Witam ,nie to nie jest temat dla mnie ,bo ja nie przeżyłam żadnej traumy. Moje życie jest najwidoczniej nudne, bo nic takiego mnie nie spotkało. Rodzice mnie nie bili, mój dom zawsze był domem, można stwierdzić to gdy gdzieś się jest i jeśli ktoś się urywa i myśli ,aby szybciej, bo chcę do domu. Ja zawsze tak miałam, nie uciekałam nigdy z domu za młodu, chociaż czasem miałam tego domu naprawdę dosyć. Nie powiem nic w tym temacie, bo uważam że jeśli się czegoś nie przeżyło to nie można nic stwierdzić ,nigdy

nie o to chodziło w tym temacie ....każdy powienien zacząć opowiadać o jakiejś osobistej traumie żeby wszyscy się pośmiali albo współczuli ....zależy od pkt widzenia i pkt co to za trauma ...np. tragedia jak mama we mnie rzucała rzadkim kałem psa gdy pomyliłem/łam się podczas liczenia 100! (silnia) albo ....tacie znudził się kabel od telewizora razem z telewizorem podczas bicia mnie .....ale teraz na szczęscie używa paska skórzanego ....z przypiętą piłą spalinową ....zostają blizny ale mniej boli niż rozbijanie tv o głowe .......... no z grubsza coś takiego :) niestety ...jeśli myslicie ,ze to sa wymyslone historie to sie mylicie ...ja nie jestem na tyle spaczony zeby je wymyslic ...... to byly opowiesci moich znajomych ...niestety obydwoje już nie żyją ...i to ani nie samobujstwo ani morderca ich nie zabiło ani rodzice .....zabił ich odpowiednio rak i ebola .......wyobraźcie sobie takie coś ......w dzieciństwie cierpisz bo rodzice maja prawo cie bardzo mocno krzywdzic a ty musisz to znosic ...a gdy znajdziesz sile aby przezyc to cale cierpienie ..ida straszliwe choroby ktore sprawiaja wieksze cierpienie i sa nieuleczalne ...no cóż lepiej żeby już nie żyli niż żeby dawali się jeszcze molestować przez dzisiejszy świat

pozdrowionka dla wszystkich;)

witam również:)

Hej:)
tutaj Aurelia z Warszawy:)
Pozdrawiam wszystkich:)

Witam ludzi o otwartym umyśle i skorych do zróżnicowanej polemiki .