Włos się na głowie czasem jeży gdy czyta się medialne nagonki na nieszczepiących. Słuszne czy niesłuszne? Chwalić takich rodziców czy ganić? Niekończące się dyskusje na forach internetowych i pod artykułami na rozmaitych portalach prowadzą mnie do jednego wniosku: pokaż mi swój plan B, a powiem Ci kim jesteś.

Pokaż mi swój plan B, a powiem Ci co Cię czeka: radosne i zdrowe życie wolne od groźnych skutków kontaktu z wirusem, czy też noce spędzone na czuwaniu przy gorączkującym dziecku, wypełnione wyrzutami sumienia, że „może jednak trzeba było wtedy zaszczepić”.

Aby mieć obraz jak miernie polskie społeczeństwo jest zdrowotnie wyedukowane wystarczy spojrzeć na frekwencję w polskich przedszkolach i szkołach gdy nadchodzi sezon jesienno-zimowy, a wraz z nim tabuny kaszlących, siąkających i ledwo mówiących dzieci z przeszklonymi oczami odsyłanych jest do domu. Za każdym z tych dzieci stoi rodzic, nie zawsze jak widać posiadający wiedzę o tym jak wzmacniać organizm dziecka by nie musiało ono być odsyłanym do domu. Moje dziecko też było jednym z takich odsyłanych do domu dzieci – dopóki nie nauczyłam się co robić i jak żyć by nie narażać mojego dziecka na cierpienia wywołane kontaktem z drobnoustrojami.

To co mnie smuci najbardziej to fakt, że strony i fora internetowe poświęcone tematyce nieszczepienia są już na dzień dzisiejszy dosyć liczne, z dyskusji jednak prowadzonych przez uczestników nie zawsze wynika aby mieli oni na immunizację swoich dzieci plan B! Nie ma też witryn poświęconych propagowaniu immunizacji dzieci siłami natury, nie ma żadnej edukacji w tym zakresie. Żadnej! Ani w szkołach nie ma takich zajęć ani w internecie nie znajdziesz wielu wartościowych informacji lub kursów na ten temat.

Skąd ci rodzice (i to zarówno szczepiący jak i nieszczepiący) mają wiedzieć jak wychowywać swoje dzieci bez chorób? Na razie niektórzy wiedzą jak wychowywać swoje dzieci bez szczepionek ale to za mało by zapewnić im odporność. To jest myślenie życzeniowe. Nie zaszczepię i będę się modlić o zdrowie dziecka, może jakoś nie zachoruje. A jak zachoruje to nabędzie odporność tak czy inaczej. I to ostatnie akurat jest prawdą, ale po co W OGÓLE Twoje dziecko ma chorować, czy to na katar czy to na coś gorszego i niosącego za sobą dużo więcej powikłań i stresów (i to gorszych niż zakup paczki chusteczek higienicznych)?

W ich zatem mniemaniu będzie lepiej jeśli zaszczepią dziecko czyli dokonają immunizacji sztucznie, podając osłabiony wirus. To nic, że NOP-y, to nic że rtęć, to nic, że wywołujący nowotwory u dzieci wirus SV40 (w szczepionkach na polio) pochodzący z małpich nerek wyciąganych biednym zwierzakom na żywca. A niektóre szczepionki hoduje się w ogóle na szczątkach krowich a nawet ludzkich płodów . Nieetyczne, obrzydliwe, potencjalnie szkodliwe – tak, to wszystko prawda. Ale kogo to obchodzi skoro chce mieć zdrowe dziecko, a nie ma planu B? Lub nie wie, że takowy istnieje bo w szkołach tego nie uczą? .

Idzie i szczepi, tylko że to nie rozwiązuje sytuacji, bo nadal w domach sypie się do wszystkiego cukier, do szkoły dzieciom robi się białe bułki posmarowane margaryną (Rama! Codziennie rośnij! Nawet Niania z TV to mówiła i taką miarkę do mierzenia dzieci pokazywała) i obłożone jakąś chemiczną wędliną, ewentualnie daje pieniądze (kup sobie coś w sklepiku – „coś” czyli drożdżówkę, baton, czipsy lub ciastka), a po powrocie czeka na nie smażony kotlet, a w piątek jakże chrupiące i smaczne paluszki rybne z mrożonki oraz budyń z torebki ugotowany na mleku UHT, polany dla smaku syropem Łowicz na deser. Warzyw i owoców raczej brak, „bo moje dzieci nie lubią”. Z warzyw lubią jedynie frytki. A do nich keczup. Przecież to też z warzyw

Stuprocentową gwarancję skuteczności przewidziała dla nas jednak Matka Natura. Jest nią zgodny z Jej Odwiecznymi Prawami styl życia:- naturalne pełne witamin świeże jedzenie,- odpowiednia ilość czystej wody, -snu, -słońca,- ruchu na świeżym powietrzu i- pogody ducha -oraz okresowy post oczyszczający. I naprawdę w dzisiejszych czasach, gdzie w przeciwieństwie do naszych przodków każdy ma już w domu ciepłą bieżącą wodę, mydło, dostęp do toalety a nawet Domestosa – to w zupełności wystarczy.

Wyszło z mody twierdzenie Hipokratesa: Lekarz leczy, natura uzdrawia (Medicus curat, natura sanat), a medycyna korporacyjna z oczywistych względów odrzuciła paradygmat vis medicatrix naturae (lecznicza siła natury – zdolność organizmu do samoleczenia, która umożliwia powrót do zdrowia bez użycia leków) podstawiając nam pod nos na każdą przypadłość gotowe pigułki, z których każda ma niepożądane skutki uboczne oraz narzucając szczepienia, jakoby ochronne, wywołujące niepożądane odczyny poszczepienne. Tym samym padł ostatni bastion hipokratesowej nauki wraz z przesłaniem „primum non nocere”.

Można zaszczepić ludzi na miliony chorób, ale nie ma szczepionki na złą dietę (przekarmienie połączone z niedożywieniem), ciągły stres, używki i siedzący tryb życia. I właśnie dlatego szczepionki nie rozwiązują już dzisiaj żadnego zdrowotnego problemu, one go jeszcze tylko pogłębiają – dając fałszywe poczucie bezpieczeństwa: guzik mnie obchodzi jakiś tam zdrowy styl życia, ja i tak nie zachoruję, bo o moje zdrowie zadbała za mnie szczepionka. A jak nie ona to zadba jakiś lek.

Nasz system immunologiczny gdy jest prawidłowo pielęgnowany stanowi w istocie jedyną NAPRAWDĘ niezawodną i pozbawioną skutków ubocznych "szczepionkę" wszczepioną przez naturę, dzięki której będziemy chronieni zawsze – nawet przebywając wśród zarażonych wirusem osób. Wiele zaś nawet „groźnych” chorób mając silny system odpornościowy możemy przejść w postaci poronnej, czyli bez rozwiniętych symptomów, na rozwinięcie których nasz inteligentnie zaprojektowany system immunologiczny zwyczajnie nie pozwoli, bo zdusi zarazę w zarodku, taki ma bowiem fenomenalny program wczytany w nasze ciała przez naturę już w momencie naszego poczęcia.

Jeśli nie wiesz jak pielęgnować system immunologiczny u swojego dziecka, to będziesz święcie przekonany, że jedyną metodę ochrony przed chorobami stanowią szczepionki wymyślone przez człowieka. Lecz one nigdy NIE będą idealne. Bo natury nie da się przechytrzyć. Albo się respektuje Jej prawa, albo się płaci za ich nierespektowanie cenę wcześniej czy później. Pozbyliśmy się podobno tylu groźnych dziecięcych chorób lecz dlaczego mamy teraz wysyp innych? Czy to nie jest zastanawiające? Jeszcze kilkadziesiąt lat temu nikt nie słyszał o dzieciach masowo zapadających na alergie, nowotwory, autyzm, ADHD czy cukrzycę typu 2. To nie jest normalne, bo normą jest dziecko rodzące się zdrowe i takim pozostające. Czy i jaki wpływ mają na ten stan rzeczy szczepionki (a raczej neurotoksyny wchodzące w ich skład) pozostaje kwestią otwartą i wciąż kontrowersyjną.

Moim celem nie jest namawianie kogokolwiek by dziecko szczepił lub by tego nie robił. Każdy rodzic powinien sam podjąć decyzję analizując wszystkie za i przeciw oraz – gdy ze sztucznej immunizacji postanowi zrezygnować – ustalając plan działania dla immunizacji naturalnej (co jest raczej rzadkim zjawiskiem z uwagi na brak edukacji w tym zakresie). Moje dziecko we wczesnym dzieciństwie otrzymało szczepionki, lecz po tym jak jedna z nich mu wyraźnie zaszkodziła, postanowiłam postawić na immunizację siłami natury. Osobiście uważam szczepionki (sztuczną immunizację) za przestarzały i nieco barbarzyński sposób immunizacji i śmiem przypuszczać, że nasi potomkowie za 100 lat będą się śmiać z nas, że dawaliśmy sobie masowo wstrzykiwać w krwiobieg rozmaite trucizny wymieszane z osłabionymi wirusami będąc święcie przekonanym, iż (mantra) „najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zakażeniom wirusami są szczepienia ochronne” – … Amen.