Zdecydowanie musicie rozmawiać. Koniecznie musisz przestać mieszkać z przyszłą teściową. Powiedz co cię unieszczęśliwia ale w sposób bardzo łagodny tak jak potrafią tylko kobiety i nie wściekaj się jeśli usłyszysz to czego nie chciałaś słyszeć. Zdobywaj go łagodnością. I nie udowadniaj mu niczego. Nie walcz z nim bo to tylko rozpalanie zniczy nad waszym związkiem.






Szedłem kiedyś ścieżyną przez las...

Dokładnie. Ja też myślę, że warto po czekać. Jeśli po wyjeździe jego mamy on zacznie dostrzegać Twoje problemy i po gadacie o tym to wtedy się zastanów co dalej.

Macie się wyprowadzić i mieszkać sami.. zostało raptem kilka dni.. Może warto poczekać i zobaczyć co będzie dalej?
Warto, też uświadomić chłopakowi, że to z Tobą się związał i z Tobą wiąże przyszłość i że Mama jest ważną osobą natomiast nie powinna ona tylko krytykować.. a nawet jeśli krytykuje, On powinien odpowiednio dać jej do zrozumienia że to nie jest jej życie... No chyba, że to mamusia mu wybiera z kim ma żyć.

Rozmowa, rozmow, rozmowa...


Brzmi banalnie... ale tylko to daje nam świadomość tego jaki nasz związek jest.

Witam, pisze z UK, mam 28 lat i od 5 lat mieszkam tutaj wraz ze swoim chlopakiem, z Portugalii, trzy lata temu dojechala do nas jego mama z bratem i juz w pierwszych dnaich zaczely sie problemy. Z placeniem rachunkow i ogolnie co i jak. Dlatego ze wczesniej mieszkalismy sami i wszystko ukladalo sie miedzy nami bardzo dobrze. Ja nie widzialam swiata poza nim. Jednak wszystko sie skomplikowalo kiedy ona zamieszkala z nami. Dlatego ze mamy zupelnie inne podejscie do zycia, to od samego poczatku byly zgrzyty miedzy nami. Moze problemu by nie bylo gdyby moj chlopak od zaraz z nia zaczal rozmawiac, ale on zawsze stoi tylko po stronie matki, przez co bardzo czesto sie klocimy, prawie bez przerwy. Juz mam dosyc takiego zycia, ja nie potrafie sie z ta kobieta dogadac, ciagle robi mi na zlosc, a kiedy rozmawiam o tym z moim chlopekiem to on ciagle ja broni i usparwiedliwia. Nie wiem co zrobic, mimo iz za dwa tygodnie sie od nich wyprowadzamy, to i tak problem pozostaje. Bo moj chlopak nawet kiedy wiadzi jak ona mnie zle traktuje, to i tak nigdy jej nie zwrozci uwagi, a nawet udaje ze nic sie nie dzieje, razmawia z nia tak jakby nigdy nic. W ten sposob pokazuje nie tylko ona mnie poniza ale on rowniez. Juz tyle sie to ciagnie ze gubie sie w tym wszystkim i zasataniwam sie po co ja z nim jeszcze jestem, czy ja go w ogole jeszcze kocham...Wydaje mi sie ze jestem z nim tylko daltego ze mieszakmy razem i mamy wspolne rzeczy. I coraz bardziej tesknie za domem w Polsce, za moja rodzina, tak bardzo ze mnie marze o niczym innym jak tylko znowu tam wrocic na stale, ale co z tym zyciem tutaj? Co z moim chlopakiem, a wlasciwie to juz prawie narzeczonym, czy ja dobrze robie wiazac sie z kims takim.....? Prosze o opinie, rade co robic, dziekuje.