A ja uważam, że poprostu musisz postarać się odgraniczać pracę od reszty swojego życia. Znam wiele ludzi, którzy pracują cały tydzień, na nic czasu nie mają i dopiero podczas weekandu ich życie stanowczo się zmienia. Nie twierdzę, że taki tryb życia (który jest już trochę zbliżony do pracoholizmu) jest dobry, ale na początku życia zawodowego większość z ludzi jest na coś takiego skazana.
Postaraj się zapomnieć o pracy podczas weekandu (wiem, że nie będzie to łatwe bo do tego wszystkiego jeszcze studiujesz, a studia czasem wymagają siedzenia nad książkami po nocach) ale chodzi mi o kilka godzin w sobotę czy w niedzielę tylko dla ciebie. Czasem zwykły spacer dużo zmienia, telefon do znajomego, może jakieś (nawet niedługie) spotkanie na mieście z kimś kogo się dawno nie widziało.
Nie wiem, czy to co mówię ma większy sens, ale takie jest moje zdanie.
Pozdrawiam.

Pewnie,kiedy to pisałaś,miałaś kiepski dzień:)Każdy ma dzień zwątpienia:(
Nie wiem na którą masz do pracy,ale może powinnaś wynająć sobie mieszkanie
(przesada!!!) albo pokoik w pobliżu swojego miejsca pracy.Zobacz ile odchodzi czasu poświęconego na dojazd!!!

Nijaka, rozumiem Cię. Sam pracuję w firmie i mam gorzej jak ty - bo ja na 3 zmiany (6-14, 14-22,22-6). Czasami jest tak że co drugi tydzień mogę sobie coś załatwić np. 2 dni na rano , 3 dni na popołudnie i 3 -2 dni wolne i znów wszystko od początku- na nocną zmianę. To jednak daje w kość i po takim tygodniu to nić się nie chce. A jak ja z pracą sobie radzę ? prosto , jak wychodzę z pracy i czekam na autobus to już nie myślę o pracy (wszystko zostaje za bramą) po co w domu mam się denerwować , chce odpocząć. czasami piwko sobie wypiję itp. Wcześnie kładę się spać i tak mi dzień zleci.