Zakładam wątek jak w temacie. Co sądzicie o magnetoterapii? Czy jest skuteczna? A co z popularnymi opaskami magnetycznymi? Rzeczywiście likwidują bóle reumatyczne i zwyrodnieniowe? Proszę o Wasze opinie i doświadczenia, bo nie wiem co mysleć na ten temat, a proponował mi to lekarz.

_________________
sklep godny polecenia

prawdę mówiąc pierwsze słyszę o czymś takim, ale zawsze na tematy medyczne czytam w internecie np. w takim serwisie o zdrowiu, może akurat też będą tam pisać o tej magnetoterapii, choć dziwię się, ze to lekarz wysyła Cię na takie leczenie, bo z doświadczenia wiem, ze oni są bardzo sceptycznie nastawieni do jakiś innowacyjnych rozwiązań

Jak dla mnie to jakaś ściema , po co płacić za specjalne magnesy, wystarczyło by sobie takie szkolne kupić do tablicy... przecież magnes to magnes...

_________________
Zrobiłam tutaj pokrycia dachowe łódź się odzywa, czy dobrze nabyłam? :>

magnetoterapia to najstarsza z terapii wykorzystującej zjawiska fizyczne. W przekazach z prehistorii wspomina się o wojskach Aleksandra Wielkiego wykorzystujących magnetyt do wspomagania leczenia ran.
Współczesna magnetoterapia ma początek z lat 20-tych XX w. W każdym szanującym się szpitalu w oddziale rehabilitacji taki system funkcjonuje. Ma działanie przeciwbólowe i regeneracyjne.

W medycynie jest dobry temat na temat > fizjoterapia

za ośrodkiem medycyny fizykalnej Śląskiej Akademii Medycznej:

Mierzalne efekty stosowania magnetostymulacji

- pozytywna zmiana właściwości reologicznych krwi
- regulacja poziomu cholesterolu, wzrost HDL i spadek LDL
- wzrost stężenia Mg [magnezu], K [potasu] Ca [wapnia] w krwi
- regulacja ciśnienia krwi
- spadek poziomu fibrynogenu
- regulacja pH organizmu
- deagregacji krwinek
- wzrost przyswajania tlenu przez krew (z deagregacji)
- wzrost przyswajania cukru przez komórki, spadek poziomu cukru we krwi
- regeneracja tkanek twardych i tkanek miękkich
- pobudzenie procesu dojrzewania limfocytów T i uzupełnienie niedoborów komórkowych w układzie odpornościowym
- regulacja fal mózgowych [alfa i teta] sprzyjająca m.in. wzrostowi koncentracji

informacje z badań prowadzonych przez ośrodek Uniwersytetu im, Mickiewicza (prof Jaroszyk):
Efekty odczuwalne oddziaływania wolnozmiennych pól magnetycznych w magnetostymulacji
okres stosowania 6 - 8 tygodni

- zmniejszenie dolegliwości bólowych
- wzrost sprawności fizycznej
- wzrost sprawności intelektualnej
- wzrost odporności chorobowej
- w przypadkach urazów szybsza regeneracja, szybsza absorpcja krwiaków i zmniejszenie obrzęków
- przy unieruchomieniach stawów, łatwiejsza rehabilitacja
- wzrost odporności psychicznej i łatwość koncentracji
- zmniejszenie dawek leków przy tych samych efektach
- regulacja masy ciała, regulacja wypróżnień
- relaksacja, regulacja snu

Literatura fachowa
Fiedor P., Kęcik T., Niechoda Z., Nowakowski M., Otto W., Pirożyński M., Stanowski E.: "Zarys klinicznych zastosowań laserów". Dom Wyd. Ankar, Warszawa 1995.
Mika T., Kasprzak W.:"Fizykoterapia". Wydanie IV uzupelnione. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2001.
Pecyna M.B.: "Wolnozmienne pola magnetyczne w badaniach psychofizjologicznych". Wydawnictwo Akademickie "ŻAK". Warszawa 2001.
Pecyna M.B.: "Wolnozmienne pola magnetyczne w psychoprofilaktyce". Wydawnictwo Akademickie "ŻAK". Warszawa 2002.
Pecyna M.B.: "Psychofizjologiczne spojrzenie na pola magnetyczne niskiej indukcji". Agencja Wydawnicza Medsportpress. Warszawa 2004.
Sieroń A., Cieślar G., Adamek M.: "Magnetoterapia i laseroterapia". Wyd. II poprawione i uzupełnione Śl. AM, Katowice 1994.
Sieroń A.(red.): "Zastosowanie pól magnetycznych w medycynie.". Wyd. II uzupełnione i poprawione. alfa-medica press. Bielsko-Biała 2002.
Straburzyńska-Lupa A., Straburzyński G.: "Fizjoterapia". Wyd. III rozszerzone i uzupełnione. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003.
Magnetostymulacja, magnetoterapia, światłolecznictwo - podstawy
Cieślar G., Sieroń A., Adamek M.: Łączne zastosowanie zmiennych pól magnetycznych i promieniowania laserowego w medycynie. Fizjoterapia. 1994, 2(4), 20-21.
Drzazga Z., Sieroń A., Liszka G., Wójcik J.: Pola magnetyczne stosowane w magnetoterapii. Baln. Pol. 1997, 39(3-4), 79-94.
Sieroń A., Cieślar G., Adamek M.: Zastosowanie zmiennego pola magnetycznego w medycynie. Fizjoterapia. 1994, 2(4), 22-24.
Sieroń A.: Magnetoterapia - magnetostymulacja. Podstawy cz.I. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 1998, 4, 1-2.
Sieroń A.: Magnetoterapia - magnetostymulacja. Podstawy cz.II. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 1998, 4, 45-46.
Sieroń A., Krawczyk-Krupa A.: Komórkowe efekty oddziaływania wolnozmiennych pól magnetycznych. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 1998, 4, 79-85.
Sieroń A., Cieślar G.: Wymogi bezpiecznego stosowania pól magnetycznych w medycynie. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2000, 6, 87-89.
Sieroń A.: Lasery w rehabilitacji. OPM 2005, 42-43.
Sieroń A.: Pole magnetyczne w medycynie - stan aktualny. OPM 2005, 5, 55-57
Sieroń A., Pasek J., Mucha R.: Lasery w medycynie i rehabilitacji. Rehabilitacja w Praktyce. 2006, 2, 26-30.
Sieroń A., Pasek J., Mucha R.: Światło w rehabilitacji. Rehabilitacja w Pratyce. 2006, 3, 20-23.
Sieroń A., Pasek J., Mucha R.: Magnetoterapia. Rehabilitacja w Pratyce. 2006, 3, 29-32.
Sieroń A., Pasek J., Mucha R. : Pole magnetyczne i energia światła w medycynie i rehabilitacji - magnetoledoterapia. Baln. Pol. tom 49, nr1(107)/2007, str 1-7.
Efekty biologiczne - prace doświadczalne
Duda D., Sieroń A.: Wpływ magnetostymulacyjnego wolnozmiennego pola na krew in vitro. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2003, 9, 135-139.
Jaroszyk F.,Nawrocka H., Warchoł W., Włodarczyk D.: Kinetyka transportu subpopulacji plemników in vitro w zmiennym polu magnetycznym z zakresu ELF. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2004, 10, 91-99.
Paluszak J., Sosnowski P., Mirkut K.: Wpływ zmiennego pola magnetycznego na aktywność enzymów antyoksydacyjnych we krwi szczura. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 1999, 5, 1-5.
Pisula A., Jackowska E., Trojańska A., Łazowski J.: Wpływ jednorazowej magnetostymulacji na elektryczną pobudliwość mięśni. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2004, 10, 119-122.
Woldańska-Okońska M., Czernicki J.: Wpływ impulsowych pól magnetycznych stosowanych w magnetoterapii i magnetostymulacji na wydzielanie kortyzolu u ludzi. Med. Pracy. 2003, 54(1), 29-32.
Woldańska-Okońska M., Czernicki J.: Wpływ impulsowych pól magnetycznych niskiej częstotliwości stosowanych w magnetoterapii i magnetostymulacji na wydzielanie hormonów tarczycy u ludzi. Med. Pracy. 2003, 54(4), 335-339.
Woldańska-Okońska M., Czernicki J.: Skutki biologiczne oddziaływania pól (elektro)magnetycznych niskiej częstotliwości wywierane poprzez ich wpływ na wydzielanie hormonów. Przeg. Lek. 2003, 60, 10, 657-662.
Ocena skuteczności pola magnetycznego
Bąk L., Należyty-Kozak H., Dziewanowski K.: Zastosowanie magnetoterapii u chorych z p.n.n. leczonych w programie powtarzalnych hemodializ. Problemy Lek. 2004, Suplement - VI Krakowskie Dni Dializoterapii 2-4.06.2004.
Dąbrowski M.P.: Immunotropowe właściwości pól magnetycznych. Kliniczne wykorzystanie immunokorekcyjnego wpływu wolnozmiennego pola magnetycznego Viofor JPS. Pediatr. Med. Rodz. 2005, I (I), 78-83.
Sieroń A., Biniszkiewicz T., Sieroń K., Głowacka M., Biniszkiewicz K.: Subiektywna ocena efektów leczniczych słabych pól magnetycznych. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 1998, 4, 133-137.
Sieroń A., Sieroń-Stołtny K., Biniszkiewicz T., Stanek A., Stołtny T., Biniszkiewicz K.: Analiza skuteczności terapeutycznej magnetostymulacji Viofor JPS w wybranych jednostkach chorobowych. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2001, 7, 1-8.
Sieroń A., Sieroń-Stołtny K., Mrugała-Przybyła B.: Aktualne spojrzenie na stosowanie pól magnetycznych w medycynie. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2001, 7, 147-148.
Sieroń A., Cieślar G.: Zastosowanie zmiennych pól magnetycznych w medycynie - 15-letnie badania własne. Wiad. Lek. 2003, 56(9-10), 434-441.
Woldańska-Okońska M., Czernicki J.: Ocena skuteczności magnetostymulacji w fizjoterapii (badania ankietowe). Wiad. Lek. 2004, 57(1-2) 44-50.
Choroby narządu ruchu
Cieślar G., Rozmus-Kuczia I., Łatka U., Matyszkiewicz B., Krzeszkowiak T., Mrowiec J., Sieroń-Sołtny K., Sieroń A.: Ocena przydatności klinicznej zestawu do magnetostymulacji skojarzonej z energią światła Viofor JPS System Magnetic & Light Therapy w leczeniu zmian zwyrodnieniowych i zapalnych stawów kończyn. Baln. Pol. 2004, 66(3-4), 42-57.
Dobrzyniecka B., Prusek W., Zaremba-Nizioł B., Cieślar G., Sieroń A.: Badanie skuteczności terapeutycznej i tolerancji zastosowania magnetostymulacji systemem Viofor JPS w leczeniu dzieci chorych na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów. Baln. Pol. 2004, 66(3-4), 86-92.
Janiszewski M.: Wpływ terapeutycznego systemu magnetostymulacyjnego (MRS 2000) na niektóre wskaźniki biomechaniczne narządu ruchu u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 1998, 4, 73-75.
Jankowska E., Pietraszkiewicz T., Thannhauser J., Borodulin-Nadzieja L.: Wykorzystanie magnetostymulacji w terapii zespołów bólowych narządu ruchu (badania własne). Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2000, 6, 29-33.
Pasek J., Mucha R., Sieroń A.: Wolnozmienne pole magnetyczne w leczeniu rwy ramiennej (radiculitis brachialis). Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2006, 2, 93-96.
Pasek J., Mucha R., Sieroń A.:Magnetoledoterapia w leczeniu bólu zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2006, 3, 189-191.
Staś-Rzendkowska K., Halejak R., Pyszkowska J.: Magnetostymulacja w medycynie bólu. Twój Mag. Med. 2004, 11, 15-20.
Woldańska-Okońska M., Czernicki J., Hyż M.: Ocena skuteczności przeciwbólowej pól magnetycznych o różnej charakterystyce. Baln. Pol. 1999, 61(1-2), 57-81.
Woldańska-Okońska M., Czernicki J.: Działanie przeciwbólowe pól magnetycznych o różnej charakterystyce. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2002, 8, 5-9.
Osteoporoza
Bilska A., Sieroń A., Wiczkowski A.: Zastosowanie wolnozmiennego pola magnetycznego w leczeniu osteoporozy. Baln. Pol. 1998, 40(3-4), 23-27.
Kubacka M., Cieślar G., Bilska-Urban A., Maciaszek-Łój B., Stanek A., Mostowy A., Szuguła M., Jakubowska D., Strachota-Gorzycka E., Sieroń A.:Zastosowanie krioterapii ogólnoustrojowej i terapii zmiennymi polami magnetycznymi w leczeniu osteoporozy pomenopauzalnej. Baln. Pol. 2003, 65(3-4), 15-20.
Stanosz S., Stanosz M., Wysocki K.: Ocena markerów tworzenia kości u kobiet z osteoporozą eksponowanych wolnozmiennymi polami magnetycznymi. Pol. Merk. Lek. 2004, 17, 99, 229-231.
Choroby neurologiczne
Brola W., Węgrzyn W., Czernicki J.: Magnetostymulacja jako alternatywna metoda objawowego leczenia stwardnienia rozsianego. Wiadomości Medyczne 2001, 1-5.
Bryl A., Paluszak J.: Neuralgia nerwu trójdzielnego: leczenie za pomocą pola magnetycznego o niskiej indukcji. Opis przypadku. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2001, 7, 15-16.
Fibiger W., Starowicz A., Wilk M.: Wpływ magnetostymulacji na jakość życia chorych ze stwardnieniem rozsianym. Krakowskie Centrum Rehabilitacji. Poradnia rehabilitacji dla chorych na stwardnienie rozsiane i inne schorzenia neurologiczne przy Towarzystwie Walki z Kalectwem w Krakowie.
Jędrzejewski P., Cieślik T., Sieroń A., Przybylek K., Przybylek B.: Oddziaływanie wolnozmiennych pól magnetycznych na tkanki żywe. Inż.Biomat. 2001, 17-19, 30-31.
Jędrzejewski P., Cieślik T., Sieroń A.: Zastosowanie kliniczne wolnozmiennych pól magnetycznych - doświadczenia własne. Dent. Med. Probl. 2002, 39, 2, 195-197.
Jędrzejewski P., Cieślik T., Sieroń A.: Doświadczenia własne z wykorzystaniem wolnozmiennych pól magnetycznych w leczeniu bólu. Inż. Biomat. 2003, 26, 13-17.
Kapłun E., Kapłun D., Majcher P., Fatyga M.: Ocena przydatności magnetostymulacji z użyciem aparatu Viofor JPS w usprawnianiu chorych po udarze mózgu. Post. Rehab. 2004, 18, 61.
Michalak K., Jaroszyk F., Jaśkowski P., Kozubski W.: Badania wpływu zmiennego pola magnetycznego wytworzonego przez magnetostymulator MRS 2000 na chorych z zespołem i chorobą Parkinsona. Baln. Pol. 1999, 61(1-2), 38-56.
Pecyna M.B., Murawski P.: Stan relaksacji organizmu ludzkiego w badaniach magnetoencefalograficznych. Zdrowie Publ. 2000, 60, 273-278.
Sadowska L., Mazurek B.: Stosowanie wolnozmiennych pól magnetycznych (magnetostymulacja Viofor JPS) u małych dzieci z zaburzeniami rozwoju psychomotorycznego. Post. Rehab. 2004, 18, 69.
Sieroń A., Cieślar G., Matuszczyk J., Żmudziński J.: Próba wykorzystania zmiennego pola magnetycznego w objawowym leczeniu stwardnienia rozsianego. Pol. Tyg. Lek. 1996, 51(6-9), 113-115.
Sieroń A., Hese T.R., Sobiś J., Cieślar G.: Ocena skuteczności terapeutycznej słabych zmiennych pól magnetycznych o niskiej wartości indukcji u chorych z zaburzeniami depresyjnymi. Psych. Pol. 2004, 38, 2, 217-225.
Sieroń A., Obuchowicz A., Bilska A., Żmudzińska-Kitczak J., Białek-Kaleta J., Małecka A., Sieroń-Stołtny K., Walentek T., Ciesiółka A.: Zastosowanie wolnozmiennych pól magnetycznych w leczeniu 4-letniego chłopca z encefalopatią niedotleniowo-niedokrwienną. Baln. Pol. 2004, 66(1-2), 73-77.
Sieroń A., Obuchowicz A., Jakubowska D., Żmudzińska-Kitczak J., Pietrzak J., Urban K., Kniażewska M., Sieroń-Stołtny K., Mrugała-Przybyła B., Szyguła S.: Zastosowanie pola magnetycznego w leczeniu obwodowego porażenia nerwu twarzowego u dzieci - opis przypadków. Baln. Pol. 2004, 66(1-2), 58-63.
Woldańska-Okońska M., Czernicki J.: Zastosowanie pola magnetycznego w rehabilitacji chorych po udarze mózgu. Fizjoterapia. 1998, 6(3), 6-8.
Woldańska-Okońska M., Czernicki J., Ostrzyżek A.: Wpływ pól magnetycznych niskiej częstotliwości stosowanych w magnetoterapii i magnetostymulacji na wyniki rehabilitacji pacjentów po udarach mózgu. Post. Rehab. 2004, 18, 82.
Choroby układu krążenia
Cieślar G., Nowak M., Kawecki M., Glinka M., Sieroń A.: Zastosowanie zmiennych pól magnetycznych w leczeniu ran. Leczenie Ran. 2005, 2(4), 99-106.
Marcinkowski D., Kubiak S.: Wpływ pola magnetycznego generowanego przez MRS 2000 na wybrane parametry fizjologiczne, metaboliczne i regulację autonomiczną układu krążenia podczas leczenia uzdrowiskowego. Baln. Pol. 1998, 40(3-4), 18-22.
Miecznik A., Czernicki J., Krukowska J.: Wpływ pola magnetycznego o różnej charakterystyce fizycznej na ciśnienie tętnicze krwi u chorych z zespołami bólowymi kręgosłupa i współistniejącą chorobą nadciśnieniową. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2001, 7, 9-13.
Pasek J., Mucha R., Sieroń A.: Owrzodzenie podudzi: leczenie za pomocą stymulacji magnetycznej skojarzonej z wysokoenergetycznymi diodami LED. Opis przypadku. Acta Bio-Opt. Inf. Med. 2006, 1, 15-17.
Pasek J., Mucha., Gmyrek J., Sieroń A.: Wpływ wolnozmiennego pola magnetycznego systemu Viofor JPS na zachowanie się parametrów ciśnienia tętniczego krwi osób z nadciśnieniem tętniczym. Baln. Pol. 2006, 68(2), 95-100.
Serafin P., Marcinkowski D., Jurczyk J., Serafin Z.: Wpływ magnetostymulacji na zmiany stężenia wybranych elektrolitów u pacjentów z czynnikami ryzyka choroby wieńcowej. Baln. Pol. 1998,40(3-4), 13-17.
Sieroń A., Glinka M.: Wpływ niskozmiennych pól magnetycznych na proces gojenia się ran. Baln. Pol. 1999, 61(1-2),75-81.
Cukrzyca
Sieroń A., Cieślar G., Jochan K., Zatorska B.: Terapeutyczny efekt zmiennych pól magnetycznych u chorych z retinopatią cukrzycową. Baln. Pol. 1995, 37(2), 44-47.
Sieroń A., Cieślar., Biniszkiewicz T.: Terapia za pomocą wolnozmiennych pól magnetycznych - nowa szansa w leczeniu cukrzycy? Diabetologia Doświadczalna i Kliniczna. 2003, 3, 4 299-306.
Sieroń A., Biniszkiewicz T., Sieroń-Stołtny K.: Zastosowanie wybranych metod fizykalnych w leczeniu chorych na cukrzycę. Program edukacyjny PTD. 4(8), 8-11.
Wróbel M., Szymborska-Kajanek A., Karasek D., Biniszkiewicz T., Sieroń-Stołtny K., Grzeszczak W., Sieroń A., Strojek K.: Wpływ wolnozmiennych pól magnetycznych na przebieg bólowej polineuropatii u chorych na cukrzycę - badania pilotowe. Diabetologia Doświadczalna i Kliniczna. 2005, 5, 1, 59-63.
Stomatologia
Lietz-Kijak D., Opalko K., Kijak E.: Magnetoledoterapia jako leczenie wspomagające przewlekłe zapalenie tkanek okołowierzchołkowych zęba - doniesienie wstępne. TPS 2005, 9, 64-66.
Lesiakowski M., Opalko K., Sroczyk M., Piechowicz-Lesiakowska A.: Rehabilitacja nerwu językowego z zastosowaniem wolnozmiennych pól magnetycznych z jonowym rezonansem cyklotronowym - doniesienie wstępne. Nowa Stomat. 2004, 1, 20-23.
Opalko K.: Fizjoterapia w stomatologii z wykorzystaniem wybranych aparatów, część druga. Sukces prywatnej praktyki stomatologicznej. Wyd. Raabe, 2002, 3.
Opalko K., Dojs A., Deka W.: Zastosowanie wolnozmiennych pól magnetycznych w praktyce stomatologicznej. Twój Magazyn Medyczny. Stomatologia i Protetyka. 2003, 1, 9-16.
Opalko K., Dojs A.: Zastosowanie pól magnetycznych generowanych przez aparat Viofor JPS w wybranych przypadkach stomatologicznych. MS Magazyn Stomatologiczny. 2003, 9, 59-62.
Opalko K.: Fizykodiagnostyka i fizykoterapia we współczesnym gabinecie stomatologicznym. As Stomat. 2005, 5, 12-15.
Opalko K., Dojs A.: Wpływ magnetostymulacji na regenerację struktury kości okolicy okołowierzchołkowej zęba w ocenie systemu Digora 2.1. Forum Stomat. 2005, 4(8), 227-230.
Opalko K., Dojs A., Lesiakowska-Piechowicz A., Lesiakowski M.: Magnetostymulacja w leczeniu powikłań stomatologicznych. Przeg. Elektrotech. 2005, 12, 81-83.
Opalko K., Dojs A.: Zastosowanie magnetostymulacji - system JPS, jako leczenie wspomagające przewlekłe zapalenie tkanek okołowierzchołkowych zęba. Forum Stomat. 2005, 1 Wyd. Spec.
Opalko K., Dojs A., Lesiakowska-Piechowicz A., Lesiakowski M.: Magnetostymulacja w leczeniu powikłań stomatologicznych. XV Sympozjum PTZE, Ciechocinek 2005.
Opalko K., Dojs A., Nestorowicz-Obrzut K.: Zastosowanie magnetostymulacji w leczeniu powikłań po replantacji siekacza szczęki - opis przypadku. As Stomat. 2006, 3, 42-45.
Piechowicz-Lesiakowska A., Opalko K., Dorobczyńska G.: Replantacja siekaczy przyśrodkowego i bocznego szczęki wspomagana polem magnetycznym - opis przypadku. Forum Stomat. 2004, I, 16-20.
Piechowicz-Lesiakowska A., Opalko K., Lesiakowski M., Wpływ magnetostymulacji na redukcję bólu pojawiającego się podczas i po leczeniu stomatologicznym. TPS Twój Przeg. Stomat. 2005, 10, 24-25.
Postek-Stefańska L., Brzoza M., Borkowski L.: Zastosowanie pola elektromagnetycznego w leczeniu dużych zmian zapalnych tkanek okołowierzchołkowych zębów - opis czterech przypadków. Czas. Stomat. 2006, 59(1), 12-18.
Preiskorn M., Trykowski J., Żmuda S., Pogorzelski C.: Leczenie suchego zębodołu z zastosowaniem pola elektromagnetycznego. Stomat. Współczesna. 2001, Supl. 2, 27-30.
Skomro P., Balcerzak I., Opalko K.: Zastosowanie magnetostymulacji w okresie adaptacji pacjenta po założeniu stałego aparatu ortodontycznego. Forum Stomat. 2006, 1(9), 14-17.
Sroczyk M., Opalko K., Dojs A.: Zastosowanie magnetostymulacji w leczeniu torbieli zastoinowej błony śluzowej. Mag. Stomat. 2004, 1, 10-12.
Sieroń D., Lipińska K., Cieślik T., Sieroń A., Kuliński M.: Zastosowanie zmiennego pola magnetycznego w stomatologii w warunkach uzdrowiska. Baln. Pol. tom 49, nr1(107)/2007, str.

Dysponuję materiałami szkoleniowymi związanymi z stosowaniem pól EM i światła
Stenogram Wykładu p.t.
” Wyniki stosowania aplikatorów magnetyczno-świetlnych w półrocznej obserwacji”
wygłoszonego przez mgr rehabilitacji panią .......... na XXI Sympozjum dla lekarzy i fizjoterapeutów poświęconym magnetostymulacji, w W-wie w dniu 27.03.2004r.
W zawodzie rehabilitanta pracuję 30 lat, w tym 20 lat na Oddziale rehabilitacji Szpitala w Zabrzu. Dodatkowo prowadzę od 93 roku prywatny gabinet rehabilitacji. Jestem kierownikiem Działu rehabilitacji fundacji [ ].Zatrudniamy około 80 terapeutów, Miesięcznie wykonujemy około 35 tys. zabiegów. W roku ubiegłym [2003] przeprowadziliśmy około 390 tys. zabiegów. W lutym tego roku[2004] wykonaliśmy plan Funduszu na cały rok[?].
Chciałam państwu przybliżyć jak u nas wygląda praca na wydziale rehabilitacji gdzie zlecamy stosowanie zabiegów aparatem (), zarówno w magnetostymulacji jak i aplikatorami magnetyczno-świetlnymi.
80% przypadków to są pacjenci skierowani przez ortopedów, neurologów, lekarzy rehabilitantów.
Badanie rehabilitacyjne, oprócz ustalenia rozpoznania, ma na celu poznanie rozmiarów nasilenia odchyleń chorobowych, dynamiki okresu rozwojowego choroby, jak również mechanizmu powstania i nasilenia się zniekształceń dysfunkcji oraz związku przyczynowego między czynnikami uszkadzającymi a następstwami jak: uraz, niefizjologiczny rodzaj pracy, wymagania stawiane narządowi ruchu przez rodzaj pracy, nieprawidłowe stosunki stawowe. Dane te służą za podstawę wyboru metod, sposobów taktyk leczenia.
Badanie ogólne przeprowadza się pod kątem wydolności narządów wewnętrznych, zwłaszcza oddychania i krążenia. Wydolność ta ma decydującą rolę w ustaleniu przeciwwskazań do leczenia tj.: rozległości zabiegu, intensywności dawkowania zabiegów fizykalnych. Badanie to odnosi się do stanu ogólnego, odcinkowego, miejscowego. Przeprowadza się w stanie statycznym i dynamicznym. Po wykonaniu tych czynności przystępujemy do ustalenia rodzaju zabiegu, dawki zabiegu i ilości. W pracowniach rehabilitacyjnych wykonujemy wszystkie rodzaje zabiegów z fizykoterapii, kinezyterapii, masażu leczniczego i innych technik specjalistycznych.
W okresie ostatnich 6-ciu miesięcy zostało poddanych leczeniu 3 500 osób, których leczenie odbyło się tylko i wyłącznie przy użyciu aparatu () z zastosowaniem aplikatorów magnetyczno-świetlnych [magnetostymulacja sprzężona ze światłem]: aplikatora IR [podczerwień]- największa liczba zleceń, aplikator mieszany [czerwień-podczerwień], aplikator czerwony.
Były stosowane w następujących jednostkach chorobowych:
- dyskopatie [lędźwiowe, szyjne]
- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa
- zmiany zwyrodnieniowe stawów [biodrowych, kolanowych]
- [ ] choroby maziówki i ścięgien
- zespół bolesnego barku
- zespół łokcia tenisisty
- zaburzenia w krążeniu rdzeniowym
- ZZSK [zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa – choroba Bachterewa]
- RZS [reumatoidalne zapalenie stawów]
- choroby tkanek miękkich związane z ich używaniem i przeciążeniami
- wszystkie stany pourazowe, skręcenia, złamania [ ] krwiaki oraz martwice kości – choroba Pertesa i Szojermana[fonetycznie].
Z dyskopatią i chorobami zwyrodnieniowymi było 60%, urazy 30%, inne przypadki 10%.
Obecnie przedstawię jednostki, które należą do trudnych w leczeniu a pacjenci wcześniej leczeni byli, bez wyraźnych rezultatów, innymi metodami niż leczenie magnetostymulacją sprzężoną ze światłem.
[ ] było około 1700 przypadków.
Ułożenie punktów aplikacyjnych przy magnetostymulacji jest inne niż przy stosowaniu aplikatorów magnetyczno-świetlnych. Przy aplikacji magnetyczno-świetlnej, aplikatory stosowane są w punktach takich jak w laseroterapii.
Kobieta lat 34 z dyskopatią L4-L5 L5-S1, sklinowacenie L3 po przebytej chorobie Szojermana, z bólami głowy, drętwienie nóg i rąk.
Zastosowałam M3/P2 na 4 IR na odcinek lędźwiowy oraz M1/P2 na 2 IR na odcinek szyjny. Po 2 zabiegach pacjentka pozostała bez zażywania środków bólowych. Po 6-ciu zwiększenie ruchomości głowy do 50%. Pełna ruchomość w stawach barkowych. Po 10-ciu powrót do pracy.
Mężczyzna lat 47. duże skrzywienie w odcinku piersiowym, ze szczytem th4, z rotacją[] trzonów kręgów, ból w okolicy th8, promieniujący do ręki lewej. Leczony bez rezultatów w poradni ortopedycznej.
Zastosowałam M3/P2 na 5 IR.
Po pierwszym zabiegu ból zmniejszył się o 40 %. Następne 5 zabiegów zmniejszyło ból
o 80 % bólu początkowego.
Górnik lat 29 z dyskopatią, z porażeniem nerwu strzałkowego. 4 miesiące w przychodni neurologicznej bez rezultatu w leczeniu.
Zastosowano M3/P2 na 5 na odcinki L5-S1 i drugie ułożenie według wstępnie podanych punktów aplikacji: jeden punkt aplikacji na wejście nerwu kulszowego, dalej w dole podkolanowym następny i na [ ] główkę kości strzałkowej następny. Bardzo dobre rezultaty.
Mężczyzna lat 53 [ ] od 6-ciu miesięcy leczony farmakologicznie bez efektu. Ból promieniujący do lewej dłoni, barku. Pacjent cierpiał cały czas na bezsenność.
Zastosowałam M3/P2 na 4 na głowę kości ramiennej
M1/P3 na 2 na C6 przez 2 tygodnie i następnie M3/P2 na 5 na [ ] barkowe.
Uzyskałam zgięcie do kąta 1200 i odwodzenie pełne. Bóle głowy ustąpiły.
Bardzo dużo przypadków, około 300, było ze zmianami chorobowymi stawów biodrowych stawów kolanowych. Gonartrozy [ ] skręcenia stawów. W tych przypadkach punkty aplikacji to przyczepy mięśni [ ] i tu aplikacja jest stosowana, gdy zachodzi potrzeba przekazania światła w celu zadziałania o pewnym zasięgu tj.:
-typu zapalnego,
- antyobrzękowego lub przeciwbólowego na tkanki lub punkty położone na małej głębokości. Inne punkty aplikacji, ośrodek zgięcia podkolanowego, jest używany, gdy zachodzi pewność, że można skoncentrować całą energię na jednym szczególnym punkcie lub trzeba doprowadzić do przeniknięcia energii przez szpary stawowe i powodując odbicie, trafić do samego centrum stawu. Ważne jest także by stawy były zgięte w sposób umożliwiający otworzenie szpary.
Kobieta lat 64 z gonartrozą stawów kolanowych. Przykurcze, ból w stawach kolanowych i biodrowych.
Zastosowałam M1/P3 na 2 aplikator mieszany na okolice głównego bieguna rzepki i drugie ułożenie na przyśrodkową stronę stawów kolanowych. Trzecie na [ ].
Po trzecim zabiegu nastąpiło rozluźnienie napiętych mięśni. Po 10-ciu pełne zgięcie w stawach kolanowych i chód płynny.
W schorzeniach reumatycznych nadal u mnie pozostaje 90-ciu pacjentów.
Mężczyzna lat 50. ZZSK. Przykurcze w stawach barkowych, brak ruchomości w odcinku szyjnym i piersiowym. Przykurcze w stawach biodrowych.
Zastosowałam M3/P2 na 5 mieszany na stawy krzyżowo-biodrowe
M1/P3 na 2 na odcinek szyjny, na zmiany i na odcinek piersiowy. Dużo większe możliwości ruchowe, prawie o 60%, większa pojemność płuc, swobodniejsze oddychanie. Nadal pozostaje w leczeniu 2 razy w tygodniu.
Dużą grupę stanowią młodzi pacjenci w wieku 11 – 16 lat ze zmianami zapalnymi, z martwicą kości.
Chłopak lat 16. jałowa martwica guzowatości kości piszczelowej. Duża wrażliwość bólowa, miejscowe zgrubienie, wzmożona ciepłota skóry, chód o kulach. Zakwalifikowany do zabiegu operacyjnego.
Zastosowałam M3/P3 na 4 na miejsce guzowatości. Po 3 zabiegach ból ustąpił. Po 10-ciu pacjent odstawił kule. Po następnych 5 M3/P3 na 3 przesłałam go do usprawnienia ruchowego.
Około 23 mężczyzn w wieku 14 – 23 lata z chorobą Szojermana. Jałowa martwica nasad trzonów kręgów w okolicy środkowego i dolnego odcinka piersiowego.
Zastosowałam M1/P3 na 3 aplikatorem mieszanym na okolicę środka odcinka piersiowego
M1/P3 na 3 na dolną część odcinka piersiowego.
Po 8-miu zabiegach nastąpiło duże rozluźnienie napięcia mięśniowego, całkowicie zniknął ból. Po 10-ciu zabiegach można było rozpocząć ćwiczenia.
Mężczyzna lat 19. choroba Pertesa, złuszczenie głowy kości udowej i jej martwica. Leczony długo przez lekarza ortopedę. Stosowano tylko unieruchomienie gipsowe.
W efekcie zakwalifikowany do zabiegu operacyjnego.
Zastosowałam M3/P2 na 5 mieszany na głowę kości udowej
M1/P3 na 3 IR na staw krzyżowo-biodrowy.
Po 5-ciu zabiegach ustąpił ból i nastąpiło rozluźnienie przykurczonych mięśni. Po następnych 5-ciu poprawa w zakresie ruchu w stawie. Pozostaje w leczeniu 1 raz w tygodniu M1/P3 na 3 IR. Zdjęcie rtg kontrolne wykonane będzie w,maju 2004 r.
Następna grupa leczonych to chorzy z urazami. Działanie terapeutyczne aplikatora IR w procesie leczenia złamań, okazało się niezwykle skuteczne, zwłaszcza w przypadkach, w których z powodu zjawisk pseudo artrozy lub innych anomalii zachodzą opóźnienia tworzenia chrząstki. Działanie przeciwbólowe aplikatora IR odgrywa dużą rolę, ponieważ w wielu przypadkach nie usunięcie następstw bólowych stoi na przeszkodzie ustąpieniu przedwczesnej sztywności kończyny. Sztywność kończyny powoduje także zastój żylno-limfatyczny wraz z obrzękami i w wielu wypadkach z zanikiem kostnym tzw. zespół Sudecka.
Kobieta lat 56 po złamaniu kostki bocznej. 4 tygodnie gips, następne 4 tygodnie rehabilitacja w innej placówce – bez efektu. Stopa i podudzie, obrzęk Sudecka wyraźny.
Zastosowałam M3/P2 na 5 IR na kostkę boczną
M3/P2 na 4 na staw skokowy przez 2 tygodnie, następnie M3/P2 na 3 IR. Może chodzić samodzielnie, bez obrzęku, bez bólu.
Górnik poparzony w listopadzie [2003] w kopalni Sośnica. 40% powierzchni ciała uległo poparzeniu. Po leżeniu w szpitalu skierowany do rehabilitacji. Bardzo duże blizny ramion, przedramion, ruch w stawach palców minimalny.
Zastosowano M1/P2 na 2 mieszany na stronę grzbietową rąk przez 15 dni. Uzyskano pełną ruchomość stawów palców, bez obrzęków.
Pacjenci po zakończeniu leczenia rehabilitacyjnego, są ponownie konsultowani przez lekarza kierującego i w razie konieczności dodatkowo diagnozowani. Wykonywane są zdjęcia rtg, rezonans magnetyczny.
Oceniając na podstawie 3 500 pacjentów leczonych przy pomocy aplikatorów magnetyczno-świetlnych aparatu Quantron, stwierdzam, że ich użycie jest bardzo znaczące i jest doskonałym wspomaganiem w rehabilitacji, skracającym okres rehabilitacji do minimum.

podobne materiały
Stenogram wystąpienia dr Marty Woldańskiej- Okońskiej na XXII Sympozjum lekarzy i fizjoterapeutów, poświęconym zastosowaniu wolnozmiennych pól magnetycznych w medycynie,zorganizowanym przez () w dniu 23 października 2004 r. w Warszawie.
Tytuł brzmi: "Wpływ pól magnetycznych niskiej częstotliwości, stosowanych w magnetoterapii i magnetostymulacji na wyniki rehabilitacji pacjentów po udarach mózgu".
Zespół: pani dr Marta Woldańska-Okońska; prof. Jan Czernicki; dr Artur Ostrzyżek z Instytutu Nauk o Zdrowiu Akademii Świętokrzyskiej; filii w Piotrkowie Trybunalskim; także oddział rehabilitacji w Sieradzu.
P. Woldańska-Okońska:
- Moje zainteresowanie polem magnetycznym rozpoczęło się od udarów i wróciłam do tego tematu po ośmiu latach, mając większe doświadczenie, i również pewne wnioski, które tutaj wysnuję na koniec też z tej pracy wynikają. Praca została nagrodzona na V Kongresie Rehabilitacji w Rzeszowie. Dostała II nagrodę. I jeszcze chciałam powiedzieć, że część literatury, którą państwo macie, jest w języku polskim, natomiast nasze publikacje ostatnio ukazują się w języku angielskim, i publikacja n/t hormonów płciowych (tutaj wykład był wygłoszony na tej sali) została opublikowana w Euro Endycrynology Letters, dwa miesiące temu, i teraz, całkiem niedawno, bo tydzień temu ukazał się artykuł taki przekrojowy, poglądowy n/t hormonów i pola magnetycznego w czasopiśmie internetowym . To się nazywa Journal New Medicin.
Kilka słów na temat udaru, ponieważ działanie pola magnetycznego jest nam dość dobrze znane, natomiast ranga problemu wcale nie maleje. Amerykanie lubią wszystko liczyć: w USA co trzecia osoba umiera z powodu udaru, co kosztuje rząd, skutki właśnie wynikające z zaprzestania zatrudnienia czasowego lub stałego, sięgają 50 mld $ rocznie, czyli jest to stosunkowo duża suma pieniędzy. W Europie zapadalność i chorobowość na udar jest podobna. W Europie częstość występowania udarów 5-8 na 1000 mieszkańców, w Europie 1,7 nowych zachorowań na 1000 mieszkańców. Oznacza to, że aktualnie, przeciętnie, w chwili obecnej w Europie 2,5 mln osób cierpi z powodu udaru. Jest to ogromna rzesza ludzi. Skutki tego są takie, że w ciągu pierwszych trzech dni umiera w skutek udaru do 35 % pacjentów, i ta śmiertelność wczesna jest to taki bardzo czuły wskaźnik, dlatego, że im wyższy poziom medyczny, im lepsza opieka medyczna, tym ten wskaźnik jest niższy. Można schematycznie podzielić te 2,5 mln osób, które rocznie chorują w Europie na udar, na: 1/3 to ci, którzy zmarli; 1/3, którzy są całkowicie niezdolni do samodzielnej egzystencji, i wreszcie 1/3, którzy są bardziej lub mniej niesprawni. Nikt nie wychodzi tutaj obronną ręką. Można przeprowadzić coś w rodzaju remanentu tychże defektów, i tutaj możemy podzielić skutki udaru, ułomności, które występują po uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego, jako defekty podstawowe i konsekwencje funkcjonalne. Są one bardzo dotkliwe dla pacjenta, ponieważ mogą dotyczyć utraty zdolności poznawczych, utratę możności komunikowania się ( w tym oczywiście afazja), utrata zdolności ruchowych, utrata lub obniżenie czucia. Jako konsekwencje funkcjonalne to: utrata zdolności funkcjonalnych według Activity Daily Living, zmiany w funkcjonowaniu społecznym, zaburzenia emocjonalne, często depresje, do 60 % nawet pacjenci cierpią jako, na chorobę współistniejącą, na zespoły depresyjne. Potrzeba nie opuszczania miejsca zamieszkania i wpływ wreszcie na życie rodzinne. W celu zmniejszenia tych skutków, niesprawności, należy wprowadzać oczywiście nowe, ale sprawdzone metody leczenia i rehabilitacji.
W ciągu 12 miesięcy obserwowano wyniki rehabilitacji chorych po udarach mózgu u pacjentów szpitalnych (początkowo byli hospitalizowani), okres
podrostu udaru; oraz pacjentów ambulatoryjnych. Ci, którzy byli kontrolowani po upływie roku. Jest to przewlekły okres udaru. Opierając tą ocenę na dwóch skalach: na skali funkcjonalnej Bartel i skali neurologicznej wg Matthew. Pole magnetyczne niskiej częstotliwości 20 zabiegów po 20 min stosowano od magnetoterapii. I tu były 3 grupy. Grupa 1. placebo: pozorowana aplikacja, przy zastosowaniu urządzenia do magnetoterapii. Grupa 2.: indukcja 5,6 mili Tesli, częstotliwość 10 Hz, kształt impulsu: sinusoidalny. Grupa 3.: praktycznie parametry się nie różnią oprócz tego, że indukcja jest o połowę mniejsza. Grupa 4 to program M1 P1 MRS system 2 razy dziennie, czyli łącznie 16 min. Zabiegi magnetoterapii i magnetostymulacji stosowano tak wcześnie, jak to było możliwe, wtedy było znacznie więcej, że tak powiem, oporu, ze strony innych lekarzy, w tej chwili praktycznie pacjenci, jeżeli jest udar zdiagnozowany jako niedokrwienie, to trafiają do nas na trzeci dzień od momentu wystąpienia udaru, czyli bardzo wcześnie. Wtedy statystycznie: drugi, ósmy tydzień. Uzyskane wyniki, oceniono przy zastosowaniu testu analizy wariancji Anowa, i u wszystkich pacjentów stosowano, oprócz fizykoterapii, stosowano ten sam kurs kinezyterapii. Tu są przedstawione grupy pacjentów, wiek średni pacjentów od 66,5 roku, częściej kobiety w grupie I generalnie, mniej więcej rozkład podobny, z tym, że jeżeli chodzi o stronę niedowładu, to więcej, większa ilość pacjentów miała niedowład lewostronny. Ilość pacjentów: 121 osób. Przedstawiono na tej rycinie wyniki rehabilitacji, ocenionej w skali Bartel, i widać z nich wyraźnie, że zależności stopnia statystyczne uzyskano po upływie 12 miesięcy (czerwony słupek) u pacjentów, którzy mieli zastosowaną magnetoterapię o niższej indukcji i magnetostymulacji.
I praktycznie identyczne wyniki można obserwować w skali Matthew, również tutaj wyniki magnetoterapii o niższej indukcji i magnetostymulacji były istotne statystycznie w stosunku do placebo. Oczywiście uzyskane wyniki świadczą o tym, że pole magnetyczne ma dobroczynny wpływ na rehabilitację pacjentów po udarze mózgu, co można zaobserwować po 12 miesiącach, i co ważne: nie obserwowano żadnych działań niepożądanych.
Po raz pierwszy pole magnetyczne w Polsce, nie wiem jak na świecie, ale prekursorem zdecydowanie jest pan profesor Sieroń wraz zespołem; pola te, zastosowane w udarze mózgu były opisywane mniej więcej od 10 lat. Parametry, jakie pan profesor wtedy stosował to było 4,5 mili Tesli, częstotliwość 40 Hz, przebieg sinusoidalny, a magnetostymulację stosowano przy zastosowaniu urządzenia MRS. Oczywiście tamte parametry dotyczą magnetoterapii. Natomiast nasz zespół opublikował sześć artykułów n/t magnetoterapii, które są dostępne w polskich czasopismach i 1 artykuł n/t magnetostymulacji.
Można podsumować to, co powiedziałam do tej pory: pole magnetyczne zastosowane we wczesnym okresie czasu po udarze przy zalecanych przez nas parametrach, czyli program M1 P1 MRS. My jesteśmy w trakcie w tej chwili stosowania programu M3 P2 w ..............., uważając, że on najsilniej działa na naczynia mózgowe, ale wyników jeszcze nie mam na ten temat. Natomiast to, co wiemy, to indukcja ta i 8 mili Tesli, częstotliwość 10 Hz, fala o kształcie sinusoidalnym - te parametry wydają się być optymalne. Co jest godne podkreślenia: poprawa była również możliwa do zaobserwowania po upływie roku od zastosowanej magnetoterapii czy magnetostymulacji; w międzyczasie pacjenci nie mieli stosowanych zabiegów. Oni po prostu mieli rehabilitację domową: kinezyterapię.
I wnioski: ponieważ nie obserwowano żadnych działań niepożądanych, które mogą mieć związek z zastosowanymi polami magnetycznymi niskiej częstotliwości, stosowanych w magnetoterapii i magnetostymulacji; można polecić obie te metody fizykalne jako bezpieczne, i warte popularyzacji w praktyce klinicznej. Mówię, że warte popularyzacji, ponieważ nie notuje się wielu artykułów dotyczących właśnie badań zastosowania pola magnetycznego po udarach mózgu, przy czym wcale nie jest oczywiste, czy my dobrze dobieramy parametry, tak że ja uważam, że te badania nadal powinny być kontynuowane, żeby te parametry wybrać jak najlepsze, a być może, że są jakieś wskazane indywidualne i być może trzeba u każdego pacjenta to pole stosować inaczej. Również na podstawie tych wyników, które przedstawiłam, można wnioskować, że pola magnetyczne o niskich wartościach indukcji przynoszą w rehabilitacji poudarowej korzystniejsze dla pacjentów efekty. Dziękuję za uwagę.