ALUMINIUM - TEGO NIE POLUBISZ CZ. 1/4
https://www.youtube.com/watch?v=C66vZhd4a7A

_________________
medicus curat, natura sanat.

ALUMINIUM - TEGO NIE POLUBISZ CZ. 2/4
https://www.youtube.com/watch?v=vZkKulK0ipY

_________________
medicus curat, natura sanat.

ALUMINIUM - TEGO NIE POLUBISZ CZ. 3/4 HD
https://www.youtube.com/watch?v=kblDtxl6Amc

_________________
medicus curat, natura sanat.

ALUMINIUM - TEGO NIE POLUBISZ CZ. 4/4 HD
https://www.youtube.com/watch?v=S_LOcKGwcpE

_________________
medicus curat, natura sanat.

https://jonrappoport.wordpress.com/2019/04/15/toxic-aluminum-in-vaccines/
Toksyczne aluminium w szczepionkach
 Tłumacz google
przezJon Rappoport
Jon Rappoport
15 kwietnia 2019 r
(Aby dołączyć do naszej listy e-mail, kliknij tutaj .)
Mam nadzieję, że aluminium, składnik wielu szczepionek, będzie nadal poruszać się na liście kluczowych kwestii w wojnach szczepionkowych. Główne siły medyczne wierzą, że mogą odeprzeć wszelkie krytyki. Oni się mylą. Ale ujawnienie prawdy musi się nasilać.
W Robert Kennedy, na stronie Jr., World Mercury Project, znajduje się biblioteka naukowa dotycząca toksycznych glin w szczepionkach . Zalecam przeczytanie wszystkich cytatów. Są bardzo pouczające, a niektóre z nich stanowią doskonałą amunicję. Oto kilka przykładów:
„Wykazano, że aluminium występuje w tkance mózgowej w sporadycznej chorobie Alzheimera. Dokonaliśmy pierwszych pomiarów glinu w tkance mózgowej u 12 dawców, u których zdiagnozowano rodzinną chorobę Alzheimera. Stężenia glinu były bardzo wysokie… Ogólnie, stężenia były wyższe niż we wszystkich poprzednich pomiarach glinu mózgu z wyjątkiem przypadków znanej encefalopatii indukowanej glinem… Unikalne dane ilościowe i oszałamiające obrazy aluminium w rodzinnej chorobie Alzheimera tkanka mózgowa podnoszą widmo rola aluminium w tej niszczycielskiej chorobie. ”(„ Aluminium w tkance mózgowej w rodzinnej chorobie Alzheimera ”, Ambreen Mirza, Andrew King, Claire Troakes, Christopher Exley. Journal of Trace Elements w medycynie i biologii, listopad 2016 r.)
„Adiuwanty szczepionkowe i szczepionki mogą wywoływać objawy autoimmunologiczne i zapalne u podatnych osobników. Do tej pory większość prób szczepionek dla ludzi wykorzystuje adiuwanty glinowe (Al) jako placebo, pomimo wielu dowodów wskazujących, że Al w ekspozycjach związanych ze szczepionkami może być toksyczny dla ludzi i zwierząt… Wydaje się, że Gardasil poprzez swój adiuwant Al i antygeny HPV ma zdolność wywoływania zapalenia nerwów i reakcje autoimmunologiczne, prowadzące dalej do zmian behawioralnych… W świetle tych odkryć niniejsze badanie podkreśla konieczność zachowania ostrożności w odniesieniu do dalszych masowych szczepień szczepionką o jeszcze nie udowodnionej długoterminowej korzyści klinicznej w zapobieganiu rakowi szyjki macicy ”( Rotem Inbar, Ronen Weiss, Lucija Tomljenovic, Maria-Teresa Arango, Yael Deri, Christopher A Shaw, Joab Chapman, Miri Blank, Yehuda Shoenfeld, Immunol Res,
„Niemowlęta i małe dzieci na całym świecie otrzymują duże ilości glinu z wielu szczepień. Przyrostowe zmiany w harmonogramie szczepień w ciągu ostatnich kilku lat znacznie zwiększyły ilość aluminium w strzałach z dzieciństwa. Liczne badania dostarczają przekonujących dowodów na to, że wstrzyknięte aluminium może być szkodliwe dla zdrowia. Aluminium może pozostać w komórkach długo po szczepieniu i może powodować zaburzenia neurologiczne i autoimmunologiczne. Podczas wczesnego rozwoju mózg dziecka jest bardziej podatny na toksyny, a nerki są mniej zdolne do ich eliminacji. W związku z tym dzieci mają większe ryzyko niż osoby dorosłe niepożądane reakcje na glin w szczepionkach.
„U małych dzieci istnieje bardzo istotna korelacja między liczbą podawanych szczepionek pediatrycznych z adiuwantem aluminiowym a odsetkiem zaburzeń ze spektrum autyzmu. Wiele cech neurotoksyczności indukowanej glinem może częściowo wynikać z reakcji autoimmunologicznych, jako części zespołu ASIA [zespół autoimmunologiczny indukowany przez adiuwanty]. Do szczepionek dodawany jest glin, aby pomóc szczepionce skuteczniej działać, ale w przeciwieństwie do aluminiowego pożywienia, które zwykle szybko się usuwa z organizmu, aluminium stosowane w szczepionkach i wstrzykiwane ma zapewnić długotrwałą ekspozycję komórkową. Problem z aluminium pochodzącym ze szczepionki jest więc dwojaki: napędza odpowiedź immunologiczną nawet w przypadku braku zagrożenia wirusowego lub bakteryjnego i może przedostać się do centralnego układu nerwowego.
Na podstawie tych i wielu innych sugestywnych cytatów z badań, jaki uczciwy badacz nie chciałby sondować kwestii szczepionki aluminiowej do jej głębokości?
Niedawny artykuł kilku autorów , w tym eksperta od aluminium, Christophera Exleya, opisuje odkrycie niepokojąco wysokiego poziomu glinu w mózgach dzieci z autyzmem. Badania nie obejmują bezpośrednio szczepionek, ale z pewnością wskazują drogę do dalszych badań - i jakie powinno być moratorium na produkcję szczepionek z aluminium.
Robert Kennedy, Jr .: „Dr. Odkrycia Exleya mają szokujące konsekwencje dla dzisiejszego pokolenia dzieci, które otrzymują 5000 mcg. glinu w szczepionkach w wieku 18 miesięcy i do 5 250 dodatkowych mcg. jeśli zostaną podane wszystkie zalecane dawki przypominające, szczepionki przeciwko HPV i zapaleniu opon mózgowych ”.
Oto lista szczepionek amerykańskich zawierających jeden lub więcej adiuwantów glinowych: Dt, Td, DTaP, Hib, Hep A, Hep B, HPV, meningokokowy, pneumokokowy, DTaP-IPV, DTaP-IPV / Hib, Hep A / HepB.

http://analit.agh.edu.pl/wp-content/uploads/2016/10/12_Zuziak_Justyna_Analit_2.pdf
Wpływ glinu na organizm człowieka
Wpływ glinu na organizm człowiek jednoznacznie można określić jako toksyczny. Dowodem na
wyżej postawione stwierdzenie może być historia z Cameford z 1988 roku, kiedy to 20 ton siarczanu
glinu (Al2(SO4)3 jest popularnym i często stosowanym koagulantem podczas oczyszczania ścieków)
w wyniku awarii przedostało się do zbiornika z wodą pitną. Wykrycie i usunięcie usterki nastąpiło
z opóźnieniem, skutkiem czego mieszkańcy Wielkiej Brytanii dostali zanieczyszczoną glinem (320
mg/l) oraz mocno zakwaszoną (pH 3,5-5) wodę pitną. Początkowo mieszkańcy uskarżali się na zły
smak wody, a następnie na pieczenie w przełyku i inne dolegliwości z strony układu pokarmowego,
wysypki skórne, bóle stawów oraz utratę pamięci. Zwierzęta, które miały kontakt z skażoną wodą,
głównie ryby – zginęły [20].
Wyniki badań prowadzonych w ciągu ostatnich dziesięcioleci zmieniły pogląd na rolę glinu
w funkcjonowaniu roślin, zwierząt i ludzi. Udokumentowano szkodliwe działanie Al3+ w patogenezie
wielu chorób u pacjentów dializowanych. Przepony Donnana stosowane w urządzeniach do dializy
nie eliminują glinu tak skutecznie jak nerki, co sprawia kłopoty chorym nefrologicznie. Zaburzenia
koordynacji ruchów, drżenie, ruchy mimowolne, mioklonie, dysartria i dysfazja to jedne
z bezpośrednich objawów encefalopatii podializowej. Długodystansowym objawem tego zaburzenia
jest demencja, która pojawiała się już nawet po około 15 miesiącach od rozpoczęcia dializ. W mózgu,
mięśniach oraz kościach osób zmarłych w skutek tej choroby stwierdzano znacznie podwyższone
stężenie glinu. Na wystąpienie encefalopatii podializowej ma wpływ jakość wody używanej
w dializatach oraz uszkodzenie bariery krew-mózg. Już w latach osiemdziesiątych stwierdzono, że
jony glinu z wody mogą dyfundować do osocza krwi powodując uszkodzenia układu nerwowego,
a przenikanie jonów przez barierę krew-mózg uzależnione jest od stopnia jonizacji związku, jego
J. Zuziak et al. / Analit 2 (2016) 110–120
118
rozpuszczalności w lipidach i wielkości cząsteczki [7]. Kolejne badania wykazały duże znaczenie
dynamiki przenikania glinu do mózgu i funkcji nerek. Okres półtrwania glinu w surowicy krwi
wynosi około 30 min, zatem jego kumulacja uzależniona jest od wydolności nerek. Opisywany zespół
encefalopatii może także występować w wyniku zażywania leków zawierających w swoim składzie
glin np. środki przeciw nadkwasocie zawierające Al(OH)3. W efekcie licznych badań i podjętych prób
eliminacji glinu z leków oraz dializatów przypadki encefalopatii zdarzają się stosunkowo rzadko [2].
Stwardnienie zanikowe boczne, parkinsonizm skojarzony z demencją starczą to kolejne jednostki
chorobowe za których przyczynę w dużej mierze uważa się glin. Cechą wspólna tych chorób jest
atrofia neuronów, degeneracja neurofibryli, limfopenia, zaburzenia funkcji limfocytów T. Badania
rezonansu magnetycznego wskazują na kumulację glinu w obrębie hipokampa [21].
Istnieje prawdopodobieństwo, że glin jest również czynnikiem etiologicznym klasycznej choroby
Parkinsona. Zwolennicy tej teorii powołują się między innymi na to, że 30-50% cierpiących na
parkinsonizm choruje równocześnie na chorobę Alzheimera, a u 60% pacjentów z demencją
Alzheimera zdarzają się zaburzenia pozapiramidowe. Typowymi objawami Parkinsona są:
spowolnienie ruchowe, drżenia spoczynkowe, wzmożenia napięcia mięśni typu plastycznego. Na
chorobę Parkinsona choruje ok. 1,5 -2% osób po 70. roku życia (0,15% ogółu populacji), średni wiek
zachorowania to 58 lat, mężczyźni chorują częściej niż kobiety [22].
Z powodu starzenia się społeczeństwa znacząco wzrasta odsetek osób w starszym wieku, a co za
tym idzie – liczba ludzi cierpiących na zespoły otępienne czego przykładem może być choroba
Alzheimera. Choroba ta jest najczęstszą przyczyną demencji i występuje u około 1% populacji
w wieku 60 lat, a nawet do 50% osób w wieku 90 lat. Choroba Alzheimera dziedziczona jest u około
5% - mutacja genu na 21. chromosomie. Pierwsze symptomy tej choroby to zaburzenia pamięci,
orientacji, koncentracji i uwagi, zaburzenia językowe („wypadanie słów”), a w kolejnych stadiach
choroby urojenia i omamy, niepokój psychoruchowy i objaw wędrowania, zaburzenia snu i rytmu
dobowego, zaburzenia zachowania i nastroju, mioklonie i napady padaczkowe oraz wiele innych
zaburzeń neurologicznych [22].
Otępienie starcze typu alzheimerowskiego można zdiagnozować poprzez badania
histopatologiczne mózgu, które pozwalają na określenie rodzaju zaburzeń i obszarów dotkniętych
zmianami zwyrodnieniowo-zanikowymi. Charakterystycznymi zmianami w mózgu jest nadmierna
obecność płytki starczej zbudowanej z patologicznego białka β-amyloidu oraz parzyste sploty
zdegenerowanych komórek nerwowych zlokalizowane w podwzgórzu i tworze siatkowatym. Dzięki
badaniom MR stwierdzono także około 40% zmniejszenie hipokampa (odpowiada za proces uczenia
się i zapamiętywania) w porównaniu do grupy kontrolnej, co jest ważnym elementem diagnostyki
opisywanej amyloidozy [22,23]. Innym charakterystycznym objawem jest symetryczne poszerzenie
bruzd na sklepistości półkul. Na rysunku (rys.3.) przedstawiono przekrój czołowy MR głowy
ze zróżnicowaniem obrazu prawidłowego, średniozaawansowanej i wysoce zaawansowanej choroby
Alzheimera.