|
Innym przykładem masowych zarażeń poszczepiennych są epidemie poliomielitis (polio). W ostatnich latach na świecie rzadko występują epidemie polio wywołane dzikimi wirusami, znacznie częściej – epidemie wywołane żywymi, osłabionymi poliowirusami zawartymi w doustnych szczepionkach (Sabina; OPV). Wyhodowane w laboratoriach i stosowane w szczepionkach szczepy poliowirusów są znacznie bardziej chorobotwórcze i zabójcze niż wirusy dzikie. W 2011 w Indiach 47 500 dzieci zachorowało na polio i zostało sparaliżowanych po szczepieniach fanatycznie promowanych przez Billa Gatesa i WHO. Poszczepienny „paraliż wiotki” klinicznie nie różni się od paraliżu wywołanego dzikim poliowirusem, lecz częściej kończy się śmiercią (http://nsnbc.me/2013/05/08/bill-gates-polio-vaccine-program-caused-47500-cases-of-paralysis-death/).
Tak więc rozpowszechnienie w szczepieniach szczególnie zjadliwego szczepu wirusa polio sprawiło, że wytępienie epidemii tej choroby stało się niemożliwe. W wielu krajach Azji, Afryki, na Bliskim Wschodzie, gdzie stosuje się doustne szczepienia polio, coraz częściej znajduje się odszczepienne wirusy w środowisku – w wodzie pitnej, w stawach, rzekach, jeziorach, kanalizacji, gdzie stają się one źródłem infekcji. W Polsce i USA w latach 1950-1960 również kilkakrotnie wybuchały poszczepienne epidemie polio wywołane wirusami w doustnych szczepionkach, które spowodowały wiele trwałych okaleczeń i zgonów dzieci (http://www.pzh.gov.pl/przeglad_epimed/56-4/564_01.pdf).
Inne szczepionki zawierające żywe wirusy to sz. MMR (odra, świnka, różyczka), sz. p. ospie wietrznej i półpaścowi (herpes virus varicella zoster), p. rotawirusom, a także p. ospie i żółtej febrze. Osoby zaszczepione tymi szczepionkami nierzadko same ciężko chorują lub umierają oraz mogą zarażać inne osoby w swoim otoczeniu.
Innym przykładem masowych zarażeń poszczepiennych są epidemie poliomielitis (polio). W ostatnich latach na świecie rzadko występują epidemie polio wywołane dzikimi wirusami, znacznie częściej – epidemie wywołane żywymi, osłabionymi poliowirusami zawartymi w doustnych szczepionkach (Sabina; OPV). Wyhodowane w laboratoriach i stosowane w szczepionkach szczepy poliowirusów są znacznie bardziej chorobotwórcze i zabójcze niż wirusy dzikie. W 2011 w Indiach 47 500 dzieci zachorowało na polio i zostało sparaliżowanych po szczepieniach fanatycznie promowanych przez Billa Gatesa i WHO. Poszczepienny „paraliż wiotki” klinicznie nie różni się od paraliżu wywołanego dzikim poliowirusem, lecz częściej kończy się śmiercią (http://nsnbc.me/2013/05/08/bill-gates-polio-vaccine-program-caused-47500-cases-of-paralysis-death/).
Tak więc rozpowszechnienie w szczepieniach szczególnie zjadliwego szczepu wirusa polio sprawiło, że wytępienie epidemii tej choroby stało się niemożliwe. W wielu krajach Azji, Afryki, na Bliskim Wschodzie, gdzie stosuje się doustne szczepienia polio, coraz częściej znajduje się odszczepienne wirusy w środowisku – w wodzie pitnej, w stawach, rzekach, jeziorach, kanalizacji, gdzie stają się one źródłem infekcji. W Polsce i USA w latach 1950-1960 również kilkakrotnie wybuchały poszczepienne epidemie polio wywołane wirusami w doustnych szczepionkach, które spowodowały wiele trwałych okaleczeń i zgonów dzieci (http://www.pzh.gov.pl/przeglad_epimed/56-4/564_01.pdf).
Inne szczepionki zawierające żywe wirusy to sz. MMR (odra, świnka, różyczka), sz. p. ospie wietrznej i półpaścowi (herpes virus varicella zoster), p. rotawirusom, a także p. ospie i żółtej febrze. Osoby zaszczepione tymi szczepionkami nierzadko same ciężko chorują lub umierają oraz mogą zarażać inne osoby w swoim otoczeniu.
|
