Witam.
Jak chyba wszyscy- mam problem. Nie jest pewnie jakiś wielki, trudny... znaczy nie jest taki dla innych. Dla mnie jest zdecydowanie za wielki. Wiem, że piszę chaotycznie i ciężko domyśleć się, o co mi chodzi... Powiem wprost- szukam kogoś, kto miałby siłę i czas porozmawiać ze mną, boję się, że mogę zrobić jakieś głupstwo... Mam tylko naście lat i wspaniałych przyjaciół, ale chyba... wydaje mi się, że wolałabym porozmawiać z kimś, kto nie zna mnie zbyt dobrze i spojrzy na pewne sprawy bardziej obiektywnie. Jeśli ktoś byłby chętny do poświęcenia mi chwili, byłabym bardzo wdzięczna. Wiem, że to brzmi głupio i takie 'dołki' w moim wieku są normalne, aczkolwiek... Myślę, że każdy czasami potrzebuje bezstronnego i uważnego słuchacza.

_________________
'Cierpienie ma sens. Bezsens przecież nie boli. Bezsens jest obojętnością.'

Jeżeli masz jeszcze chęć porozmawiać to pisz śmiało Tak nie mam hamulców jeżeli chodzi o uśmiech, ale czy to Cie rozczaruje
Pozdrawiam

_________________
Jeżeli myślisz, że mnie znasz to znaczy, że nie znasz jeszcze siebie

Zdaję sobie sprawę z faktu, że to ryzykowne i ludzie w sieci bywają różni, ale przychodzi taki moment, w którym ucieka się już do najróżniejszych rozwiązań... Poza tym wydaje mi się, że łatwiej porozmawiać z kimś, kto prawdopodobnie nigdy Cię nie spotka i nie będzie mógł do końca ocenić.

Dziękuję za propozycję rozmowy i myślę, że skorzystam.

_________________
'Cierpienie ma sens. Bezsens przecież nie boli. Bezsens jest obojętnością.'

Akurat ja jestem z tych co nie oceniają, ale docenić potrafią

_________________
Jeżeli myślisz, że mnie znasz to znaczy, że nie znasz jeszcze siebie