good LS, Roberto RR, Chin J, Bond WW, Alter MJ, Horan JM. An outbreak of hepatitis B associ-
ated with jet injections in a weight reduction clinic. Arch Intern Med 1990 Sep;150(9):1923-7. PMID 2393323.
102. Brink PR, van Loon AM, Trommelen JC, Gribnau FW, Smale-Novakova IR. Virus transmission by subcutaneous jet in-
jection. J Med Microbiol 1985 Dec;20(3):393-7. PMID 4068027.
103. McAleer WJ, Buynak EB, Maigetter RZ, Wampler DE, Miller WJ, Hilleman MR. Human hepatitis B vaccine from re-
combinant yeast. Nature 1984 Jan 12-18;307(5947):178-80. PMID 6318124.
104. Hilleman MR. Yeast recombinant hepatitis B vaccine. Infection 1987 Jan-Feb;15(1):3-7. PMID 2437037.
105. Points to Consider on Plasmid DNA Vaccines for Preventive Infectious Disease Indications. Food and Drug Admini-
stration, Center for Biologics Evaluation and Research, Office of Vaccine Research and Review, December 1996. Full article
available at http://www.fda.gov/cber/gdlns/plasmid.txt
106. Ho M, Ryan A, Cummins J, Traavik T. Slipping through the regulatory net: 'Naked' and 'free' nucleic
acids. TWN Biotechnology and Biosafety Series No. 5, 2001. Available at
http://www.twnside.org.sg/title/biod5.htm
107. Petricciani JC. Safety issues relating to the use of mammalian cells as hosts. Dev Biol Stand 1985;59:149-53. PMID
3891461.
108. Phillips A. Dispelling vaccination myths: an internationally published, referenced report. 1998. Report available at
http://www.unc.edu/~aphillip/www/chf/myths/dvm1.htm
For statistics regarding adverse events, see the link at http://www.unc.edu/~aphillip/www/chf/myths/dvm11.htm
109. See a discussion of issues surrounding proposed forced smallpox vaccination at: Fisher, BL. Smallpox and forced vac-
cination: what every American needs to know. The Vaccine Reaction, Winter 2002. Article available at
http://www.909shot.com/smallpoxspecialrpt.htm. The entire text of the Model State Emergency Health Powers Act, currently
being considered by the various U.S. state governments is available at
http://www.publichealthlaw.net/MSEHPA/MSEHPA2.pdf
110. National Vaccine Program Office, Vaccine Fact Sheets: Vaccine Product Approval Process. Article available at
http://www.cdc.gov/od/nvpo/fs_tableII_doc2.htm
111. Garnick RL. Raw materials as a source of contamination in large-scale cell culture. Dev Biol Stand 1998;93:21-9.
PMID 9737373.
112. Fadly AM, Smith EJ. Isolation and some characteristics of a subgroup J-like avian leukosis virus associated with mye-
loid leukosis in meat-type chickens in the United States. Avian Dis 1999 Jul- Sep;43(3):391-400. PMID 10494407.
113. Grunder AA, Benkel BF, Chambers JR, Sabour MP, Gavora JS, Dickie JW. Characterization of four endogenous viral
genes in semi -congenic lines of meat chickens. Poult Sci 1999 Jun;78(6):873-7. PMID 10438132.
114. Pham TD, Spencer JL, Johnson ES. Detection of avian leukosis virus in albumen of chicken eggs using reverse tran-
scription polymerase chain reaction. J Virol Methods 1999 Mar;78(1-2):1-11. PMID 10204692.
115. http://www.worldnetdaily.com/news/article.asp?ARTICLE_ID=25538
116. Kopelovich L. Are all normal diploid human cell strains alike? Relevance to carcinogenic mechanisms in vitro. Exp Cell
Biol 1982;50(5):266-70. PMID 7141068.

Dodatkowe punkty pod rozwagę.
Istnieje szereg apeli do publiki i społeczności medyczneja aby chciały być świadome w sprawie bez-
piecznego udzielania szczepionek. Ludzkie i zwierzęce ciało normalnie posiada bariery pomagające
chronić przed infiltracją obcych czynników, miedzy innymi skórę, wysciółke śluzową aparatu odde-
chowego i trawiennego, barirę krew-mózg. nakłucie skóry przebija tę barierę. grupa badaczy twierdzi:
„wirusowe zanieczyszczenia bioproduktów takich jak szczepionki, produkty krwi czy biologiczny ma-
teriał używany w chirurgii dla transplantacji jest bardziej ryzykowny, ponieważ zastosowanie zanie-
czyszczającego wirusa zazwyczaj okazuje się w przeniknięciu sysemów naturalnej bariery wirusów
ciała (tekst ang. niejasny - przyp. tłum.). Zanieczyszczenie bioproduktów powinno być uznawane jako
ryzyko, obojętnie jakiej metody użyto dla jego wykrycia.(97) Nawet większym zmartwieniem jest po-
dawanie szczepionek nosowo czy przypadkowe przejścia tą drogą. (98) Tekst Fields Virology z 2001
r. powiada, że „trakt węchowy został od dawna rozpoznany jako aternatywna droga dla centralnego
systemu nerwowego niechroniona przez barierę krew-mózg. podczas gdy ten autor szczególnie ma na
myśli rodzinę flavivirus (tj. wewnątrznosowe szczepienie ludzi flavivirus-ami może skutkować śmier-
telnym zapaleniem mózgu (99)), ten wzór potencjalnego niebezpieczeństwa może wymagąć większej
uwagi niż obecnie mu się poświęca, szczególnie jeśli bierze się pod uwagę stosowanie tej drogi dal
masowych szczepień ludności czy wojska i z uwagi na fakt, że w szczepionkach mogą byc obecne za-
nieczyszczające wirusy czy toksyny, które mogą mieć szczególną skłonność do komórek i takanek
nerwowych.
Program masowych szczepień często używa wstrzykiwaczy ciśnieniowych, które oszczędzają niewy-
gód związanych z igłami i strzykawkami. jednakże studium opublikowane w lipcu 2001 pokazało, ze
4 przetestowane wsztrzykiwacze miały zdolność do przenoszenia śladowych ilości płynów czy krwi (i
tym sposobem wirusów takich jak hep B i C, HIV, etc) z jednego odbiorcy do następnego (100).Inne
liczne artykuły potwierdzają niebezpieczeństwo i podważają bezpieczeństwo takich urządzeń. , wła-
czając w to studium raprtujące wybuch hep B związanej z użyciem wstzrykiwacza (101, 102).
Niektóre najnowszetypy szczepionek zwane „podjednostką” (ang. subunit) lub „nagim DNA”
Bez wchodzenia w szczegóły ich produkcji, używają one technik inżynierii genetycznej. Szczepionki
„podjednostkowe” ogólnie wszczepiają wirusowe czy bakteryjne sekcje DNA w DNA z drożdży, któ-
remu pozwala się reprodukować w wielkich ilościach. Proteina przeznaczona do szczepionki jest na-
stępnie separowana od komórek drożdży. W przypadku szczepionek z nagim DNA, wirusowy gen lub
DNA jest najpierw reprodukowany, potem dzielony na plazmid (który jest wolnym DNA, szeroko
używanym w technologii rekombinującej), reprodukowany w bakteriach lub komórkach, a następnie
separowany od nich dla zawarcia w szczepionce. Szczepionki z rekombinowanych genów mogą byc
również produkowane dzięki tym metodom. np. Hep b jest obecnie wyłącznie rekombinowaną szcze-
pionką (103, 104).
Jednym z głównych zmartwień związanych z tymi metodami jest nieprzewidywalność i oddziaływanie
końcowego produktuszczepionkowego z proteinami lub DNA gospodarza. Dokument z FDA stwier-
dza: „ genetyczna toksyczność: integracja plazmidu z szczepionki DNA do genomu szczepionego
podmiotu jest ważnym teoretycznym ryzykiemdo rozważenia w przedklinicznych studiach. Problem
polega na tym, że zintegrowana szczepionka moze powodować wszepioną mutagenezę przez aktywa-
cję onkogenów lub inaktywację genów powodujących supresję nowotworów. Dodatkow zintegrowany
plazmid ze szczepionki DNAmoże skutkować w chromosomalnych niestabilnościach przez indukcję
chromosomalnych pęknięć i rearanżacji” (105). Inna grupa doradza: „Badawcze znaleziska w terapii
genowej i rozwoju szczepionek pokazują, że nagie / wolne konstrukcje kwasów nukleinowych są ła-
two przejmowane przez komórki wszystkich gatunków włacznie z ludzkim. te konstrukcje mogą zo-
stać wintegrowane w w genom komórki i taka integracja może prowadzić do szkodliwych biologicz-
nych efektów, łacznie z rakiem (106). Aby powtórzyć niebezpieczeństwo związane z rakowatymi li-
niami komórkowymi badacz powiada „ Obecnie technologia rekombinacji DNA rozszerzyła się poza
komórki bakteryjne na komórki ssaków, z których pewne mogą być rakotwórcze (107).
Wydaje się oczywiste, że potrzeba nowego i otwartego dialogu na temat szczepionek pomiedzy
regulującymi agencjami, wytwórcami, społecznością badawczą i medyczną i społeczeństwem.
Wielu zostało wyśmianych z powodu odmawiania szczepień dla nich czy ich dzieci. Jednakże
rozważając pojawialność krótkoterminowych niepożądanych efektów i kwestionowalnej sku-
teczności (108), możliwego długoterminowego zniszczenia zdrowia, a teraz również stojąc przed
potencjalnym szerokim zniszczeniem swobód obywatelskich, czy dziwne jest, że wielu pyta, ja-
kie aktualne korzyści otaczają większość protokołów szczepień? Czy przypadki zniszczonych
dzieci, niefunkcjonalnych dorosłych, gigantyczny rozrost przypadków raka, odpornościowych i
chronicznych chorób może być po prostu i slepo akceptowane przez społeczeństwo jako „tole-
rowalne straty”?
Jako obywatel z prawem do dobrego zdrowia proszę być poinformowanym o tych sprawach. jakość
szczepionek w USA polega w przeważającej części na raportach producentów dla FDA (am. komisji
leków). Oto odpowienie stwierdzenie z CDC „Wymaga się od wytwórców przekazywania wyników
ich własnych testów na skuteczność, bezpieczeństwo i czystość kożdego sortu szczepionki do FDA.
Wymaga się od nich przesłania próbki z każdego sortu dla FDA do testowania. Jednakże gdy sponsor
opisze alternatywną procedurę zapewniającą ciągłe zapewnienie bezpieczeństwa, czystości i skutecz-
ności, CBER może ustalić, że rutynowe przekazywanie protokołu wypuszczenia sortu (pokazujące
rezultaty zastosowanych testów) i próbki nie są konieczne”. (110) Tak, to jest rzut oka na protokuł
kontroli jakości, ktory dogląda rynek o wartości miliardów dolarów, a właśnie dopuszczający te
wszystkie zanieczyszczenia do szczepionek.
Może być pomocne aby mieć jakieś pojęcie o zakresie operacji, aby zrozumieć, z czym tu mamy do
czynienia.Radzi nam się, że „Operacje na wielką skalę na kulturach komórkowych dla produktów bio-
technologicznych używają milionów litrów złożonych mediów i gazów, jak również ogromne ilo-
ściorganicznego i nie- surowca. Ten surowiec trzeba zawsze taktować jako zawierający zanieczysz-
czenia przez dochodzące czynniki (111). A ponieważ istnieje wielak liczba ludzkich i zwierzęcych wi-
rusów (czy ich segmentów), ktore mogą trafić do ostatecznego produktu szczepionkowego, wymaga-
łoby to porównywalnej wielkości banku molekularnych prób, ajk również częstego i szerokiego te-
stowania, aby wykryć obecnośćtych zanieczyszczających czynników. to dołożyłoby kosztów i czasu
wytwórcom. Co wymaga decyzji to to, czy wysiłek i koszt związany z czyszczeniem tych przypusz-
czalnie nikczemnych medycznych produktów warty jest płynących stąd korzyści dla publicznego
zdrowia?A ponieważ pewne zwierzęce produkty są konieczne dla produkcji szczepionek, może być
również konieczne wyczyszczenie domu na szerego poziomów, włączając w to sektor rolniczy. Na
przykład nie jest tajemnicą, że komercyjne stada kurczakówhodowane dla mięsa i jajekczęsto noszą
zaraźliwy AVL, wymieniany wcześniej w raporcie (112,113,114)
aby zapisać, szczepionka przeciw ospie zaordynowana przez rząd USA od firmy Aventis produkowa-
na jest na dwóch typach ciągłych linii komórkowych: ludzkich embrionalnych MRC-5 i komórkach
zielonej małpy Vero (115). Możemy być świadomi tego, co powiedział jeden z badaczy, ze „komórki
normalnego embrionu i naskórka przypuszczalnie reprezentują taki stan rozwoju, który jest genetycz-
nie niestabilny, powodujący je do znaczących przypuszczalnych złośliwych transformacji. (116). Csy
pozostałości tych typów komórkowych są czymś, czego byśmy sobie życzyli mieć wstrzyknięte w na-
sze ciała?
Decyzja jaką podejmujecie przez akceptację czy odrzucenie szczepienia moze byc bardzo osobista,
ale cokolwiek zdecydujecie spróbujcie byc poinformowani nt. prawdziwych korzyści i ryzyka. nikt
nie powinien byc zmusznay do poddania się jakiejkolwiek procedurze medycznej, a szczególnie takiej
o kwestionowalnej wartości.

Items with a PMID number will usually have abstracts available to read. Go to the PubMed website:
http://www4.ncbi.nlm.nih.gov/entrez/query.fcgi and enter the accession number into the search box.]

1. Trijzelaar B. Regulatory affairs and biotechnology in Europe: III. Introduction into good regulatory practice--validation of
virus removal and inactivation. Biotherapy 1993; 6(2):93-102. PMID 8398576.
2. Vilcek S. Identification of pestiviruses contaminating cell lines and fetal calf sera. Acta Virol 2001 Apr;45(2):81-6. PMID
11719986.
3. Barkema HW, Bartels CJ, van Wuijckhuise L, Hesselink JW, Holzhauer M, Weber MF, Franken P, Kock PA, Bruschke
CJ, Zimmer GM. Outbreak of bovine virus diarrhea on Dutch dairy farms induced by a bovine herpesvirus 1 marker vaccine
contaminated with bovine virus diarrhea virus type 2. Tijdschr Diergeneeskd 2001 Mar 15;126(6):158-65. PMID 11285633.
4. Rolleston WB. Bovine serum: reducing the variables through the use of donor herds. Dev Biol Stand 1999;99:79-86.
PMID 10404879.
5. Bolin SR, Matthews PJ, Ridpath JF. Methods for detection and frequency of contamination of fetal calf serum with bovine
viral diarrhea virus and antibodies against bovine viral diarrhea virus. : J Vet Diagn Invest 1991 Jul;3(3):199-203. PMID
1655059.
6. Erickson GA, Landgraf JG, Wessman SJ, Koski TA, Moss LM. Detection and elimination of adventitious agents in con-
tinuous cell lines. Dev Biol Stand 1989;70:59-66. PMID 2759356.
7. Yanagi M, Bukh J, Emerson SU, Purcell RH. Contamination of commercially available fetal bovine sera with bovine viral
diarrhea virus genomes: implications for the study of hepatitis C virus in cell cultures. J Infect Dis 1996 Dec;174(6):1324-7.
PMID 8940226.
8. Giangaspero M, Harasawa R, Verhulst A. Genotypic analysis of the 5'-untranslated region of a pestivirus strain isolated
from human leucocytes. Microbiol Immunol 1997;41(10):829-34. PMID 9403511.
9. Harasawa R, Mizusawa H. Demonstration and genotyping of pestivirus RNA from mammalian cell lines. Microbiol Im-
munol 1995;39(12):979-85. PMID 8789057.
10. Brock, KV. Pathogenesis of BVDV Infections. http://www.vetmed.auburn.edu/~brockkv/path.htm and
http://www.vetmed.auburn.edu/~brockkv/terms.htm
11. Stoffregen B, Bolin SR, Ridpath JF, Pohlenz J. Morphologic lesions in type 2 BVDV infections experimentally induced
by strain BVDV2-1373 recovered from a field case. Vet Microbiol 2000 Nov 15;77(1-2):157-62. PMID 11042409.
12. Meehan JT, Lehmkuhl HD, Cutlip RC, Bolin SR. Acute pulmonary lesions in sheep experimentally infected with bovine
viral diarrhoea virus. J Comp Pathol 1998 Oct;119(3):277-92. PMID 9807729.
13. Loken T, Krogsrud J, Bjerkas I. Outbreaks of border disease in goats induced by a pestivirus-contaminated orf vaccine,
with virus transmission to sheep and cattle. J Comp Pathol 1991 Feb;104(2):195-209. PMID 1650802.
14. Yolken R, Dubovi E, Leister F, Reid R, Almeido-Hill J, Santosham M. Infantile gastroenteritis associated with excretion
of pestivirus antigens. Lancet 1989 Mar 11;1(8637):517-20. PMID 2564059.
15. Potts BJ, Sever JL, Tzan NR, Huddleston D, Elder GA. Possible role of pestiviruses in microcephaly. Lancet 1987 Apr
25;1(8539):972-3.
16. Harasawa R. Latent Risk in Bovine Serums Used for Biopharmaceutic Production.
http://www.asmusa.org/pcsrc/sum02.htm
17. Levings RL, Wessman SJ. Bovine viral diarrhea virus contamination of nutrient serum, cell cultures and viral vaccines.
Dev Biol Stand 1991;75:177-81. PMID 1665461.
18. http://www.nybloodcenter.org/PatentsAndLicensing/SDTechnology.htm
19. Giangaspero M, Vacirca G, Harasawa R, Buttner M, Panuccio A, De Giuli Morghen C, Zanetti A, Belloli A, Verhulst A.
Genotypes of pestivirus RNA detected in live virus vaccines for human use. J Vet Med Sci 2001 Jul;63(7):723-33. PMID
11503899.
20. Harasawa R, Mizusawa H. Detection of Pestiviruses from Mammalian Cell Cultures by the Polymerase Chain Reaction.
Proceedings of 3rd Internet World Congress on Biomedical Sciences 1996.12.9-20 Riken, Tsukuba, Japan.
http://www.3iwc.riken.go.jp/CONGRESS/SYMPO/SBB0202/AK0111/TIT.HTM
21. Contreras G, Bather R, Furesz J, Becker BC. Activation of metastatic potential in African green monkey kidney cell lines
by prolonged in vitro culture. In Vitro Cell Dev Biol 1985 Nov;21(11):649-52. PMID 4066602.
22. Levenbook IS, Petricciani JC, Elisberg BL. Tumorigenicity of Vero cells. J Biol Stand 1984 Oct;12(4):391-8. PMID
6526826.
23. Furesz J, Fanok A, Contreras G, Becker B. Tumorigenicity testing of various cell substrates for production of biologicals.
Dev Biol Stand 1989;70:233-43. PMID 2759351.
24. Letter to Sponsors Using Vero Cells as a Cell Substrate for Investigational Vaccines. Department of Health and Human
Services, Public Health Service, Food and Drug Administration, Division of Vaccines and Related Products Applications,
March 12, 2001. www.fda.gov/cber/ltr/vero031301.htm
25. U.S. Dept. of Health and Human Services, Public Health Service, Food and Drug Administration, Center for Biologics
Evaluation and Research. Evolving Scientific and Regulatory Perspectives on Cell Substrates for Vaccine Development.
http://www.fda.gov/cber/minutes/0907evolv.txt
26. Lewis AM Jr. Developing an approach to evaluate the use of neoplastic cells as vaccine substrates. Dev Biol (Basel)
2001;106:37-42; discussion 42-3. PMID 11761251.
27. Purcell DF. Pathogenesis of replication competent retroviruses derived from mouse cells in immunosuppressed primates:
implications for use of neoplastic cells as vaccine substrates. Dev Biol (Basel) 2001;106:187-98; discussion 199, 253-63.
PMID 11761231.
28. Amosenko FA, Svitkin YV, Popova VD, Terletskaya EN, Timofeev AV, Elbert LB, Lashkevich VA, Drozdov SG. Use of
protamine sulphate for elimination of substrate DNA in poliovaccines produced on continuous cell lines. Vaccine 1991
Mar;9(3):207-9. PMID 1645900.
29. Thyagarajan B, McCormick-Graham M, Romero DP, Campbell C. Characterization of homologous DNA recombination
activity in normal and immortal mammalian cells. Nucleic Acids Res 1996 Oct 15;24(20):4084-91. PMID 8918816 (full text
article available free at this link).
30. Ruscetti SK. Generation of mink cell focus-inducing retroviruses: a model for understanding how viralviral and viral-
cellular interactions can result in biological consequences. Dev Biol (Basel) 2001;106:163-7; discussion 167-8, 253-63.
PMID 11761228.
31. Hilleman MR. History, precedent, and progress in the development of mammalian cell culture systems for preparing vac-
cines: safety considerations revisited. J Med Virol 1990 May;31(1):5-12. PMID 2198327.
32. Butel JS, Lednicky JA. Cell and molecular biology of simian virus 40: implications for human infections and disease. J
Natl Cancer Inst 1999 Jan 20;91(2):119-34. PMID 9923853.
33. Arrington AS, Lednicky JA, Butel JS. Molecular characterization of SV40 DNA in multiple samples from a human meso-
thelioma. Anticancer Res 2000 Mar-Apr;20(2A):879-84. PMID 10810370.
34. Vilchez RA, Madden CR, Kozinetz CA, Halvorson SJ, White ZS, Jorgensen JL, Finch CJ, Butel JS. Association between
simian virus 40 and non-Hodgkin lymphoma. Lancet 2002 Mar9;359(9309):817-23. PMID 11897278.
35. Shivapurkar N, Harada K, Reddy J, Scheuermann RH, Xu Y, McKenna RW, Milchgrub S, Kroft SH, Feng Z, Gazdar AF.
Presence of simian virus 40 DNA sequences in human lymphomas. Lancet 2002 Mar 9;359(9309):851-2. PMID 11897287.

kwencjach”. (30) termin neoplastyczny oznacza własność posiadania nienormalnych charakterystyk
wzrostu.
jest nawet mocniejsze stwierdzenie datujące się wcześniej, na 1990 rok. Naukowiec na tym polu pisał:
„Obecnym zmartwieniem jest bezpieczeństwo szczepionek wyprodukowanych z używaniatransfor-
mowanych lub neoplastycznych komórek ssaków, które mogą zawierać endogenne zanieczyszczające
je wirusy lub wintegrowane sekwencje genów rakotwórczych wirusów. Podobnie problem stanowi
używanie wektorów plazmidu wykorzystujących inspirujące (promoter) elementy pochodzące z rako-
twórczych wirusów. Podstawowa troska o bezpieczeństwo leży w retencji rezydualnego DNA w
szczepionkach, szczególnie ponieważ powstanie raka jest fenomenem pojedynczej komórki, a takze
pojedyncza funkcjonalna jednostka obcego DNA zintegrowana w genom komórki gospodarza może
służyć do indukowania transformacji komórki jako pojedynczego przypadku lub części serii wielo-
czynnikowych zdarzeń. Obecnie proponowane standardy dla szczepionek pozwalają na zanieczysz-
czenie do 100 pikogram heterologicznego DNA w dawce. Jest to ekwiwalentem około 10 do potegi
8mej (100 milionów) „funkcjonalnych długości” DNA. Kompletne bezpieczeństwo natomiast wyma-
gałoby nieobecności DNA w produkcie (31).
Zauważmy te 100 milionów „funkcjonalnych długości” DNA w dawce szczepionki. Czy coś jest nie
tak z tym obrazem? Jak długo szersza publika będzie poddana tym produktom szczepionkowym, które
zgodnie z tą informacją, nawet nie są w przyblizeniu bezpieczne?
Dla przykładu, około 40 lat zajęło naukowej społeczności ostateczne uznanie, że mamy poważny pro-
blem jako rezultat zanieczyszczenia szczepionek polio małpim wirusem nr 40 (SV 40) w późnych
50tych i wczesnych 60tych latach. Była już wcześniejsza oczywistość, że niektóre odmiany ludzkich
guzów mózgu i innych organów zawierały tego wirusa (32,33), ale społeczność lekarskabyła wolna,
aby uznać definitywnie związek pomiedzy SV40 a rakiem u ludzi. Jednakże dwa niezalezne zespoły
badawcze ostatnio znalazły tego wirusa obecnego w 43% przypadków lymfomii nie-Hodkinsa
(34,35)Inne studium znalazło go w 36% guzów mózgu w 16% -ch próbek zdowych komórek krwi i
22% próbek zdrowego nasienia. (36) Co dziwne, SV40 został teraz wykryty jako infekujący dzieci
(37). Biorąc pod uwage, że dzieci obecnej ery nie uważa się za otrzymujące wirusa drogą zanieczysz-
czenia szczepionek, wynika stąd, że SV40 jest teraz przekazywany między ludźmi drogą dotąd nie-
znaną.
Inne małpie wirusy mogą zanieczyszczać małpie linie komórkowe (Vero) używane do produkcji
szczepionek. Przykład z literatury cytuje zanieczyszczającą obecność SV20, który jest onkogenicz-
nym adenowirusem (38)
Mówiąc prosto, czy można się wyprzeć, ze szczepionki ostatecznie przenoszą wirusy, DNA i proteiny
w na ludzi z obcych zwierzęcych źródeł (i możliwe, że niezdrowych ludzkich) i to może silnie przy-
czyniać się do niewiarygodnego wzrostu przypadków raka i poważnych chronicznych chorób? Czy te
obce zwierzęce geny modyfikują twoje DNA? Ponadto zakładając, że obecność wirusa może twać lata
zanim zamanifestuje on się symptomami choroby i biorąc pod uwagę tendencję różnych agencji zwią-
zanych ze zdrowiem i korporacji do krótkoterminowych rozwiązań i zysków, czy my w ogóle będzie-
my znali długoterminowe konsekwencje zanim będzie za późno?
Inne krowie wirusy
Inny zanieczyszczający wirus znaleziony w cielęcym serum używanym do produkcji szczepionek, jest
cielęcy polyomavirus (są one mocno związane z rakiem); jeden z odnośnych artykułów zatytułowany
jest „Cielęcy polyomavirus - częsty zanieczyszczacz cielęcego serum” (39). Inne zanieczyszczenia
obejmują wirusa z rodziny parvovirus (40); inne studium cytuje „wirusopodobne cząstki” i mykopla-
zmopodobne czynniki” w odpowiednio 68% i 20% próbek (41); inne z kolei wymienia obecność za-
raźliwego krowiego wirusa zwanego rhinotracheitis (lub krowi herpesvirus 1) i parainfluenza- 3 wi-
rusaw dodatku do pospolitego BDV (42). Interesujący raport z 1975 nie tylko potwierdza obecność
tych wirusów w cielęcym serum, ale dodatkowo wymienia obecność krowiego enterovirus-4 i mówi
również, że 25% próbek serum przetestowanego przez dostawców i „uważanych za wolne od znanych
zanieczyszczeń wirusowych” było zanieczyszconych przez krowie wirusy (43). Powinno byc oczywi-
ste, ze jakikolwiek krowi wirus właściwy dla krwi (włączając w to poważne retrowirusy, jak krowie:
leukemii, visna, immunodeficiency) mogą w końcu zakończyć swą drogę w ludzkiej lub zwierzęcej
szczepionce, przez użycie cielęcego serum w procesie wytwarzania.
Zanieczyszcenie cielęcego serum przez pewne krowie hesperowirusy i możliwe implikacje dla ludz-
kiego zdrowia zasługują na krótkie streszczenie.Jest rzeczą znaną, że krowi hesperovirus-1 łatwo re-
plikuje się linii komórkowej z ludzkiego embrionu zwanej WI-38 (44). Podobnie wiadomo, że krowi
hesperovirus-4 jest dość „uporczywie obecny” w cielęcym serum i ma szerokie pole żywicieli, w tym
ludzkie komórki (45) i w rzeczywistości na tyle mocno replikuje się w 2 embrionalnych liniach ko-
mórkowychWI-38 i MRC-5, aby zmotywować jednego z autorów do podania szczegółów i ostrzeże-
nia: „metoda PCR (polimerazowego łańcucha reakcji) wykryła 10 tysięcy razy wyższy poziom DNA
krowiego hesperovirus-4 w stosunku do supernatanta (?) wykazujacego 100 krotnepowiększenie za-
raźliwych części.Ponieważ jest to pierwszy krowi herpesvirus (związany z herpesvirus 8 i wirusem
Epsteina-Barra), który replikuje w ludzkich komórkach in vitro, niebezpieczeństwo możliwego zara-
żenia ludzi przez krowi hesperovirus-4 nie może być ignorowane (46).
Rozstrzygającym słowem do tego możliwego zanieczyszczenia jest to, ze te same ludzkie linie ko-
mórkowe WI 38 i MRC 5 są dwoma najbardziej powszechnymi liniami komórkowymi używanymi do
produkcji wirusowych szczepionek (jak świnka, różyczka czy ospa) i oczywiście te linie komórkowe
karmione sa powszechnie cielęcym serum.
Zanieczyszczenia ze źródeł drobiowych.
Niektóre szczepionki wirusowe produkuje się przez hodowlę wirusów na jajkach kurzych. Pospolite
szczepionki produkowane tą metodą obejmują grypę, świnkę, odrę, żółtą febrę i inne. Podobnie jak te
zawierające wołowe materiały źródłowe, te pochodzące od kultur z embrionów kurczaków też są tra-
pione niektórymi bardzo poważnymi problemami wirusowych zanieczyszczeń. Ptasi białaczkowy
(leukosis) wirus (lub wirus ptasiej białaczki, ang. ALV) jest retrowiralnym patogenem, który infekuje
duże segmenty współczesnego przemysłu drobiarskiego i jest obecny w komercyjnych kurczakach i
jajach, a stąd w konsekwencji naraza ludzi (47). Jest to dość interesujący wirus w tym sensie, że może
być rozważany jako „rodzic”, ponieważ łatwo transformuje w oszałamiający szereg spokrewnionych
wirusów przez przejęcie jednego z licznych związanych z rakiem segmentów genu ze swego żywiciela
i włączenie go (ich) w swój własny genom.Dodatkowo ma on dodatkowo zdolność wszczepiania się w
genom żywiciela (włącznie z ludźmi) i, by tak rzec, ukrywa się w ten sposób i powoduje rakotwórcze
zmiany komórek z tego miejsca. Dostępna jest obfita literatura opisująca różne aktywne mechanizmy
tego i innych związanych z rakiem wirusów (48). Te pochodzące od „rodzica” ALV to m.in potężny
wirus mięsaka Rousa, inne związane z Rousem, avian myeloblastosis virus, avian myelocytoma virus,
avian erythroblastosis virus, Fujinami sarcoma virus, etc. Jedna z grup studiujących mechanizmy
ALV pisze: seryje przechodzenie (passaging) retrowirusa, który nie niesie onkogenów, na takie kultu-
ry, prowadzi do pojawiania się z dużą czestością nowych wirusów, które przeprowadzają onkogeny”
(49). Innymi słowy, posiadając odpowiednie warunki wzrostu, ALV łatwo transformuje w inne po-
krewne wirusy, ktore są już znane jako związane z rakiem.
Jak częsty jest ALV w szczepionkach wirusowych? Pierwsza oczywistość zanieczyszczenia wyszła na
światło dzienne w l.60tych, kiedy odkryto, że zawierały go szczepionki przeciw żółtej febrze (50).
Od tego czasu jest powzechną wiedzą w przemyśle, ze ten wirus lub jego komponenty wciąz są obec-
ne w zwierzęcych i ludzkich szczepionkach (51). Rzeczywiście, odnośny tekst na polu wirologii (edy-
cja z 2001) stwierdza, że „W obecnym czasie szczepionki produkowane przez 12 produkujących in-
stytutówsą zanieczyszczone ALV-em” (52).Jeden punkt, w którym zgadzają się badacze z tej dziedzi-
ny jest obecność ALV, ptasi endogenny wirus, ptasi reticuloendotheliosis wirus (inny ptasi retrowi-
rus), a także enzym zwany odwrotną transkryptazą ( komponent retrowirusów) w szczepionkach po-
myślanych do użytku ludzkiego, a szczególnie świnka, odra, żółta febra, grypa (53,54,55). W czym się
nie zgadzają, są to efekty w ludziach w terminach przenoszenia, infekcji i możliwych następujących
chorób. Ostatnie studium pochodzące od amerykańskiej CDC, która analizowała zamrożone serum z
krwi dzieci, które otrzymały szczepionki MMR (odra - swinka - różyczka), wskazuje na brak ptasich
wirusów w próbkach (56).
a teraz zobaczmy raporty od innych badaczy, które skłaniają nas do kwestionowania rezultatów tego
studium.
Jak to często bywa z wirusami, niektóre szczepy pokazują szczególne pokrewieństwo do określonych
typów tkanek czy warunków wzrostu, a ALV nie jest tu wyjątkiem (57). Jeden z badaczy wyjaśnia: „Z
powodu trudności w zarażaniu tymi wirusami komórek ssaków in vitro, generalnie utzrymuje się, że
nie zarażają one ludzi. nasze rezultaty pokazują, że wystawieni na ich działanie pracownicy drobiarni
i podmioty niezwiązane z możliwością kontaktu z tymi wirusami, miały przeciwciała w swoim serum
specyficznie skierowane przeciw ALSV [Avian leucosis/sarcoma viruses]. Wymaga to dalszych ba-
dań w tym przedmiocie, czy te odkrycia oznaczają, że wirus został wintegrowany w ludzki genom i
aby móc ocenić implikacje dla publicznego zdrowia ew. stąd wynikające”(58). W innym artykule wy-
jaśnia również, że na podstawie znanego sposobu zachowania tych wirusów w kulturach komórek
ssaków, nie można wykazać ich obecności w ludzkim ciele na podstawie tylko testu serum krwi. (47)
Innymi słowy czy ten wirus (lub jego antyciała) potrzebuje być aktywnie obecny w krążeniu krwi w
chwili, gdy pobiera się krew? Co w przypadku, gdy cząski wirusa przemieściły się do innych tkanek?
Stąd owo powyższe studium CDC nie może przedstawiać właściwej oceny obecności wirusów czy
efektów długoterminowych wynikających z licznych pokrewnych „potomnych” wirusa ALV. Biorąc
pod uwage, że ALV np. może łatwo przechwycić ludzki „erbB” onkogen (59) oraz że „erbB” jak rów-
nież onkogeny zwane myc są silnie związane z pospolitą formą raka piersi, wydaje się, że problem za-
nieczyszczenia szczepionek przez ALV zasługuje na wysoki poziom uwagi! (Tak na marginesie, skró-
ty oznaczają "erythroblastosis" i „myelocytomatosis”, które są nazwami 2 skojarzonych z ALV wiru-
sów - „potomków”). Dobrze znany tekst z mikrobiologii podpiera te koncepcje ucząc, ze „ pierwotne
onkogeny są przejmowane w genomy retrowirusów z zadziwiającą łatwościa” (60).
Zanieczyszczenia toksynami
Niezamierzona obecność toksyn bakteryjnego pochodzenia zwanych edo- lub egzotoksynami w ludz-
kich i weterynaryjnych szczepionkach została rozpoznana od wielu lat. Są one pierwotnie obecne w
materiale źródłowym lub są wytwarzane jako rezultat bakteryjnych infekcji w procesie wytwarzania
(61,62).Różne metodyużywane w celu wyeliminowania wirusów i bakterii ze szczepionek sa po pro-
stu nieefektywne w usuwaniu tych problemowych toksycznych białek.(63) Wielu obserwatorów wy-
rażało zatroskanie, że obecność endotoksyn moze być źródłem poważnych niepożądanych reakcji wi-
dzianych u niektórych ludzi po otrzymaniu szczepionek (61, 64) Niektóre z nich, jak te przeciw dyfte-
rytowi czy tężcowi, są specyficznie tworzone po to, aby spowodować mechanizm ochronny w ciele
przeciwko bakteryjnym toksynom. Jednakże szczepionki przygotowane z bakterii mogą zawierać
znaczne i potencjalnie niebezpieczne twałe ilości toksyn i to pomimo kroków używanych podczas
produkcji mających na celu zmniejszenie ich toksycznej zdolności, jak opisane w komentarzu:
„Szczepionki składające się z gram-ujemnych bakterii zawierają endotoksyny w znacznących ilo-
ściach. Może to skutkować w niepożądanych efektach poszczepiennych u wrażliwych zwierząt” (65)
Było również raportowane, że zanieczyszczenia toksynami bakterii rezydujących w cielęcym serum,
mogą wywołać peknięcia w DNA ludzkich komórek (66).
Bakteryjne zanieczyszczenie - nanobakterie
Nanobakterie to ostanio odkryte patogeny zarażające ludzi. uważane są za najmniejsze istniejące
formy bakterii znanych nauce. Nie poddają się one zwyczajnym procesom filtracyjnym i mogą łatwo
zaatakować inne komórki i spowodować ich śmierć. Są one również skalsyfikowane jako „pleomo-
ficzne”, tzn. maja zdolność zmiany fizycznej postaci. Ludzka różnorodność tych patogenów została
odkryta jako przyczyna lub współ- szeregu chorobowych warunków, z których kilka to arteriosklero-
za, choroba wieńcowa serca, choroby i kamienie nerek, skleroza, zapalenie stawów, alzheimer, niektó-
re odmiany raka, i inne (67).
Ponieważ ten gatunek bakterii jest charakterystyczny dla ssaków i musi być wytworzony w laborato-
riach na ssaczym serum krwi, nie dziwi różnorodność tych nanobakterii wyizolowanych jako zanie-
czyszczacz cielęcego serum, ssaczych bioproduktów i szczepionek. jedno ze studiów donosi, ze 100%
serum bydła w jednym amerykańskim stadzie wykazywało antygeny nanobakterii i cytuje inny raport
z Europy, że „więcej niż 80% próbek komercyjnego wołowego serum zawiera nanobakterie. (68).
Oczywiście, każda szczepionka, która musi zawierać ssacze produkty podczas produkcji (są nimi
krowie, małpie czy ludzkie komórki, serum lub krew), będzie podatna na zanieczyszczenie nanobakte-
riami. było to rzeczywiście zweryfikowane, kiedy grupa badaczy stwierdziła, że 2 na 3 próbki nieak-
tywnej szczepionki na polio i 3na 6 szczepionek weterynaryjnych było zanieczyszczone nanobakte-
riami.Wskazali oni, że nanobakterie mogą pochodzić od cielęcego serum i zanieczyszczonych kultur
linii komórkowych. (69)jakakolwiek myśląca osoba z podstawową wiedzą o produkcji szczepionek
może wydedukować, ze nanobakterie bez wątpienia infekowały ludzi w szeroko rozpowszechniony
sposób przez procedury szczepienne.ktoś może się dziwić, czy to nie przyczyniło się do obecnej panu-
jące arteriosklerozy czy ogólnie chorób serca.
Bakteryjne zanieczyszczenie -mykoplazma i pokrewne formy
Jeśli jest jakiś jeden typ bakteryjnych zanieczyszczeń w szczepionkach wymagający szczególnej uwa-
gi, to sa to mykoplazmy. Te małe organizmy nie mają struktury charakterystycznej dla większości
bakterii, tj. zazwyczaj zawierają cienką zewnętrzną membranę w porównaniu do bardziej złożonych
kompleksów ścian zwyczajnych form bakterii. Opisywane są jako zdolne do prześlizgnięcia się przez
procedury filtracyjne i mogą przenieść się na inne media przez powietrze czy inne rutynowe działania
w laboratoriach (70).
Jedno ze źródeł stwierdza, ze „mniej niż 10% laboratoriów obecnie testuje na infekcję czy zanie-
czyszczenie regularnie; „że mykoplazmy wpływają praktycznie na każdy aspekt biologii komórkowej
i że laboratoria „które nie testują na mykoplazmy prawdopodobnie przechowują zanieczyszczone linie
komórkowe i mogą mieć nawet zanieczyszczone całe swoje zapasy, jako że mykoplazmy rozprzest-
zreniają się łatwo wzdłuż linii komórkowych przez ang. regents and media, the operator and the work
surface" (ostatnie to powierzchnię czynną)(71). Są oporne na pewne typy antybiotyków używanych
do zabicia bakterii (70, 72) i są podmiotami zmieniającymi forme pod wpływem zmieniających się
biochemicznych czy fizjologicznych warunków (73).
Czasopisma i literatura przemysłu wypełniona jest odnośnikami do problemu zanieczyszczeń myko-
plazmą w kulturach komórkowych i szczepionkach. Różne studia cytują zniszczone linie komórkowe
wahające się w granicach od 55 do 87% 971, 72, 74, 75, 76) i jak wiemy, jeśli ten patogen jest już w
kulturze komórkowej używanej do produkcji szczepionek, jest zdolny do pojawienia się w finalnym
produkcie (77, 78, 79, 80).
Jeden z autorów twierdzi: „Zanieczyszczenia mykoplazmą mogą być uważane za ważnie nie tylko z z
powodu ich roli jako patogenów, ale z powodu tego, że mogą wskazywać na niewystarczającą troske
podczas produkcji szczepionek czy kontroli jakości” (81). Gatunki mykoplazm zanieczyszczających
kultury komórek włączając ludzką, fermentującą 9podejrzewaną o chorobę wojny w Zatoce), arginini,
hyorhinis, orale, pirum, pneumoniae, Acholeplasma laidlawii (75, 76, 82). Każda szanowana firma
sprzedająca tkanki czy materiał kultur komórkowych również musi testowac i sprzedawać zestawy do
odkrywania mykoplazm (72, 75, 76, 83, 84).
Mykoplazmy i stowarzyszone różne formy od dość dawna były kojarzone z wieloma procesami cho-
robowymi, włączając raka, chroniczne choroby jak syndrom chronicznego zmęczenia, ból mięśni, ar-
tretyzm, choroba wojny w Zatoce i wielu innych (73, 85, 86)Nie byłoby możliwe zacytowaćcałą od-
nośną literaturę w tym krótkim raporcie na temat tej rozległej dziedziny mikrobiologii, która jest czę-
sto ignorowana przez wielką część społecznośći medycznej, czasami z tragicznymi konsekwencjami.
Mykoplazmy bez wątpienia mają zdolność zmienainia błon komórkowych i ich antygenów, rozrywa-
nia DNA i zmieniania metabolizmu komórkowego zarówno in vitro jak i in vivo (70, 71, 72, 73, 86).
Zanieczyszczenia krzyżowe linii komórkowych
Jak pamietamy, wszelki wirusowe szczepionki mogą być produkowane tylko przy użyciu komórek,
zatem czystość linii komórkowych jest wazną sprawą. Najbardziej znany przykład wielu linii komór-
kowych zanieczyszczonych z zewnętrznych źródeł pojawił się wówczas, gdy znane i estremalnie wy-
magające komórki rakowe HeLa zaczęły pojawiać się w laboratoriach całego świata w latach 60tych.
Fenomen ten został dobrze udokumentowany (87, 88, 89, 90) i jest on przedmiotem całej książki (91).
jedno studium z 1976 cytowałolitanię zanieczyszczeń we wszystkich pierwotnych i ciągłych liniach
komórkowych, które poddano badaniu - znaleziono wiele wirusów jak i komórek HeLa (92). gdy lata
leciały, pojawiały się kolejne raporty: jeden z 1984 np. mówi o miedzy - i wewnątrzgatunkowych
krzyżowych zanieczyszczeń komórek, ze 35% wszystkich linii komórkowych jezt zniszczonych i że
większość tych linii było pierwotnie komórkami ludzkiego pochodzenia (93).
przeskoczmy do 1999. Studium w Niemczech odkrywa, ze problem trwa, jeśli się nie pogarsza. w
przeglądzieludzkich linii komórkowych, najpowszechniejsze zanieczyszczenia krzyżowe pochodziły
z „klasycznych rakowych linii komórkowych”, że te skażone linie nieświadomie były używanew set-
kach projektów, które generowały potencjalnie fałszywe raporty. uważa się to za „problem poważny i
trwały wymagający radykalnych jednostek miary” (94). Sytuacja jest taka, że wielu naukowców było
pobudzonych do napisania listu do poważanego czasopisma ”Nature” w I 2000, wzywającego do na-
tychmistowej akcji ustanowienia procedur, które zweryfikowałyby czystość komórek używanych do
badań i produkcji biologicznych produktów, zapewniających wolność od mykoplazm i zawierających
informację o ryzyku dla życia (95) (Czyżbym słyszał poprawnie - komórki mogą być uważane za ry-
zyko dla życia 9pyta ret. autor opracowania - przyp. tłum.)czy cos się zmieniło od wtedy aby przeciw-
działać sytuacji?> Istnieje następny raport ze stycznia 2002, ze dwie główne linie komórkowe używa-
ne do projektów badawczych właśnie okazały się być komórkami HeLa (96).
proszę teraz przypomnieć sobie informacje z wcześniejszych partii raportu, ze proponowało się pro-
dukcję szczepionek i innych bioproduktów używając wyrąźnie rakowych linii komórkowych, włącza-
jąc w to HeLa (25).Czy wydaje się to racjonalne, szczególnie ze obecne linie są niebezpiecznie na-
znaczone przez HeLa i możliwie inne rakowe komórki? Proszę przypomnieć sobie 100 milionów do-
zwolonych jednostek komórkowo źródłowego DNA dozwolonego na dawkę szcepionki ( i te dawki
nie włączają wirusowych zanieczyszczeń). Czy ktoś ma tu ochotę na małą podskórną zupkę kompo-
nentów komórek rakowych? Z możliwymi fragmentami małpich komórek jako przyprawę i wirusami
do smaku?

CO PRZYCHODZI DO NAS PRZEZ IGŁĘ? O PROBLEMIE PATOGENNYCH
ZANIECZYSZCZEŃ SZCZEPIONEK.
Benjamin McRearden, internet: www.DrCarly.com data: 14.12.2002
http://www.monitor-polski.pl/co-przychodzi-do-nas-przez-igle/

W ostatnich czasach ludzkość doświadcza sytuacji nigdy dotychczas niespotykanej: mianowicie ist-
nieje niebezpieczeństwo uwolnienia czynników patogennych w celu zabicia lub poważnego uszko-
dzenia wielkiej liczby ludzi (chodzi o bioterror na masową skalę - przyp. tłumacza). Niebezpieczeń-
stwo to skłoniło pewne agencje zdrowia, aby przygotować możliwe masowe szczepienia w popula-
cji. Celem tego raportu jest zbadanie istniejącej naukowej oczywistości patogennych zanieczyszczeń
w szczepionkach. To streszczenie, nie pretendujące wszakże do kompletnego przeglądu tematu, chce
wskazać wystarczającą ilość przykładów i ilustracji zanieczyszczeń bakteriami, wirusami i ich kom-
ponentami tak, aby umożliwić czytelnikowi podjęcie bardziej świadomej decyzji dotyczącej akcepta-
cji szczepień (lub zmuszania innych do ich przyjmowania). Opracowanie to jest prezentowane w for-
macie dla szerszej publiczności, jej lekarzy i rządowych agencji reprezentantów i może być dowolnie
kopiowane w całości.
Jeśli jako jednostka jesteś zbyt zajęty by czytać je w całości podczas jednego posiedzenia,
proszę być świadomym, że istnieje dostateczna oczywistość w literaturze naukowej, ze poważne wiru-
sy i bakterie, jak również ich składniki czy pochodzące od nich toksyny, a także obce zwierzęce lub
rakotwórcze proteiny i DNA znajdują swoją drogę do komercyjnych szczepionek dla ludzi, zwierząt
domowych i hodowlanych. Jeśli jesteś zainteresowany w krótko- i długoterminowym zdrowi własnym
i tych, na których ci zależy, jesteś pracownikiem służby zdrowia lub doradcą, jesteś sobie winien to,
by być poinformowany.
W produkcji wirusowych szczepionek na skalę komercyjną wirus, o który nam chodzi, musi
być namnożony w wielkich ilościach. Wirusy wszakże nie mogą przeżyć i namnażać się bez wprowa-
dzenia ich do komórek żywiących je, które umożliwią wirusom aktywność reprodukcyjną. W tym
sensie wszystkie wirusy można traktować jako pasożyty komórek. Typy żyjących komórek powszech-
nie używanych do reprodukcji wirusów w laboratoriach zawierają też komórki nerek małp, embrio-
nów kurczaków, jak również innych zwierząt i również ludzi. Zaś same te komórki muszą być także
jakoś żywione, a najczęściej pożywką jest mieszanina w większości krowiego (cielęcego) serum (za-
zwyczaj wyekstrahowanego z płodowej krwi cielęcej). taki produkt może przenosić ze sobą wiele ty-
pów krowich wirusów związanych z krwią i to jest jednym z podstawowych źródeł zanieczyszczeń w
szczepionkach. Artykuł z czasopisma twierdzi, że „ potencjalne ryzyko związane z produkcją i uży-
waniem biologicznych produktów jest zanieczyszczenie wirusowe. Może ono być obecne w materiale
źródłowym, tj. ludzkiej krwi, ludzkich czy zwierzęcych tkankach, bankach komórek lub być wprowa-
dzone w procesie wytwarzania przez użycie zwierzęcego serum”. (zob. poz. bibl. nr 1)
wirusy krowie (wołowe - ang. bovine)
Liczne są wirusy i inne czynniki mogące zanieczyszczać cielęce serum. Jednym z najbardziej znaczą-
cych jest pestivirus powodujący krowią wirusową biegunkę (bovine diarrhea virus BVD - zob. poz.
bibl. nr 2). mówiąc bardziej szczegółowo, możemy zaobserwować w szeregu naukowych źródeł takie
typy stwierdzeń: „zanieczyszczenie szczepionek jako konsekwencja infekcji serum cielęcego płodu”
(zob. poz. bibl. nr 3); „wiele serii komercyjnie dostępnego serum zanieczyszczone jest wirusami taki-
mi jak BVD” (zob. poz. bibl. nr 4); „wirus został wyizolowany z 332 na 1608 (20,6%) prób surowego
serum z cielęcego płodu otrzymanego specjalnie dla Centrum i w 93 ze 190 (49%) prób dostępnego w
handlu serum z cielęcego płodu” (zob. poz. bibl. nr 5); czynniki najczęściej wykrywane w ciągłych li-
niach komórkowych to BVD i mykoplazma. Nasze laboratorium zgodnie stwierdziło, ze źródłem za-
nieczyszczenia BVD w ciągłych liniach komórkowych jest używanie zanieczyszczonego serum z kul-
tur cielęcych płodowych komórek” (6); a ostatecznie „Konkludując, najbardziej dostępne w handlu
rodzaje krowiego serum są zanieczyszczone wirusami BDV i chociaż nie ma oczywistości, ze są one
zaraźliwe, serum powinno być dokładnie badane na obecność tego wirusa w procesie rozwoju pro-
dukcji szczepionek”.(7)
Czy taki wirus może spowodować infekcję lub chorobę u ludzi? Nowe badania pokazują, ze jest to
możliwe, kiedy badacze znaleźli nowe szczepy wyizolowane z ludzkich komórek i są one bardzo ści-
śle spokrewnione z ze szczepami cielęcymi. (8) Jedno studium pokazuje, ze alarmująca ilość 75%
wszystkich badanych laboratoryjnych linii komórkowych było zanieczyszczonych szczepami pestivi-
rus-a.z tych zaś wszystkie linie komórkowe cielęce były zanieczyszczone wszystkimi trzema możli-
wymi wirusami BDV. (9)
Teraz istnieje podwyższony niepokój, ze ten wirus jak i inne mógł przekroczyć barierę gatunku, two-
rząc nowe szczepy w procesie adaptowania się do nowego żywiciela, a z tym wiąże się przechodzenie
wirusa na i od ludzi. Nie jest pewne, czy ludzki szczep BDV wywołuje jawną chorobę, ponieważ le-
karze nie są poinformowani i nawet nie szukają tego wirusa. Jednakże może być użyteczne porówna-
nie wzorów zakażeń u bydła. Może ono być zakażone trwale na niskim poziomie na całe życie przez
niepatogenny szczep wirusa. W tych warunkach konsekwentnie produkują i wydzielają wirusy do
otoczenia, które infekują wtedy inne zwierzęta. Niemniej wirus może stać się śmiertelny dla zwierzę-
cia, jeśli zmutuje i w nowej formie spowoduje widzialne zniszczenie komórki i śmierć w wykształco-
nych warunkach.(10)Zwierzę postępuje do stopniowej lub ostrej niewydolności wyściółki śluzowej
układu trawiennego (gastrointestinal), co wywołuje biegunkę i ewentualne zejście. Jednakże zmuto-
wany wirus nie zawsze koniecznie prowokuje osłabiającą chorobę i śmierć, a zwykły wirus może być
wyizolowany z krowiej trzustki, gruczołu nadnerczowego i przysadkowego (11); udowodniono, że wi-
rus ten powoduje poważne schorzenia płucne (12). Studium pokazuje wybuch choroby pomiędzy ko-
zami z powodu szczepionki zanieczyszczonej krowim pestivirusem; dziwnie te zwierzęta doznały re-
produkcyjnej niemożności i uszkodzeń centralnego systemu nerwowego (13). Czy więc symptomy
choroby mogą pojawić się w różnych tkankach i organach ludzkich, kiedy będą nosiły wirusa krótko
czy długoterminowo?
Pobieżny przegląd literatury pokazuje taką możliwość. Jedno z odkrywczych studiów mówi nam o
„stolcach dzieci poniżej 2 lat mających nieżyt żołądka, który nie mógł być przypisany do rozpozna-
nych jelitowych patogenów i które testom na obecność antygenów pestivirusa. Wykryto je w 30 na
128 przypadków nieżytu. Biegunka u dzieci wydzielających antygeny pestivirusa przypominała tą u
innych dzieci, z wyjątkiem tego, ze bardziej powszechnie związana była z oznakami i symptomami
zapalenia oddechowego.”(14). Istnieją również obawy dotyczące wzoru (pattern) infekcji pestiviru-
sem u noworodków z mikrocefalią, stanem, gdzie głowa lub pojemność czaszki jest niezwyczajnie
mała (14,15). Naukowcy z USDA Laboratorium Narodowej Służby Weterynaryjnej opisali sytuację
jasno i wskazali na powagę problemu: „wysoka częstotliwość wirusa i przeciwciał wykrywanych w
pojedynczych zwierzętach czy niewielkich próbkach sugeruje, ze wielka partia niebadanego serum
jest zakażona. Infekcja kultur komórkowych wirusami BDV może prowadzić do wzajemnych wpły-
wów ze wzrostem innych wirusów. Szczepionki produkowane na zakażonych komórkach mogą w
efekcie też być zakażone, prowadząc do serokonwersji czy choroby w szczepionce. bezpieczeństwo,
czystość i skuteczność wirusowych szczepionek wymaga testowania na BDV składników, substratu
komórkowego i końcowego produktu” (17).
A oto podobne stwierdzenie z NY Centrum Krwi: „BVD wirus, którego mały rozmiar wirionu
nie daje 100% pewności jego usunięcia przez filtrację, może potencjalnie zanieczyszczać każdą partię
komercyjnie produkowanego serum z cielęcego płodu.” (18)
W rzeczywistości jak wiele z tych szczególnych wirusowych zanieczyszczeń przeciekło do ludzi?
Pomimo twierdzeń producentów i różnych regulujących agencji o efektywności procedur testowych,
jedno studium z 2001 r. znalazło 13% szczepionek na MMR, polio, streptococcus pneumoniae przete-
stowanych pozytywnie na RNA pestivirusa.(19) Inny badacz zaobserwował, ze : „antyciała serum
przeciw wirusom BDV odkryto w około 30% ludzkiej populacji, która nie miała kontaktu z potencjal-
nie zarażonymi zwierzętami.”(16) tak więc „pestivirusay zaadoptowane do ludzkich kultur komórko-
wych mogą być szkodliwe, ponieważ poważne infekcje wirusami BDV u ludzi były często sugerowa-
ne. Wirusy BDV stale infekujace kultury komórkowe używane potem do produkcji szczepionek zosta-
ły wskazane jako źródłozanieczyszczenia w szczepionkach z zywych wirusów.. Zatem warunkiem
wstępnym jest przetstowanie zanieczyszczenia pestivirusemw kulturach komórkowych, aby uniknąć
wtórnego zanieczyszczenia u ludzi jak i zwierząt (20)
Ciągłe nieśmiertelne linie komórkowe
Ci sami naukowcy podnoszą jeszcze jeden ważny problem. Ponieważ wiele używanych w medy-
cynie biologicznych produktów (w tym szczepionki) jest uprawianych lub produkowanych na tzw.
ciągłych liniach komórkowych (są to kultury komórkowe składające się z „nieśmiertelnych” lub ra-
kowych typów komórek, ponieważ nie mają granicy ilosci podziałów), zatem powstaje niepokój, ze
wirusowe zanieczyszczenie tych linii komórkowych patogenami typu BDV może rozszerzać rako-
twórczy materiał na ludzkiego odbiorcę. jak moze do tego dojść? W skrócie działa to tak: Wirus (któ-
ry w tym przypadku ma pojedynczy szczep RNA dla swego genomu) jest zdolny do przejęcia RNA z
komórek, w których był hodowany, do swojego genomu. Jeśli jakikolwiek zanieczyszczający wirus
jest obecny w kulturze, która zawiera nieśmiertelne rakowe komórki, ten wirus może łatwo zmutować
tak, ze zawiera niepożądany rakotwórczy materiał, który może potem być przekazany do biologiczne-
go produktu pomyślanego dla medycznego użycia.(16)
Czy byłeś świadom, ze biologiczne produkty, włączając w to niektóre pospolite szczepionki (jak polio
i wścieklizna), są produkowane na „ciągłych”, niśmiertelnych liniach komórkowych? producenci, na-
ukowcyi agencje często zapewniająnas, ze same te komórki nie są guzogenne, ze same pzez się nie
powodują guzów. Jednakże blizsze spojrzenie pokazuje, że nie zawsze tak jest. Podczas gdy laborato-
ryjne hodowanie moze pokazywać, że te typy komórek nie zmieniają się nagle w komórki guza, (ra-
kowe - ang. tumor), to jednak w naukowych środowiskach jest dobrze wiadome, ze po tym jak te ko-
mórki były wielokrotnie uprawiane pewną ilość razy, coś powoduje ich konwersję do stanu rakowego
(21).
To streszczenie tego artykułu adresuje ten problem w związku z tzw. komórkmi Vero, które są ciągłą
linią komórek pochodzących od afrykańskiej zielonej małpy i stosowane są powszechnie w produkcji
szczepionek. Stwierdza się w nim: „Jednym z obecnych kryteriów dla oceny akceptowalności linii
komórkowych dla uzycia w produkcji szczepionek, jest brak kancerogenności. Komórki vero repre-
zentują przykład klasy komórek znanych jako ciągła linia. Były uzyskane z nerek afrykańskiej zielo-
nej małpy i ich własnosci wzrostui charakterystyka kultury miały wiele korzyści nad innymi substra-
tami komórkowymi do produkcji szczepionek. Przetestowaliśmy komórki Vero na kancerogenność na
łysych myszach i na kulturze ludzkich komórek organów mięśniowych i znaleźliśmy znaczący wzrost
w ich potencjale kancerogennym ze zwiększona liczbą przejść (podziałów). Po przejściu 232 i wyż-
szych podziałów komórki podukowały guzki we wszystkich zaszczepionych myszach” (22). (przejście
w tym kontekście oznacza liczbe razy kulurowania linii komórkowej).
Jeszcze inna wazna sprawa była raportowana w studiach, która jest masowo ignorowanaw odniesieniu
do długoterminowych efektów szczepionek i ich bezpieczeństwa. Jes oczywistością, że w laborato-
rium ciągłe linie komórkowereagują różnie między jednym typem gatunku zwierzęcia a innym
(21,22). Jako przykład: tkanka jednego gatunku pozwoli nieśmiertelnym komórkomspowodować ra-
kotwórzcze zmiany szybciej w porównaniu z tkanką innego gatunku. Takie rezultaty domagają się
astępujących pytań. W jakim zakresie (jak szeoko) te ciagłe linie komorkowe były testowanena ludz-
kich tkankachi zy rezultaty rożniłyby się w zalezności od rodzaju tkanki? I co staloby się w dłuzszym
terminie, jeśli nieśmietelna komórka z kultury szczepionkowej znajdzie sob drogę do finalnego pro-
duktu - szczepionki, czy będzie dalej dzielić się w ludzkim ciele? Inny scenariusz może sugerować, ze
kancerogenna porcja DNA wbudowana w genom wirusa, ktory potem będzie wstrzyknięta do ludz-
kiego ciała, stawia pytanie o to, co będzie się wtedy działo od tego punktu?
Nadto opierając się na pewności, że blisko spokrewnione gatunki zwierząt (np, różnych gatunków
małp) reagują różnie nanieśmirtelne komórki, czy potrzebujemy też rozwazać, że jakakolwiek szcze-
pionka pomyślana dla wszytskich ludzi moze ostatecznie różnie reagować pomiędzy różnymi rasami,
grupami etnicznymiczy płciami? I jakie będą efekty zanieczyszczeń szczepionek dla osób z obniżoną
odpornością, na starszych i niemowlętach?
List z FDA (fed. agen. leków) do producentów szczepionek datowany ma marzec 2001 pokazuje, że
problem nieśmiertelnych linii komórkowych wciąż jest przedmiotem troski. Twierdzi się tam, że „W
ogólności Centrum Oceny Biologicznej i Badań (CBER) aktualnie postrzega komórki Vero jako ak-
ceptowalny substrat do produkcji wirusowych szczepionek, ale ma jeszcze pewne wątpliwosci. Mia-
nowicie rekomenduje, żeby wszystkie produkty pochodzące od komórek Vero były wolne od tych po-
zostających w nich nienaruszonych komórek Vero. Jeśli wasz proces produkcyjny nie zawiera ważnej
procedury czy etapu filtracji czyszczącego nienaruszone komórki Vero z finalnego produktu, proszę
wprowadzić taki taką procedurę w wasz proces produkcyjny”.(24) Mija teraz 16 lat od czasu, kiedy
WHO dało w 1986 roku pozwolenie na użycie ciągłych linii do produkcji szczepionek (25), a teraz
istnieja bardzo podstawowe kwestie nierozwiązane przez producentów, agencje i społeczność nauko-
wą, a jeszcze mniej bardziej subtelne szczegóły (26,27). Studium z 1991 roku donosi: „DNA z sub-
stratu komórkowego zostało wykazane jako obfity czynnik zanieczyszczający w oczyszczonych przy-
gotowaniach szczepionki Sabin typu 1,2 i 3 na polio produkowanych na ciągłych liniach komórko-
wych”. (28) Inne wskazuje, że nieśmiertelne linie komórkowe pokazywały 100 krotną większą liczbę
przypadków rekombinacji DNAw porównaniu do normalnych komórek. (29)Jeden z badaczy twierdzi,
że „ używanie neoplastycznych linii komórkowych jako substratu do produkcji szczepionek może
mimowolnie prowadzić do oddziaływań wirus-wirus i wirus-komórka, czego biologiczne konsekwen-
cje są niejasne. Mogą one prowadzić do powstania nowych retrowirusów o patologicznych konse-