Żadne drzwi antywłamaniowe,alarmy itp. nie uchronią Nas w 100 % co ma się stać to się stanie prędzej czy później

Nie da się w 100% uchronić przed niebezpieczeństwem, ale wyobraźnia pomaga ustrzec sie przed niektórymi z nich.

Nie dajmy się zwariować. Bezpieczeństwo to stan umyslu i w dużej mierze zależy od nas samych.

Odnoszę czasem wrażenie, że ktoś Tobie, kajas, zapłacił za kryptoreklamę. To chyba kolejny temat, w którym rozpowszechniasz linki.

Mieszkam w budynku z ochroną, która jest raczej symboliczna niż skuteczna, do którego wejść można kilkunastoma wejściami. Nie boję się jednak zbytnio o swoje bezpieczeństwo. Gdyby deweloper nie zamontował drzwi przeciwwłamaniowych sam najprawdopodobniej bym takich sobie nie sprawił. Jeżeli mają mnie okraść to i tak okradną.

Poprzednicy racje mają: NIKT nie jest bezpieczny w 100%
Ale można tak postępować, zeby to bezpieczeństwo zmniejszyć, albo zwiekszyć.

Ja sobie kiedyś zmniejszyłem swoje bezpieczeństwo:
przez ponad 2 lata chodziłem z pracy przez ciemne osiedle, bo myślałem"a co tam może mi się stac".
I za którymś tam razem , może 223 razem, kto wie, natknłem się na osiłków podpitych - ledwie uciec zdołałem, a i tak butelką zaliczyłem po plecach ( dobrze że nie po łbie)
Gdybym troszkę nadłozył drogi i chodził oświetlonym chodnikiem, to by sie pewnie nic nigdy nie działo.
I tak człek sobie zmiejsza bezpieczeństwo własne...

Ja myśle, że bezpieczym jest człowiek myslący i przewidujący.
To chyba duzo daje, chociaz 100% bezpieczenstwa nie ma nikt, nawet najwieksze persony.

Najlepiej to wykopac schron najlepiej przeciwatomowy wejśc tam i zaspawac drzwi .A tak na poważnie to niewiem czy da się na 100% uczynic swoje życie bezpiecznym.Można próbowac ale...czy to ma sens?

są, ostatnio u mnie w regionie kobieta zginęła malując płot przed własnym domem, bo przyczepka się odpięła od jadącego auta



No, i leżeć czekając na śmierć, która przyjdzie z wygłodzenia, odwodnienia i odleżyn, bo strach będzie do kuchni pójść, żeby o wykładzinę się nie potknąć etc.



Też tak uważam, jedyne co można zrobić, to jak najmniej kusić los.

Owszem,chcę żyć bezpieczniej.Dlatego mam dużego psa,(owczarek podhalański).Jest ogrodzenie mojej posesji,więc pies może swobodnie biegać wokół. Jak dotąd,tak ogólnie to w Polsce jest bezpiecznie.Porównując wieści z innych krajów,szczególnie w Ameryce przemoc na ulicach przejawia się drastycznie.Powszechny dostęp do broni palnej,nie poprawia poczucia bezpieczeństwa.

No jasne, że może, ale jak to zrobić, żeby losu nie kusić za bardzo? :) Ja na przykład nie narzekam za bardzo na moje poczucie bezpieczeństwa, choć przyznać muszę, że odkąd mieszkam w wielkim mieście to czuję się mniej pewnie - ta anonimowość czasami mnie przeraża. Do tej pory mieszkałam w miasteczku, gdzie każdy każdego znał, a jak nie znał to wystarczyło sąsiada zapytać, bo ten wtedy znał na pewno. A teraz? Nie wiem nawet kto w mojej kamienicy mieszka... Jak mi mój mężczyzna opowiedział, że w jego bloku było już wszystko - od burdelu, przez mafię, po topielca (którego znaleziono tylko dlatego, że zalał mieszkanie sąsiadowi niżej) to zwątpiłam... (dodam jeszcze, że osiedle tzw. policyjne było)

No i oczywiście są jeszcze zdarzenia losowe, jak u sąsiada za ścianą pożar wybuchnie to nas ratuje tylko ubezpieczenie, bo sami nijak nie zaradzimy...