Oko - Vladimir Nabokov
Jestem zafascynowana ostatnio literaturą Rosyjską, Nabokova i Dostojewskiego toteż z chęcią sięgnęłam po "Oko" tego pierwszego.
Nie wiedziałam czego się spodziewać gdyż jedyną recenzją jaką znalazłam w internecie było:
Cytuj:
Krótka. ale smakowita powieść Vladimira Nabokova (1899-1977) Oko. napisana na przełomie roku 1929 i 1930. jest bardzo ważna w dorobku pisarza jako pierwsze pojawienie się pewnych istotnych dla jego twórczości tematów. zabiegów i tendencji. To najwcześniejsza Nabokovowska powieść. w której narracja prowadzona jest nie w trzeciej. ale w pierwszej osobie. To także najwcześniejsza jego powieść. w której pojawiają się jako problemy pierwszoplanowe zagadnienia solipsyzmu i tożsamości. Wreszcie jest to pierwsza powieść. w której stykamy się z fałszywą wizją świata. prezentowaną przez człowieka niezrównoważonego psychicznie. W "Oku" należy więc widzieć poprzednika wielu arcydzieł rosyjsko-amerykańskiego prozaika. na przykład "Rozpaczy". "Lolity" i "Bladego ognia".
Tak więc po przeczytaniu recenzji która w sposob bardzo zdawkowy odnosiła się do samej treści utworu zaś jakby podkreślała, że jest to PIERWSZA, NAJWCZEŚNIEJSZA powieść Nabokova o określonych tendencjach itp pomyślałam, ze nie powinnam spodziewać się nic rewelacyjnego. Jakże się myliłam! I odrazu zrozumiałam czemu recenzja nie zdradza treści książki. Wtedy odebrałaby czytelnikowi cała frajdę odkrywania pewnego konceptu autora.
Powieść jest o tym, że każdy człowiek jest jak lustro, ktore odbija różne nasze obrazy. Główny bohater książki popełnia nieudane samobójstwo jednak kiedy budzi się w szpitalu jest przekonany, że to tylko figiel jego umysłu który żyje nadal rozpędem, tworząc przed bohaterem obraz rzeczywistości który jest tylko wymysłem jego wyobraźni. Bohater, przekonany, że umarł w dniu popełnienia samobójstwa pozbywa się pewnych zahamowań i postanawia sprawdzić jaki obraz siebie pozostawił. Zaskakujące jest to, jak różne opinie o jednym człowieku mogą mieć inni ludzie. Książka warta uwagi i polecenia.
Do powieści dołączona jest krótka analiza, można w niej wyczytać wiele kontekstów chociaż autor owej analizy traktuje czasami czytelnika jak przygłupa który nie zrozumiał treści książki i wszystko tłumaczy od początku i łopatologicznie :D Także przedmowa Nabokova po krotce wprowadza nas w świat powieści, autor między innymi przeprowadza krótką genezę tytułu powieści - bardzo trafnego zresztą, i rys postaci.
minusem są rosyjskie nazwiska do których nigdy nie mam pamięci :)
