Światowego Stowarzyszenia Lekarzy (WMA)
Etyczne zasady prowadzenia badań medycznych z udziałem ludzi
- fragment
Przyjęta przez 18 Zgromadzenie Ogólne Światowego Stowarzyszenia Lekarzy (WMA),
Helsinki, Finlandia, czerwiec 1964 r.,
i zmieniona przez:
29 Zgromadzenie Ogólne WMA, Tokio, Japonia, październik 1975 r.
35 Zgromadzenie Ogólne WMA, Wenecja, Włochy, październik 1983 r.
41 Zgromadzenie Ogólne WMA, Hong Kong, wrzesień 1989 r.
48 Zgromadzenie Ogólne WMA, Somerset West, RPA, październik 1996 r.
52 Zgromadzenie Ogólne WMA, Edynburg, Szkocja, październik 2000 r.
53 Zgromadzenie Ogólne WMA, Waszyngton DC, USA, październik 2002 r. (dodana Nota
Wyjaśniająca do paragrafu 29)
55 Zgromadzenie Ogólne WMA, Tokio, Japonia, październik 2004 r. (dodana Nota
Wyjaśniająca do paragrafu 30)
59 Zgromadzenie Ogólne WMA, Seul, Republika Korei, październik 2008 r.
64 Zgromadzenie Ogólne WMA, Fortaleza, Brazylia, październik 2013

_________________
medicus curat, natura sanat.

INTERWENCJE O NIEUDOWODNIONEJ SKUTECZNOŚCI
W PRAKTYCE KLINICZNEJ
37. Podczas leczenia pacjenta tam, gdzie sprawdzone interwencje nie istnieją lub też okazały się nieskuteczne, lekarz, po zasięgnięciu porady eksperta i uzyskaniu świadomej zgody pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego, może zastosować interwencję o nieudowodnionej skuteczności, jeśli w ocenie
lekarza daje ona nadzieję na ratowanie życia, przywrócenie zdrowia lub przyniesienie ulgi w cierpieniu.
Następnie interwencja taka powinna stać się przedmiotem badań naukowych mających na celu ocenę
jej bezpieczeństwa i skuteczności. We wszystkich przypadkach nowe informacje powinny być rejestrowane i tam, gdzie jest to stosowne, powinny zostać udostępnione publicznie.
Zastosowanie interwencji (czyli leczenia) w tym przypadku nie wymaga zwoływania komisji
bioetyki.
Pełna treść deklaracji helsińskiej dostępna w linku poniżej lub po zeskanowaniu kodu QR:
https://nil.org.pl/dzialalnosc/osrodki/osrodek-bioetyki/etyka-w-badaniach-naukowych/1553-deklaracja-helsinska

_________________
medicus curat, natura sanat.

z treści zapisu art 37 wynika, że jeśli lekarz ma wiedzę o metodzie umożliwiającej ratowanie zdrowia i życia pacjenta, może tę metodę zastosować.

_________________
medicus curat, natura sanat.

Sepsa zabija co roku około 30 tys Polaków,
6-8 mln ludzi na świecie, w tym milion noworodków.
Większości z tych śmiertelnych przypadków można zapobiec
podając dożylnie askorbinian sodu.
„Witamina C jest najbezpieczniejszą substancją
dostępną dla lekarza.”
Dr Frederick Klenner

Dr Klenner był pierwszym lekarzem, który podkreślił,
że małe ilości askorbinianu nie działają. Powiedział:
„Jeśli chcesz wyników, użyj odpowiedniego kwasu askorbinowego.”
„Niektórzy lekarze będą patrzeć jak ich pacjent umiera,
zamiast użyć witaminy C, ponieważ w ich ograniczonych umysłach
jest to tylko witamina”.

Już w 1935 roku, Jungeblut, profesor bakteriologii na Wydziale Medycyny i Chirurgii Uniwersytetu Columbia w Nowym Yorku, stwierdził, że witamina C może całkowicie zwalczyć polio. Dzięki prowadzonym
badaniom na małpach zyskał też dowody, że jest ona skuteczną bronią przeciwko tężcowi, zakażeniu
gronkowcem, dyfterytowi, opryszczce i żółtaczce.
Jednym z pierwszych lekarzy stosujących duże, dożylne ilości witaminy C w leczeniu chorób, był
dr Frederick R. Klenner.
Dr Frederick Robert Klenner
(22.10.1907 - 20.05.1984)
Amerykański lekarz i badacz. W latach czterdziestych XX wieku zaczął eksperymentalnie stosować witaminę C w dużych dawkach jako terapię wielu chorób, zwłaszcza poliomyelitis (polio).
Leczył nimi skutecznie ospę, odrę, świnkę, tężec i polio. Spośród 60 pacjentów chorych na polio – 100% było leczonych witaminą C i u wszystkich doszło do całkowitego cofnięcia objawów choroby.
„Jeśli będziemy podawali pacjentom z polio witaminę C
w dużych ilościach – od 6g do 20g w ciągu doby – nikogo już nie dotknie paraliż i nikogo już ta choroba nie okaleczy. I nigdy już nie wróci epidemia polio”
W ciągu swojego życia opublikował łącznie 28 raportów badawczych i jest jednym z twórców medycyny
ortomolekularnej.
W latach 1970 lekarze Ewan Cameron, Nikolas Campbell i Linus Pauling jako pierwsi poinformowali
o stosowaniu wysokich dożylnych dawek witaminy c w leczeniu pacjentów onkologicznych.
Dr Hugh Riordan stosował Askorbinian sodu w ilości nawet około 300 g na dobę.

_________________
medicus curat, natura sanat.