Polska publiczna służba zdrowia pozostawia wiele do życzenia... Ja się osobiście leczę w CENTRUM REHABILITACJI I NEUROPSYCHIATRII "CELESTYN" NZOZ - mają naprawdę dobre podejście do pacjenta i dobrych specjalistów. Więcej można poczytać tutaj

Studentka, powodzenia w walce z białą mafią, chociaż niestety w naszym CUDownym kraju sukcesów nie wróżę...

Ale dobrze że piszesz, im więcej osób wie o takich sytuacjach, tym mniej do tego szpitala pojedzie z własnego wyboru.

W związku z moim porodem który odbył się w listopadzie 2007r. na oddziale ginekologiczno położniczym w Szpitalu Wojewódzkim w Bielsku Białej, Al. Armii Krajowej 101 informuję,iż w czasie porodu i pobytu w szpitalu zostało naruszone w stosunku do mnie przez lekarzy i położne Prawo do poszanowania intymności i godności osobistej, Prawo do informacji, Prawo do wyrażania i swobodnej zgody na interwencje medyczne, Prawo do zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem uzyskanych przez personel medyczny, Prawo do dostępu do informacji o prawach pacjenta w zakładzie opieki zdrowotnej.

Opiszę zdarzenie oraz konsekwencje powstałe w jego wyniku:

Synka urodziłam w listopadzie 2007 r w SZPITALU WOJEWÓDZKIM W BIELSKU. Niestety, mój poród był bardzo ciężki i żle go wspominam, nie dlatego że tak strasznie bolało, lecz dlatego że złamano moje prawa. Do dzisiaj nie mogę zrozumieć dlaczego było obecnych tak wiele osób ( 2 położne, lekarz dr E. 2ciągle zakłócający mój poród jak również jakaś pani ubrana " po cywilnemu " czyli nie miała zmiennego ubrania, nazwiska nie znam, wydawała się tam rządzącą) nie wiedziałam kto z personelu jest za mnie odpowiedzialny, za każdym razem inna położna przychodziła by mnie zbadać, czułam się zdezorientowana i opuszczona. Nie informowano mnie o przebiegu porodu, jak również podczas badania USG. Powiedziano tylko tyle że Dzidziuś waży 2800. Pytam jak jest ustawiony? Odpowiedziano - "dobrze" dr O. To nie była dla mnie wystarczająca informacja. Już na sali porodowej w ogóle nie informowano mnie o jego przebiegu. Jedna położna tylko stała, śmiała i patrzała jak jęczę z bólu... czułam sie okropnie, zawstydzona. W pierwszym okresie porodu nie wiedziałam co się ze mną dzieje i z dzieckiem. Wiedziałam że łamią moje prawa ale ból był tak okropny że nic nie mogłam mówić. Dlaczego właśnie wtedy przeprowadzano ze mną wywiad i dawano coś do podpisania? Pani doktor miała pretensję że nie odpowiadam jej szybko na te pytania tylko krzyczę, była wściekła a ja myślałam tylko o Dziecku i o tym potwornym bólu. Dlaczego nie mogłam rodzić w spokoju, skupić sie na porodzie, wyciszyć się? Byłam bezradna, a otaczająca mnie rzeczywistość bezlitosna. W czasie pierwszego okresu porodu o własnych siłach z Mężem próbowaliśmy pozycje kuczne, kolankowe, ciągle się ruszałam. Komentowano moje zachowania. Śmiano się ze mnie. Nie słyszałam ani jednego dobrego słowa ze strony położnych, były nieżyczliwe, aroganckie, nie zaznałam współczucia, nikt nie pomógł Mężowi aby mnie podtrzymywać w czasie zmian pozycji. Pytam, czy mogę wejść do wanny złagodzić ból, odpowiedziano - " Jak już nalejemy to już będzie zimna". Zaintonowałam położnej że w czasie drugiego okresu ( jak już wyrzyna się główka) chcę rodzić w kucki, nie na stole porodowym, bo mam takie prawo, bo tylko moje ciało wiedziało że podczas kucania najmniej boli. Jeden z lekarzy odpowiedział : " W takich pozycjach to tylko kobiety w buszu rodzą... " (dr. E.) Zamurowało mnie. Prosiłam, błagałam że tak mi najlepiej rodzić. Nie pozwolono. Moją decyzję uważali za nieodpowiedzialny wybryk. Unieruchomiono mnie w drugim okresie po przez KTG pomimo że się nie zgodziłam i pomimo że szpital dysponuje przenośnym KTG. Dlaczego złamano moje prawa? Dlaczego nie miałam możliwości swobodnego podejmowania decyzji? Przecież każdy ma prawo do decydowania o własnym losie...

Po porodzie znów złamano prawa. W czasie zszywania mnie, ( fizjologiczne pęknięcie) jedna z salowych ( sprzątaczka ) siedziała na krześle, ( tam gdzie dziecko badają po urodzeniu, ja natomiast leżałam jeszcze na łóżku porodowym ) patrzała jak mnie dr zszywa i śmiałą się ze mnie, bo drzwi między tymi dwoma wejściami były otwarte!!! Jedna z lekarek ( ta ubrana po cywilnemu ) : " za co się pani uważa? skąd pani wie o pozycjach kucznych? chodziła pani do szkoły rodzenia? to my za panią odpowiadamy... " . W czasie obchodu jeden z lekarzy do mnie : " Ta to rodziła jak błyskawica" ( dr R )

Pamiętajcie !

Decyzja pacjenta może być - w ocenie lekarza - niesłuszna, niemniej zasada poszanowania jego woli, wpisana także w deontologię zawodu lekarza ( np. art.15 i 16 Kodeksu etyki lekarskiej ), nakazuje ją USZANOWAĆ!! i to się tyczy wszystkiego, nacięcia krocza, przebicia pęcherza, podanie oksytocyny, czy NAWET możliwość wpływu kobiety na pozycję w jakiej wypiera ona dziecko!

Dodam, że nawet Sąd Najwyższy w uzasadnieniu swojego orzeczenia wskazał, że " zasada poszanowania autonomii pacjenta nakazuje respektowanie JEGO WOLI, niezależnie od motywów.

2 Miesiące przed porodem odwiedziłam TEN szpital celem zebrania wywiadu i dowiedzenia się wszystkiego.
Przywitała mnie bardzo miła położna Pani K .Sz. Oprowadziła wszędzie. Również zebrałam wywiad. Mówiła, abym nie czytała na forach internetowych negatywnych opiń na temat wojewódzkiego. Że to, co tam dziewczyny opisują ( jak się łamie prawa rodzących ) to nie prawda. Uwierzyłam jej..... mówiła że można rodzić w kucki a tego najbardziej oczekiwałam. Mówiła że inne położne są super, że można wejść do wanny złagodzić ból i wiele wiele innych "super rzeczy" Dlatego wybrałam ten szpital.

Wszystko okazało się KŁAMSTWEM!
gdyby nie szybka moja interwencja krzykiem " prosze mnie nie nacinać " natnęliby mnie bez zgody z zaskoczenia bo tak właśnie chcieli
nie można było rodzić w kucki bo im tak nie wygodnie ...
pomimo prośby nie mogłam wejść do wanny złagodzić ból
podpięto mnie do ktg mimo że się nie zgodziłam.

Zawsze chciałam mieć 3 czworo dzieci... ale ten szpital odebrał mi chęć do rozpoczynania na nowo...
Gdybym nie znała praw pacjentów, to pal licho!!! myślałabym że wszystko jest ok, że tak powinno się rodzić ... zresztą jak uważa 95% POlek

i wiecie co dziewczyny? ja studiuję kierunek medyczny. Skończę "swoje" i idę na położnictwo. Dlaczego???? bo chcę aby KAżDA RODZąCA rodziła po LUDZKU i tego dopilnuję!! Nigdy nie pozwolę aby ktoś potraktował rodzącą tak jak mnie!! Będę starać się być najlepszą!!! Nigdy nie będę łamać praw pacjentki i nie pozwolę aby ktoś inny je łamał... nawet jeżeli podkopywaliby pode mną dołki!!! Nie podniosę głosu na rodzącą, będę traktowac ja z szacunkiem, współczuć, pomagać jak najlepiej.... a jeżeli zdarzy się pacjentka bardzo agresywna i przypuśćmy na to... kopnie mnie czy coś w tym stylu... nadstawię jej drugi pośladek aby na mnie się wyżyła. Będę życzliwa, miło ustosunkowana. Moje nazwisko będzie znane na całe bielsko i okolice, aż w końcu doczekam się i będę przyjmować porody w domu.

Wszystko w Waszych rękach, przyszłych Mamach. Jeżeli to Wy nie będziecie się domagać swoich praw to polska porodówka nigdy się nie zmieni! Gdy kobieta staje się zależna od procedur medycznych i decyzji innych osób, traci zaufanie do włąsnej siły i intuicji. Czuje się jak przedmiot pozbawiony możliwości decydowania o sobie. Przychodząc przez procedurę przyjęcia do szpitala, łatwo jest poddać się roli POSŁUSZNEJ PACJENTKI i nie pytać o to, co się z tobą dzieje...
Zostałyśmy wychowane wśród opowieści o tym że to rodząca jest BIERNA cierpiąca, musi znieśc wiele przykrości i bólu i że to PERSONEL DECYDUJE o tym jak poród powinien przebiegać - MASAKRAAAA!!!!
Dlatego czas CIĄŻY jest dla was CZASEM BUDOWANIA SIłY WIARY W WASZ INSTYNKT , TAK ABYśCIE MOGłY SIę OBRONIć PRZED SIłą TEGO STEREOTYPU!!!

Złożyłam skargę na lekarzy i położnych do Biura Praw Pacjenta w Warszawie, oni, skierowali pismo do dyrektora szpitala w którym rodziłam, teraz czekam na odpowiedż. Jeżeli usłyszę tylko słowo " przepraszam" to nie daruję im tego, kieruję pismo do Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Beskidzkiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych w Bielsku na Krasińskiego 28, oraz Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej w Beskidzkiej Izbie Lekarskiej też na Krasińskiego.

Dziękuję.

Nie obchodzi mnie czy taka piguła zarabia mało czy dużo jak już pracuje w tym szpitalu to niech ten zawód wykonuje dobrze.Widziałem przedmiotowe traktowanie dzieci na oddziale laryngologi ,to nic że boli ,to nic że pół twarzy umazana krwią po zabiegu ,przecież przyjdzie mama i wszystko załatwi,ale mama zapiernicza do powiedzmy 16:00 licząc na to że tam gdzie dziecko zostawiła wszystko jest OK.

Byłam 3 dni i powiem szczerze jestem bardzo niezadowolona z warunków.
Leżałam na korytarzu, bo oddział był przepełniony, bo mieli tylko jednego lekarza.
Do lekarza nie mogę się doczepić, robił co mógł, dwoił się i troił a przy tym wszytkim był bardzo przyjaźnie nastawiony do pacjentów. Więcej takich lekarzy.
Pielęgniarki.. hmm jak to pielęgniarki wydaje im się, że są tam nie wiadomo kim, a tak naprawdę.. no chyba każdy wie jak z nimi jest. Nie mówię, że wszystkie, ale zdecydowana większość przynajmiej w tamtym szpitalu.

ja oceniam ta opiekę tak sobie. kiedyś przychodziło się do szpitala chorym a wychodziło zdrowym, a teraz przychodzi się chorym i wychodzi się chorym. Lekarze i personel nie doceniają jaki mają sprzęt, możliwości niż wcześniej. Znam opowieści na faktach jak Ś.P dziadek (byl chirurgiem) zajmował się położnictwem, laryngologią i Bóg wie czym tam jeszcze. Wtedy nie było tylu specjalistów co dziś i takiego sprzętu. I do dziś ludzie Dziadka miło wspominają mimo iż kolo 20 lat temu zmarł.

Natty witaj w gronie SŁUŻBY ZDROWIA

kurczaki ja pracuje też w szpitalu lecz na SPECIFICZNYM oddziale i nie bede się wypowiadać co do personelu bo do niego należe ale wiem że nie wszyscy jestesmy z tej samej gliny ulepieni i jedni maja takie podejscie do chorego drudzy inne ale przekonałam się że pileczka odbija się w dwie strony,tak jak personel do chorego tak chory do personelu a mało tego władza wyższa widzi jakim się jest pracownikiem i stad też premie lub brak ich.
Wdzieczna też jestem kiedy widzę usmiech na twarzach pacjentów i brak bólu.
Ale niestety przykre jest jak kolezanki i koledzy z pracy maja złe podejscie do pacjentów i liczą tylko na jedno.

wczoraj rano napisałam takiego długiego posta do tego tematu i jak chciałam wysłac to się forum wyłączyło ;(
Więc ja miałam i mam nadal okazję poznac pracę szpitala od tej drugiej strony - pracowniczej, ponieważ miałam dwutygodniowe praktyki w szpitalu a teraz mam zajęcia raz w tygodniu i pracuję sobie z pacjentami. Cóż mogę powiedziec... mam troszkę więcej zrozumienia dla personelu, można się wkurzyc kiedy pacjenci wchodzą i pytają o coś a informacja wisi na drzwiach :] Szpital ma bardzo kiepskie warunki, a raczej powiedziałabym że żadne, mimo to przeniosłam się tam ze szpitala w którym warunki były świetne - jak na polskie warunki to luksus po prostu. A dlaczego się przeniosłam.. bo wolę pracowac z ludzmi którzy lubią to co robią, znają się na tym i szanują własnych pacjentów. Teraz nie mają dla mnie znaczenia warunki, już nie narzekam na to a nawet nie zwracam zbytniej uwagi - ważna jest kadra, lekarze i pielęgniarki miłe dla pacjenta i chcące mu pomóc :))

ja byłam w szpitalu, miałam operacje, lezalam AŻ 3 dni:P dla mnie to meczarnia, lewe jedzenie, współczuję osobom któe musza spędzać w szpitalu wiele miesięcy...

byłam ostatnio z dzieciakiem w szpitalu w Kościerzynie. Naprawde było bardzo przyzwoicie. Bardzo miła obsługa medyczna.Mnóstwo gier i zabawek. Kiedy już chciałam podziękować za wszystko dostałam jeszcze ulubioną gre mojego dziecka w prezencie.Siostry nie znały szczegółów oprócz tego że cały ten arsenał gier otrzymały poprzez Agencję Reklamy MMKE z Katowic.Jescze raz bardzo dziękuję.Polecam tą placówkę.