Zgadzam się, nigdy nie byłam samotna, w domu też zawsze ktoś był, nie lubie generalnie siedzieć sama, ale nie jestem też zbytnio towarzyska, potrzebuje sprawdzonych ludzi wokół siebie ale do czego zmierzam. Zgadzam się, że sa różne rodzaje samotności ja piszę o tej, że ludzie nie przykładają się do budowania związków między ludzkich, do zawierania znajmości i przyjaźni, do bycia dobrym i uczynnym. Niektórzy są tak wychowani od małego, że liczysz się tylko ty, że nie ma po co mieć kolegów, koleżanek itd. Potem Ci ludzie w dorosłym życiu nie potrafią budować więzi nie potrafią się odnaleść. To jest przykre. Miłość i przyjaźń sama nie przyjdzie, ja ją budowałam i buduje latami, a niektórzy by chcieli mieć to wszytsko od tak od zaraz, bez wysiłku.

Po części też sie zgadzam z przedmówcami. Jednak założyciel tematu pewnie faktycznie czuje się tak jak to opisał. Należy jednak po prostu wziąć się w garść.

Samotność jest wewnętrzną pustką, jednak nie jest powodem do zadręczania się. Cieszmy się tym że żyjemy ponieważ kiedyś może nas nie być. Mort oznacza śmierć to początek, czy koniec każdy ma na ten temat własne zdanie zobaczmy co mówi o tym nauka.

Zgadzam się z Vik123 samotnośc i osamotnienie to są dwa różne uczucia, które należy sie nauczyc rozpoznać. Samotność to nasz naturalny stan, wszyscy jesteśmy samotni, sami z sobą rodzimy się sami i sami umieramy. Samotność taka to piekny stan to nic nienormalnego i dopiero kiedy pokochasz swoją samotność to przestajesz czuc się osamotniona. Osamotnienie to uczucie smutku wynikające z braku osób z zewnatrz, których bliskości pragniemy,uczucie osamotnienia, to uczucie że nikt nas nie kocha. Przedewszystkim wynika ono z tego ze swoje oczekiwania kierujemy na zewnatrz. Czekamy ze życie nam da chłopaka, ze inni ludzie nam dadzą miłość i przyjaźń, natomiast nie koncentrujemy się na tym żeby dawac miłość i przyjaźń innym ludzią. Moim zdaniem lekarstwem na osamotnienie jest skupienie się na sobie ssamym i zadanie sobie pytania: co pieknego ja moge dać światu? I potem w miare dawania, przechodzi uczucie pustki i osamotnienia, bo dając zyskujesz.