Król mroku to kolejna część cyklu Melisy Marr o wróżkach. O świecie mrocznym, o podstępnych istotach i o niebezpieczeństwie. No właśnie – lubicie takie mroczne książki? Czy jednak fantasy to nie wasza działka?

Hm, ja lubię fantasy. Od czasu do czasu. Bo nie powiem, że jest to coś, czym zaczytuję się codziennie. Ale z tego co kojarzę, Królową Lata można zaliczyć bardziej do takiej "lekkiej" fantastyki.

tego typu fantastykę bardzo lubię. Marr wpisała się w gusta czytelników, którzy nie koniecznie przepadają za wampirami, goblinami, ale kochają marzyć, wymyślać sobie niesamowite historie. "Król mroku" i "królowa lata" są jak "niekończąca się historia", gdzie mieszają się światy, trzeba uważać na różne istoty, jest po prostu bajkowo, ale i niebezpiecznie, niecodziennie i to lubię.

Król mroku jest o tyle "fajny" że pomimo swojej mroczności ma w sobie ten element bajkowy.
Tylko ze po lekturze tych książek inaczej się patrzy na np. zagubione przedmioty ;)

Właśnie dlatego książki z tego gatunku są takie fajne. Bo wprowadzają ten element bajki. Bo znów można się poczuć dzieckiem.

Tylko, że "król mroku" chyba nie do końca jest dla dzieci?! Jak uważacie? Fakt to piękna książka, ale czy też momentami niezbyt straszna?

Straszna? Raczej smutna...

No taka problematyczna. Nie jest łatwą książką. "Królowa lata" poruszał całkiem inne tematy. "Król lata" jest bardziej życiowy i cięższy, nakłania do refleksji.

W Królowej lata również było wiele "życiowych problemów" ale były jakby lżejszego kalibru. Moim zdaniem.

dokładnie. już same historie obu bohaterek na to wskazują