to chyba zostaje IV ok

tse tse tse..

mam zagadkę kasiu zgadniesz?

Wedle prastarej legendy dzieje Łowicza miałyby zacząć się od pamiętnej wędrówki trzech braci Słowian: Lecha, Czecha oraz Rusa. Jak wiadomo bracia rozdzielili się. Kiedy tak Lech zaczął samotnie wędrować po kraju poczuł się zmęczony i przysiadł pod drzewem. Na tymże drzewie spoczął również orzeł, który zmierzywszy rycerza wzrokiem tak do niego rzekł: "Dam ci wytrzymały łuk i cztery złote strzały, tam gdzie one padną powstaną wspaniałe miasta". Lech wnet posłuchał rady, napiął mięśnie i posłał w górę cztery strzały. Pierwsza utkwiła tam gdzie obecnie leży Warszawa, druga tam gdzie Kraków, trzecia zahaczyła Gniezno i na wieki utkwiła w Gople a czwarta? Ta zagubiła się gdzieś po drodze i nikt o niej nie pamiętał. Parę wieków później okolice rzeki Bzury chętnie odwiedzane były przez Bolesława Chrobrego i jego drużynę. Tereny te słynęły z obfitości zwierzyny łownej i urodzajnych pól. I wlaśnie tutaj, gdzie po latach odnaleziono zagubioną czwartą strzałę, biskupi wznieśli swój zamek, stworzyli sądy i mennicę, zaś za sprawą Jarosława Bogorii Skotnickiego wieś do rangi miasta podnieśli. Miasto Łowiczem nazwano.

jak na razie tylko to znalazłam

ej tutaj jest dość dużo wiadomości o histori
http://www.zamkipolskie.com/lowicz/lowicz.html

Legenda o herbie miasta łowicza



Działo się to przed laty. Gdzie dziś leży wspaniałe miasto Łowiczem zwane, dawniej rozciągała się niezmierzona puszcza. Na jej skraju mieszkał bardzo ubogi drwal Łukasz. Miał on żonę Oleńkę i trzech synów: Wacława, Igora i Czarka. Drwal utrzymywał się z ciężkiej pracy – ścinania drzew, ale to ledwo starczało na jedzenie. Przestał więc płacić daninę. Nie spodobało się to Samborowi, do którego należał cały bór i pobliskie zagrody. Kazał zamknąć Łukasza w lochach własnego zamczyska. Rodzina drwala wielokrotnie błagała Sambora, aby go uwolnił, lecz on nie dał się uprosić. Dla Oleńki i jej synów nastały ciężkie czasy.
Sprzedali chatę i wszystko, co mieli, ale i to niewiele im pomogło, bo wciąż było mało pieniędzy na wykupienie Łukasza.
Pewnego dnia stała się rzecz straszna. Król zachorował. Zjeżdżali się lekarze z całego świata, by go uleczyć. Za dokonanie tego cudu władca obiecał nagrodę. Jednak nawet najlepsi medycy nie potrafili powiedzieć, co mu dolega.
Wieść ta dotarła również do biednego drwala. Znał on tajemne lekarstwo na każdą chorobę. Więzień postanowił poprosić swego ciemięzcę, aby mu pozwolił jechać do króla i uzdrowić go. Ten jednak tylko go wyśmiał. Sambor od dawna czekał na śmierć władcy, ponieważ chciał zostać jego następcą. Traf chciał, że Oleńka zobaczyła się z mężem przez okienko w lochu. Łukasz przekazał jej recepturę na niezwykły lek.
W sercu rozległej puszczy rosły kwiaty niebieskie jak lazur nieba, a miały one moc, która wracała energię życiową. Trudno było je odnaleźć, ale jeszcze trudniej zdobyć składnik główny. A były to 4 krople krwi pelikana- ptaka, który symbolizował miłość rodzicielską, a jego krew ożywiała serce i umysł człowieka. Zdeterminowana Oleńka zdobyła jednak wszystko, czego potrzebowała do przyrządzenia naparu.
Po jego wypiciu król od razu poczuł się lepiej. Chciał wynagrodzić Oleńkę bogactwem. Ona jednak pragnęła tylko, aby uwolniono jej męża. Opowiedziała królowi historię pojmania Łukasza i próby jego uwolnienia. Władca bardzo się rozgniewał, że Sambor czyhał na jego śmierć. Kazał wypuścić drwala, a złego wasala skazał na śmierć. Jego dobra przekazano Łukaszowi.
Po wielu latach drwal i jego rodzina wybudowali piękny zamek i założyli gród, którego nazwa zbudowana została z pierwszych liter imion członków całej rodziny.
Na cześć cudownego ocalenia króla, w herbie rodu dzielnego Łukasza widnieją dwa pelikany, między którymi rosną niebieskie kwiaty na zielonej łodydze

cieszę się, ze chociaż jedna osoba podeszła poważnie do tematu