Dobry sen...

Ładnie u ciebie
Tyle książek
Ty sam to wszystko czytasz?
Jest to, co lubię
"Mały książę"
O! Jaka ładna płyta
Leż, leż spokojnie
Jutro wstaniesz
Drobiazg
Trzydzieści siedem dwa
Zaraz opowiem Ci, kochanie
Skąd przyszłam
I kim jestem ja

Ja jestem dobrym snem
Życia mam tylko godzinę
Będziesz pamiętał mnie
Gdy minę
Ja jestem dobrym snem
W którym jest wszystko tak piękne
Kochanie nie budź się
Bo zniknę

Tyle tu dymu
Pokój tonie
Otworzę zaraz okno
A te koszule
Na balkonie
Na amen ci zamokną
Leż, leż spokojnie
Jutro wstaniesz
Grypa
Podgorączkowy dreszcz
Mój czas się kończy
Nie zostanę
Nie mogę
A dlaczego wiesz

Ja jestem dobrym snem...

Ja jestem dobrym snem
Zasmucę cię i porzucę
Dobranoc - tylko gdzie
Schowałeś klucze?

Jonasz Kofta

Najpiękniejszy wiersz o jesieni...

Ktoś mnie nauczył łapać rymy
które jesienią w kształtach liści
lub w srebrze bladej pajęczyny
fruną do wiersza co się przyśni

ktoś mi pozwolił chwytać słowa
które jak jabłka się czerwienią
i nawet nocą je rozpoznam
sny najpiękniejsze są jesienią

ktoś stworzył nuty do tej pieśni
melodię wyjął wiatr z kieszeni
więc nim zaśpiewasz niech się przyśni
wiersz najpiękniejszy o jesieni...

Stanisław Kruszewski

O świcie to co się rodzi szuka dla siebie wyrazu...

Dzień otwiera dłoń
Troje chmur
I tych kilka słów

O świcie to, co się rodzi
szuka dla siebie wyrazu;
na sennych wykrotach iskrzy się blask.
Galopują wzgórza brzegiem morza,
słońce wstępuje w ostrogach do wody,
kamień atakuje i rozbija jasność.
Morze upiera się i rośnie
u stóp widnokręgu
ziemia, jak niewyraźna groźba nocy
świat wznosi czoło jeszcze nagie;
kamień obtoczony, gładki, dla wyrycia na nim pieśni.
Jest początek hymnu jak drzewo,
jest wiatr i urodziwe nazwy w jego szumie...

Octavio Paz

Kocham cię mocniej (najpiękniejsza jedyna)...

Kocham cię mocniej (najpiękniejsza jedyna)
niż kogokolwiek na ziemi i jesteś dla mnie
droższa niż cokolwiek na niebie
- światło słoneczne i śpiew witają cię
choćby wszędzie panowała zima
z tak głęboką ciszą i ciemnością
że nikt nie mógłby odgadnąć
(prócz mojego żywota) prawdziwej pory roku-
i gdyby to co nazywa się światłem miało szczęście
usłyszeć ten śpiew (albo dojrzeć to słoneczne
światło wzbijające się nad wszelką wysokość
poprzez czyjeś serce radośniejsze od samej radości
na twoje każde przyjście) nikt by nie wierzył (moja
najpiękniejsza jedyna) w nic prócz miłości...

Edward Estlin Cummings
tłumaczenie Artur Międzyrzecki

Księżyc...

Po całym dniu pisania wierszy
Wychodzę popatrzeć na księżyc koło sosen.
Daleko w lesie siadam przed sosną.
Księżyc ma swoją werandę zwróconą twarzą do światła,
Ale główna część jego domu jest w ciemnościach...

Robert Bly
tłumaczenie Ryszard Mierzejewski

Dusza moja...

Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną,
Co w las poszła o świcie, z dzbankiem, na jagody,
Krasą śmiała i ufna, że choć lata miną,
Ona przetrwa w urodzie lic swych wiecznie młodej...
Dusza moja na zawsze zostanie dziewczyną.

Dusza moja w zielonym na warkoczach wianku,
Ścieżką idzie samotna, wolna jak ptak w lesie,
W pas się słońcu jednemu kłania o poranku,
Niby wicher swobodna nad życiem się niesie,
Dusza moja w zielonym na warkoczach wianku...

Dusza moja nikomu wziąć się nie da w ręce,
Własna, swoja, niczyja, nieznana nikomu,
W zaświat boży swe serce poniesie dziewczęce,
Niby malin, wieczorem, pełny dzban do domu —
Dusza moja nikomu wziąć się nie da w ręce...

Maryla Wolska

Twój świat...

Żyjesz w świecie kolorowym
w najpiękniejszym z kolorów marzeń
jak dzban przepełnionym miłością
zapomniany w upałach piasków pustyni

Znajdziesz w nim uśmiechnięte słonce
gdy idziesz dumnie w swoim świecie
piękna - z nim pod rękę
śpiewają ci hymn kwiaty
a drzewa na twoją cześć
wykrzykują wiersze
bo jesteś dobrocią
blaskiem swego serca

proszę - weź mnie za rękę...

Lech Kamiński

Księżyc...

Dzisiaj przyszedł Księżyc do mej chaty.
Przez gałęzie drzew przedarł się z mocą,
Porozbudzał wszystkie senne kwiaty
I zadzwonił w me okno północą.

Drzwi naścieżaj otwarłem gościowi,
Przywitałem go najcichszem słowem —
A za oknem od gwiazd się aż mrowi,
Każda wciska swoją srebrną głowę.

I otwarłem mu swej duszy ciemnię,
Wgarnąłem go garściami obiema —
I przepłynął uśmiechem przeze mnie —
I uśmiechem znikł — i już go niema...

Stanisław Ciesielczuk

Za wierszami nie przepadam, ale uwielbiam za to czytać książki, one dla mnie są czymś ciekawszym. Jeśli chodzi o gatunek, to dla mnie poezja "rzeczy wspólne / common things" Sary https://wydawnictwopoligraf.pl/1554/sara/rzeczy-wspolne-common-things.html jest najlepsza. Ta książka jest moją ulubioną, odkąd ją przeczytałem.