Podstępne substancje, ich skutki zaczyna się odczuwać często po upływie sporego czasu -nawet rok , i nikt nie kojarzy objawów z przyjmowanymi dawno temu substancjami.

Podobną zależność od dawki obserwuje się dla oddziaływania promieniowania jonizującego w przebiegu radioterapii. Dopóki dawka skumulowana promieniowania rentgenowskiego jest istotnie niższa niż dawka progowa, komórki są w stanie się „podnieść” po dawce promieniowania. Po przekroczeniu dawki progowej, już nie są w stanie.
Istnieją duże podobieństwa w molekularnych mechanizmach działania FQ i promieniowania jonizującego, które również generuje masowo wolne rodniki. Jest jednak istotna różnica: Na promieniowanie jonizujące najbardziej wrażliwe są komórki szybko dzielące się (nabłonek jelitowy, szpik) a na FQ najbardziej wrażliwe są komórki wolno dzielące się: układ nerwowy, ścięgna, mięśnie). Wynika to z faktu, że promieniowanie jonizujące działa również na DNA jądrowe zaburzając procesy dzielenia się komórek, natomiast po FQ, DNA jądrowe nie jest aż tak uszkadzane, więc tkanka dzieląca się jest w stanie w większym stopniu zregenerować się poprzez apoptozę komórek z bardziej uszkodzonymi mitochondriami i rozmnożenie komórek nieco zdrowszych.

Skutek: Masywny stres oksydacyjny w mitochondriach. Masywne, powoli postępujące uszkodzenie DNA mitochondrialnego, które to DNA jest stale rozwinięte, a więc bardzo podatne na uszkodzenia wolnorodnikowe. Komórka próbuje się bronić usuwając uszkodzone mitochondria, jednak nowo powstające (przez podział) mitochondria mają również zaburzoną (nieco mniej) strukturę cytochromów, więc dalej generują stres oksydacyjny i się szybciej starzeją.
Tak więc mamy bombę z opóźnionym zapłonem rozwalającą DNA mitochondrialne.
Stopniowo postępuje coraz szybsza degradacja mitochondriów, bo zaburzona jest struktura nowo tworzonych cytochromów na bazie uszkodzonego DNA mitochondrialnego.
Na powyższe zjawisko nie ma lekarstwa, można jedynie podawać wysokie dawki antyoksydantów, by spowalniać proces dalszej destrukcji oraz pobudzać rozmnażanie się mitochondriów, by te mniej uszkodzone się rozmnażały, a te bardziej uszkodzone były usuwane. Najgorzej jest w układzie nerwowym i mięsniowo-ścięgnistym, gdyż komórki w tych układach się nie wymianiają na nowe (dane są raz na całe życie). Nie można więc usunąć całych uszkodzonych komórek i zastąpić je mniej uszkodzonymi.
Gdy dawka skumulowana fluorochinolonów w przeciągu kilku lat przekroczy wartość progową, indywidualną dla różnych osób, pojawiają się trudno odwracalne uszkodzenia wielonarządowe ze szczególnym wskazaniem na uszkodzenia ścięgien (np. pękanie ścięgien Achillesa) i neuropatie.
Fakt obserwowanej dawki progowej inicjującej masywne objawy może wynikać z przekroczenia zdolności komórki do usuwania uszkodzonych mitochondriów i zastępowania ich nieuszkodzonymi (mniej uszkodzonymi).

Prawdopodobny mechanizm destrukcyjnego działania fluorochinolonów:
Antybiotyki te hamują dysmutazę nadtlenkową (SOD) we krwi.
Więc prawdopodobnie również SOD mitochondrialną, która jest jednym z najważniejszych enzymów mitochondrialnych, którego mutacja jest letalna w okresie wczesnozarodkowym.
Enzym: Dysmutaza nadtlenkowa mitochondrialna (SODm) usuwa rodniki O2- powstające przez wyciek elektronów (e- + O2 -> O2-) z łańcucha cytochromów z szybkością ok. 0.1 Ampera w przeliczeniu na całego człowieka w warunkach spoczynkowych, fizjologicznych. Enzym ten jest więc główną, pierwszą barierą antyoksydacyjną. Przy uszkodzeniu cytochromów lub niedoborze Ubichinolu (Q10) wyciek ten się nasila do 5-10 Amperów.
W przypadku fluorochinolonów – mają one podobną budowę do chinonów tworzących m.in. koenzym Q10 – główny przenośnik elektronów w łańcuchu cytochromów. Tak więc FQ uszkadzają zarówno misterną strukturę cytochromów, przez co nasilają wyciek elektronów, jak i wyłączają dysmutazę nadtlenkową SODm, która jest pierwszą barierą usuwającą rodniki O2-.

Wysoka toksyczność wynika z faktu, że inicjują one powolne, systematyczne, postępujące uszkadzanie mitochondriów, czyli fabryk energii.
Większość ludzi, która zażyła Fluorochinolony nawet nie jest świadoma, że ich ogólna witalność zmniejszyła się o 5-10%, zrzucają to na karb choroby, z którą się mierzą...
 U niektórych spadek witalności może sięgać nawet 50-80%, przy czym w zdecydowanej większości rozwija się to powoli w ciągu kilku miesięcy/lat po zażyciu serii.

Ponieważ zbliża się przeziębienie/grypa/infekcja zatok/sezon Rona, pamiętaj, że antybiotyki fluorochinolonowe NIGDY nie powinny być stosowane jako pierwsza linia obrony. Są to niezwykle niebezpieczne antybiotyki, które mogą zniszczyć twoje zdrowie i zmienić twoje życie. Uważaj na wszystkie nazwy rodzajowe i marki wymienione poniżej:
Pierwsza generacja
Flumechina Flubaktyna
Kwas nalidyksowy NegGam, Wintomylon
Kwas oksolinowy Uroksyna
Kwas piromidowy Panacid
Kwas pipemidowy Dolcol
Eradacyl rozoksacyny
Drugie pokolenie
cyprofloksacyna
Cipro, Cipro XR, Ciprobay,
Ciproksyna
Enoxacin Enroxil, Penetrex
Lomefloksacyna Maxaquin
Nadifloksacyna Acuatim, Nadoxin, Nadixa
Norfloxacin Lexinor, Noroxin, Quinabic, Janacin
Ofloksacyna Floksyna, Oxaldin, Tarivid
Pefloksacyna Peflacyna
Rufloksacyna Urofloks
Trzecia generacja
Balofloksacyna Baloksyna
Gatifloxacin Tequin, Zymar
Grepafloksacyna Raxar
Lewofloksacyna Cravit, Levaquin
Moksyfloksacyna Avelox, Vigamox
Pazufloksacyna Pasil, Pazucross
Sparfloksacyna Zagam
Temafloksacyna Omniflox
Tosufloksacyna Ozex, Tosacin
Czwarta generacja
Besifloksacyna Besivance
Klinafloksacyna
Gemifloksacyna Faktywa
Sitafloksacyna Gracevit
Trovafloksacyna Trovan
Prulifloksacyna Quisnon
Quinsair - wziewna lewofloksacyna
Baxdel
• Iquix, Quixin (lewofloksacyna)
• Ocuflox (ofloksacyna)
• Vigamox (moksyfloksacyna)
• Zymar (gatifloksacyna)
• Moxeza (moksyfloksacyna)
Krople do uszu z fluorochinolonami
• Cetraxal, Ciprodex, Otiprio (cyprofloksacyna)
• Floksyna (ofloksacyna)
• Xtoro (finafloksacyna)
Fluorochinolony weterynaryjne
• Advocin, Advocid (danofloksacyna)
• Baytril (enrofloksacyna)
• Dicural, Vetequinon (difloksacyna)
• Floxasol, Saraflox, Sarafin (sarafloksacyna)
• Ibaflin (ibafloksacyna)
• Marbocy, Zeniquin (marbofloksacyna)
• Orbax, Victas (orbifloksacyna)
* Veraflox