Ocet jabłkowy stosowany jest powszechnie w ludowej medycynie ze względu na dużą zawartość potasu, a ponadto fosforu, chloru, sodu, magnezu, wapnia, siarki, żelaza, fluoru, krzemu i innych śladowych pierwiastków. Ocet jabłkowy działa profilaktycznie i leczniczo w przypadku wielu chorób. Dlaczego potas jest tak ważny w naszym organizmie? Jest potrzebny dzieciom do wzrostu. Opóźnia stwardnienie naczyń krwionośnych (miażdżyca), a także działa bakteriobójczo. Jeśli stwierdzamy u siebie osłabienie świeżości psychicznej, mamy trudności w podejmowaniu decyzji czy osłabioną pamięć, jesteśmy wrażliwi na zimno, mamy zimne nogi i ręce, nasze nogi są podatne na odciski, twardnieje nam skóra na podeszwach, mamy skłonność do zaparć, jesteśmy podatni na przeziębienia i choroby infekcyjne, brakuje nam łaknienia, mamy nudności z wymiotami, nasze rany trudno się goją, często swędzi nas skóra, psują nam się zęby, wyskakują nam pryszcze na skórze, drgają nam powieki i kąciki ust, mamy częste i bolesne skurcze nóg w nocy, nie możemy wypocząć, jesteśmy w stanie stałego napięcia nerwowego, coraz gorzej śpimy, mamy bóle w stawach i rozwija się u nas artretyzm, to znaczy, że mamy niedobór potasu, a w tym może pomóc ocet jabłkowy

Jak przygotować ocet jabłkowy:

Z umytych jabłek wyciąć zepsute lub robaczywe części, owoce zgnieść lub utrzeć na tarce. Można zużyć również skórki z jabłek oraz resztki pozostałe podczas sporządzania kompotu. W naczyniu ze szkła lub drewna (np. beczułka) bądź emaliowanej gliny zalać tę surową miazgę ciepłą, przegotowaną wodą w ilości 0,5 litra na 0,4 kg miazgi. Na każdy litr wody dodać 100 g miodu lub cukru, a w celu przyspieszenia fermentacji octowej - 10 g drożdży piekarniczych i 20 g suchego chleba razowego. Naczynia nie zakrywać i trzymać w pomieszczeniu o temperaturze 20-30°C w miejscu ciemnym, ponieważ promienie ultrafioletowe szkodzą przebiegowi fermentacji. Zalana miazgę należy 2-3 razy dziennie mieszać drewnianą łyżką, po 10 dniach zlać wszystko do woreczka z gazy. Otrzymany po wyciśnięciu sok przecedzić ponownie do naczynia z szerokim otworem. Na każdy litr soku można dodać 50-100 g miodu lub cukru. Dobrze wymieszać. W celu przeprowadzenia drugiego stadium fermentacji, należy zakryć naczynie gazą i trzymać je w ciepłym miejscu. Fermentacja jest zakończona, kiedy płyn uspokoi się i przybierze jasny kolor. W zależności od jakości soku ocet jabłkowy będzie gotowy do użytku po upływie 40-60 dni. Ocet przelać do butelek filtrując płyn przez lejek wyłożony gazą. Butelki szczelnie zakorkować, zalać woskiem lub lakiem i przechowywać w ciemnym i chłodnym miejscu.

Można też przygotować ocet winny sposobem uproszczonym:
Obierzyny ze zdrowych jabłek włożyć do szklanego naczynia, zalać przegotowaną słodzoną wodą w proporcji 2 łyżki cukru na szklankę wody. Zawiązać naczynie płótnem. Po 3-4 tygodniach otrzymamy ocet gotowy do użytku.
I bardzo ważne - nie zapomnijmy opisać butelek. O pomyłkę nie trudno. Dzieciom należy pokazać, że mama w tym miejscu i w takich butelkach trzyma ocet i nie wolno go pić samemu, bo to jest tylko na lekarstwo.

Ocet jabłkowy stosuje się jako przyprawę do sałatek i do innych potraw, według potrzeb organizmu pacjenta, jako kwaśny dodatek do spożywanego pokarmu. Prof. Jarwis zaleca stosować ocet jabłkowy jako produkt dietetyczny i jako środek leczniczy. Ze względu na właściwości octu jabłkowego (uodparnia na infekcje, dostarcza składników niezbędnych do utrzymania równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie) zaleca się profilaktyczne jego zażywanie w następującej ilości:

Dorośli - 2 razy dziennie 2-4 łyżeczki octu jabłkowego z 2 łyżeczkami miodu na 1/2 szklanki ciepłej, przegotowanej wody. Dobrze wymieszać.
Dzieci - 1 łyżeczka octu jabłkowego z 2 łyżeczkami miodu na 1/2 szklanki ciepłej, przegotowanej wody. Dobrze wymieszać

Nasza przemiana materii jest ściśle związana z kwasem octowym. jest on produktem organizmu, bez którego nasze procesy przemiany materii nie byłyby w ogóle możliwe. W 1953 roku biochemik Hans A. Krebs otrzymał Nagrodę Nobla w zakresie medycyny, ale także był pierwszym naukowcem udowodniającym, że prawie wszystkie żywe organizmy, w tym człowiek, podczas procesów przemiany materii produkują duże ilości kwasu octowego. Wydaje się to zdumiewające ( dla zaczarowanych współczesnymi informacjami medycznymi), jest on absolutnie niezbędny dla życia.
Punktem wyjścia dla prac Krepsa były badania, które prowadził Feodor Lynen z Instytutu Maxa Planka w Monachium, któremu udało się już w 1951 roku wyizolować wyprodukowany w żywym organizmie kwas octowy. Również Lynen otrzymał w 1964 roku Nagrodę Nobla, po tym, gdy wyjaśnił wszystkie zachodzące w organizmach, w związku z tym procesy.

W formie uproszczonej, wyniki badań brzmią. Gdy człowiek zje tłuszcz, organizm wytwarza z niego kwas octowy, dalej go przetwarzając i wykorzystując. Podobnie z węglowodanów powstaje podczas przemian materii kwas octowy. Węglowodany, w postaci skrobi są rozkładane na dekstrozę, a następnie zamieniane na aldehyd octowy, by poprzez połączenie z tlenem utworzyć kwas octowy. Z jednego grama węglowodanów powstaje około 0,6 g kwasu octowego. Dla osób spożywających duże ilości cukru ważna informacja, że aldehyd octowy w większych ilościach jest nie sprzyjający zdrowiu (jedzmy mniej słodyczy)

Średnio w ciągu dnia w ludzkim organizmie powstaje około 100 g kwasu octowego. W przypadku wyjątkowo tłustej diety ilość ta może być większa. Kwas octowy jest w pewnym sensie źródłem siły napędowej naszego organizmu, bez niego wiele procesów metabolicznych przebiegałoby dłużej, wolniej a nawet nie dochodziłoby do istotnego końca.
Spożywanie octu oznacza dodatkową dawkę tego cennego "eliksiru" i wsparcie licznych biochemicznych procesów, regulowanych przez własny kwas octowy.

Jak opisywane w innych wątkach forum, niezbędne dla życia są . in. składniki mineralne(bioelementy). Jak ważny jest wapń, wiedzą wszyscy (?). Jest istotny w budowie kości, uczestniczy w pracy mięśni. Potas, istotny w gospodarce wodą, czy żelazo kluczowe dla układu transportu tlenu. Mało znany (bo skąd?) jest fakt, że kwas octowy w znacznym stopniu poprawia wykorzystanie tych ważnych dla życia metalicznych minerałów (bioelementów). Uwalnia te substancje z pożywienia z ich często trudno przyswajalnych związków i sprawia, że mogą być lepiej wykorzystywanie przez organizm. Często uzupełniamy pożywienie suplementami o dużej ilości składników mineralnych i z pomocą octu mogą być pełniej wykorzystywane przez organizm.

Ocet jabłkowy poprawia przyswajanie wapnia w organizmie. Właśnie octem znakomicie usuwamy osady w kuchni czy łazience. Gdy spożywamy zawierające wapń produkty, jak liściaste warzywa, ziarno soi, ser dzieje się podobnie. Aby przyswoić wapń z pożywienia, musi być on wydobyty z cząstek związków zawartych w jedzeniu. Wapń musi być w organizmie w formie jonowej, co dopiero w takiej formie pozwala na jego przyswojenie (forma jonowa ma zupełnie inne cechy niż forma pierwiastkowa) co zachodzi najlepiej w kwaśnym środowisku. Stąd zalecane przez żywieniowców pożywienie zawierające wapń, takich jak sery, jogurt, itp.
Wapń niezbędny dla:
- zdrowych kości,
- mocnych zębów
- dobrej racy serca,
- dobrej pracy mięśni,
- gojenia się ran,
- mocnych nerwów,
- pozytywnego nastroju,
- działania hormonów,
- pracy enzymów

W zachowanych zapisach starożytności, wiele jest informacji o zastosowaniach octów owocowych. Dodatkowym pozytywem octów owocowych jest występowanie w ich zawartości wszystkich bioelementów istotnych dla biologicznego funkcjonowania organizmu

W occie jabłkowym skrywa się zadziwiająco dużo różnorodnych składników o których działaniu nauka o żywieniu ciągle jeszcze nie wie wszystkiego. Wiemy dużo o pożytku dla ludzkiego organizmu z określonych substancji, np minerałów: potas, magnez, i inne, jednak gdy analizuje się wzajemne oddziaływania tych różnych składników w tak kompleksowym produkcie spożywczym, jakim jest ocet jabłkowy, nauka szybko dociera do granic badań i informacji. Badania octu jabłkowego ujawniło ponad 90 różnych składników, wśród nich wiele lotnych takich, jak aldehydy, octan etylu, które w powietrzu ulatniają się i wpływają na nasze zmysły. Dodatkowo, jabłka, materiał wyjściowy na ocet, różnią się sposobem hodowli, zbioru, przetwarzania. Naturalne octy spożywcze wykazują istnienie wielu substancji, które jak kwas glikonowy, furfurol, lub butylenglukol, powstają dopiero podczas fermentacji czy produkcji. Pojawia się szereg aminokwasów, jak lizyna, glicyna, czy arginina dodawane przez profesjonalnych producentów octu, w formie pożywki drożdży celem polepszenia fermentacji.
Nie można przecenić wpływu składników octu jabłkowego na fizjologię człowieka. Można stwierdzić, że jest on optymalnym połączeniem minerałów, pierwiastków śladowych, witamin, produktów fermentacji i wielu innych składników, razem wnoszących pozytywny wkład w utrzymanie nas w dobrym zdrowiu.

Medycyna ludowa bazuje na doświadczeniu przekazywanym przez pokolenia. Działanie niektórych środków i metod medycyny ludowej nie zostało naukowo zbadana. W przypadku octu jabłkowego jego skład został dokładnie przeanalizowany, nie przeprowadzono kompleksowych badań pozytywnych oddziaływań. Dlatego sygnały naszego organizmu powinny być najważniejsze. Pierwszą reakcją na niewłaściwe wg naszej oceny reakcje organizmu powinno być zmniejszenie ilości stosowanego octu, przez rozcieńczenie czy zmniejszenie dawki. Kto nagle stwierdzi, że ocet jabłkowy mu nie służy, może wzmacniać swoje zdrowie w inny sposób. Nawet stare, sprawdzone środki i metody, pomagające wielu osobom, nie muszą być dobre dla wszystkich. Dla stosujących metody natomiast wiadomym jest, że reakcje ozdrowieńcze, często w początkach przebiegają w niejakim spadku samopoczucia.